Του Κώστα Ράπτη
Η τακτική της περιορισμένης και αφανούς εμπλοκής στη Μέση Ανατολή που ακολουθούν οι ΗΠΑ μετά την ανάφλεξη της 7ης Οκτωβρίου είχε μία σαφή “κόκκινη γραμμή”: το να μην υπάρξουν απώλειες ζωών Αμερικανών στρατιωτών. Και πράγματι, ούτε οι αλλεπάλληλες επιθέσεις της “Ισλαμικής Αντίστασης” εναντίον αμερικανικών θέσεων στο Ιράκ και τη Συρία, ούτε οι ενέργειες των Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα και τον Κόλπο του Άντεν είχαν μέχρι τώρα ένα τέτοιο αποτέλεσμα.
Όμως όλα αυτά άλλαξαν μετά την αιφνιδιαστική επίθεση με drones που σημειώθηκε χθες Κυριακή στους κοιτώνες του αμερικανικού σταθμού Tower 22 στο βορειοανατολικό άκρο της Ιορδανίας, προκαλώντας τον θάνατο τριών Αμερικανών στρατιωτών και τον τραυματισμό άλλων τριάντα περίπου, εκ των οποίων οκτώ απομακρύνθηκαν σε σοβαρή κατάσταση.
Οι ιορδανικές αρχές, προφανώς για λόγους καθησυχασμού του δικού τους πληθυσμού, ισχυρίσθηκαν ότι η θέση που στοχοποιήθηκε τοποθετείται εκτός ιορδανικής επικράτειας. Όμως ο σταθμός Tower 22, στον οποίο στρατωνίζονται περίπου 350 στρατιώτες, βρίσκεται νοτίως των συνόρων Συρίας-Ιορδανίας και λειτουργεί υποστηρικτικά προς την εντός συριακής επικράτειας βάση του Αλ Τανφ, τριάντα χιλιόμετρα βορειότερα, με περίπου 200 άνδρες των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων.
Η βάση του αλ Τανφ, που προφανώς λειτουργεί χωρίς την άδεια των αρχών της Δαμασκού, συγκροτήθηκε με την επίκληση της ανάγκης καταπολέμησης του “Ισλαμικού Κράτους”, τα απομεινάρια του οποίου έχουν αναδιπλωθεί στην περιοχή. Ο Tower 22 ουσιαστικά συνδέει το Αλ Τανφ με την μεγάλη αμερικανική βάση Muwaffaq Salti, νοτιότερα στην Ιορδανία, και οι όλες οι εγκαταστάσεις αυτές λειτουργούν ως τρίδυμο.
Το απειλητικό μήνυμα όποιου εξαπέλυσε την επίθεση στο Tower 22 είναι ότι συνολικά η αμερικανική παρουσία στην περιοχή εκείνη είναι ευάλωτη – πόσο μάλλον που το σύστημα αντιαεροπορικής προστασίας του σταθμού αποδείχθηκε ανεπαρκές.
Η αμερικανική ηγεσία, με παραπλήσιες διατυπώσεις του προέδρου Τζο Μπάιντεν και του υπουργού Άμυνας Λόιντ Όστιν, διαμήνυσε ότι η επίθεση της Κυριακής θα απαντηθεί “σε χρόνο και με τρόπο της επιλογής” των ΗΠΑ, όπερ παραπέμπει σε κινήσεις κλιμάκωσης. Οι δε δράστες περιγράφονται πάντα ως “πολιτικοφυλακές στηριζόμενες από το Ιράν”.
Οι συνήθεις πολεμοχαρείς, όπως οι γερουσιαστές Λίντσεϊ Γκρέιχαμ, Ρότζερ Ουίκερ και Τομ Κότον ζητούν να απαντηθεί η επίθεση με άμεσα πλήγματα στο Ιράν και την ηγεσία του, ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ υποστηρίζει ότι αν είχε συνεχισθεί η δική του πολιτική της Μέγιστης Πίεσης προς την Ισλαμική Δημοκρατία, θα υπήρχε ειρήνη στη Μέση Ανατολή, αλλά και την Ουκρανία.
Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί εμφανίζονται πιο συγκρατημένοι. Ο επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου, στρατηγός Τσαρλς Μπράουν δήλωσε: “Δεν θέλουμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι της κλιμάκωσης που θα οδηγούσε σε ευρύτερη σύγκρουση στην περιοχή”. Ερωτηθείς δε από το ABS News αν θεωρεί ότι το Ιράν επιδιώκει πόλεμο με τις ΗΠΑ, έδωσε αρνητική απάντηση.
Πάντως, για όλα τα ενδεχόμενα, η Τεχεράνη έχει στείλει στον Κόλπο του Ομάν το πλοίο Shah Mahdavi, το οποίο μεταφέρει drones και θα μπορούσε να αποκλείσει τα Στενά του Χορμούζ.
Την ίδια στιγμή, στα άλλα κρίσιμα στενά του Μπαμπ ελ Μαντέμπ, οι Υεμενίτες Χούθι συνεχίζουν και κλιμακώνουν τις επιθέσεις τους, καθώς σήμερα Δευτέρα το πρωί αναφέρεται ότι έπληξαν με πύραυλο την αμερικανική “πλωτή βάση” USS Lewis B. Puller.
Τα συμφραζόμενα συμπληρώνει το γεγονός ότι την προηγούμενη εβδομάδα η Μόσχα δέχθηκε αντιπροσωπεία των Χούθι (που είχε συνομιλίες με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, αρμόδιο για τη Μέση Ανατολή, Μιχαήλ Μπογκντάνοφ) αλλά και του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Ιράν, με οικοδεσπότη τον γραμματέα του πανίσχυρου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Ρωσίας Νικολάι Πατρούσεφ.