Το έτος 2024 θα είναι εκ των πραγμάτων υπαρξιακό για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου θα θέσουν το πρώτο σοβαρό κρας τεστ για την Κουμουνδούρου και θα είναι η πρώτη εκλογική μάχη από το 2008 όπου επικεφαλής θα είναι άλλος από τον Αλέξη Τσίπρα. Η εκλογική επίδοση αυτή και παρότι οι ευρωεκλογές έχουν παραδοσιακά πιο χαλαρή σχέση με τις επιλογές των πολιτών, θα είναι κρίσιμη καταρχάς σε σχέση με την ανθεκτικότητα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις δεν φέρουν καλά νέα και μάλιστα σε σύγκριση με το ποσοστό ακόμη και του Ιουνίου του 2023. Κι όμως από εδώ εξαρτάται όχι απλώς η διατήρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό μα και η επόμενη μέρα του, στο επίσης κρίσιμο διάστημα από τις ευρωεκλογές μέχρι τις επόμενες εθνικές. Το στενό επιτελείο της Κουμουνδούρου ξέρει πως αν περάσει τον πήχη του 2023 από κάτω, θα έχει πρόβλημα. Ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης θέτει στόχο νίκης και όπως λένε οι κοντινοί του συνομιλητές αυτό είναι λογικό από μεριάς του και με τη λογική να αναδιατάξει το κομματικό στράτευμα με ένα αφήγημα ανάταξης. Εδώ πολλοί σημειώνουν ορισμένες ακόμη πλευρές που κάνουν το έτος 2024 υπαρξιακό για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πάλαι ποτέ θεωρία του ενάμιση κόμματος, δηλαδή μια κυρίαρχη Νέα Δημοκρατία και ένας πολυδιασπασμένος χάρτης στα άλλα πολιτικά κόμματα, είναι κίνδυνος για τον ΣΥΡΙΖΑ να παγιωθεί στο νέο έτος. Το τελευταίο δεν θα αποτελεί απλώς δυσμενή μεταβλητή για την Κουμουνδούρου αλλά και θα εμποδίζει περαιτέρω μια δική της ανασύνταξη, ακόμη και μια στρατηγική συμμαχιών. Το 2024 είναι καθοριστικό αν ο χάρτης του πολιτικού σκηνικού θα επιστρέψει σε μια δικομματική ροπή ή θα παραμείνει ως έχει. Εδώ βέβαια, και αυτό αποκτά επιπρόσθετη αξία, ο άλλος πόλος ενός δυνητικού δικομματισμού πιθανώς δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ βάσει μετρήσεων. Η ανοικοδόμηση του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον μετρήσιμη για μεγάλο μέρος των δημοσκόπων και η δεύτερη θέση, έστω με φόντο της ευρωκάλπες, είναι πλέον δυνατό να πάει στη Χαριλάου Τρικούπη. Αν εδώ προσθέσουμε πως το ΠΑΣΟΚ κινείται με 100 περίπου δήμους δικούς του, με τον Δήμο Αθηναίων πράσινο αλλά με αξιώσεις στη μάχη της ΚΕΔΕ με υποψήφιο τον Χάρη Δούκα, το παιχνίδι μεταβάλλεται. Ο διαγκωνισμός στον προοδευτικό χώρο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ αλλά και με τη φημολογούμενη άνοδο του ΚΚΕ, διαμορφώνει νέα δεδομένα και στο πώς στρατηγικά θα κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ έναντι των όμορων πόλων.
Ισορροπίες
Απλή αναλογική δεν ισχύει πια για καλέσματα και συμμαχίες και άρα η Κουμουνδούρου θα δώσει μάχη μέχρι εσχάτων για τη δική της επιβίωση και διατήρηση των δυνάμεών της. Από την άλλη, ο μονομέτωπος που θα επιχειρήσει να ασκήσει κατά της κυβέρνησης, δεν πρέπει απλώς να είναι οξύς, θεσμικός και να φανερώνει και μια άλλη πρόταση. Πρέπει να είναι και συμπεριληπτικός σε σχέση με τους άλλους χώρους και να ισορροπεί μεταξύ Αριστεράς και Κέντρου. Η μάχη για τα ΑΕΙ για παράδειγμα θα δοθεί κατά βάση από το ΚΚΕ και τις δικές του δυνάμεις. Η μάχη του Κέντρου με ηγεμονική δύναμη τη ΝΔ θα δοθεί με το ΠΑΣΟΚ. Και επίσης στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει πέραν του ΚΚΕ και η Νέα Αριστερά όπου οι πληροφορίες τη θέλουν να αποκρυσταλλώνεται ως κόμμα ενώ ήδη έχει συγκροτήσει και οργανωτικό γραφείο και θα έχει γραφεία στο κέντρο της Αθήνας άμεσα. Και εξ αριστερών θα υπάρχει εξίσωση δύσκολη. Τα υπαρξιακά ερωτήματα του ΣΥΡΙΖΑ επιτείνει το γεγονός πως το κόμμα με τα ποσοστά των εθνικών εκλογών είναι μικρομεσαίο και αυτό από την 1η Ιανουαρίου θα αντανακλά και στα οικονομικά του, αφού από τα 8 εκατ. ευρώ της κρατικής χρηματοδότησης πέφτει στα τεσσεράμισι. Η όλη μεταβολή θα απαιτήσει γενναίες αναδιαρθρώσεις στο εσωτερικό του κόμματος και ενόψει του συνεδρίου στα τέλη Φεβρουαρίου και προφανώς ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου.