Μπορεί να μοιάζει ο ορίζοντας μακρινός, μα οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου είναι εγγύτερα από ό,τι πιστεύουμε. Και επίσης είναι ένα εκλογικό και πολιτικό ορόσημο που μοιάζει να καθορίζει το όλο περιβάλλον εν Ελλάδι και για όλα τα κόμματα.
Κατ’ αρχάς για την κυβέρνηση ο πήχης και η επίδοση θα αποτυπώσει ως έναν βαθμό τη φθορά ή την αντοχή της. Το τελευταίο θα είναι συναρτώμενο από τους μεταρρυθμιστικούς στόχους και από τις επιδόσεις της χώρας σε μια σειρά δεικτών. Ας μην ξεχνά η κυβέρνηση πως θα δοκιμαστεί σε πρώτη φάση και ο τρόπος που αμύνεται στις πληθωριστικές τάσεις.
Προφανώς το κρας τεστ θα είναι κρίσιμο και για το σύνολο των δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Εδώ θα φανεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε οριστική αποδρομή, αν θα πλαγιοκοπείται από τον νέο φορέα της ομάδας των αποχωρησάντων, αν θα αντέξει την επίσης ανοδική πορεία του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ.
Η όλη ανασύνθεση που θα καταγραφεί θα είναι κρίσιμη για το πολιτικό τοπίο ενώ και ο λόγος που θα εκφωνηθεί από τα κόμματα θα δείξει αν υπάρχει χώρος για εκ νέου βερμπαλισμούς ή έχει επικρατήσει μια θεσμικότητα που μόνον θετική θα είναι για όλους.
Το σύνολο της Κεντροαριστεράς θα δείξει αν έχει την ευελιξία συμπορεύσεων ενώ το σύνολο του συντηρητικού χώρου αν μπορεί να προσαρμόζει τις ατζέντες του χωρίς να αναιρεί την ιστορικότητά του, οριοθετώντας όμως το νέο πλαίσιο μακριά από ευρωσκεπτικισμούς και ακροδεξιές ρητορικές.