Επιχείρηση αναπροσαρμογής της στρατηγικής τους έναντι των αντιπάλων και ανάγνωσης των νέων συνθηκών, όπως προκύπτουν στο αντιπολιτευτικό πεδίο και μένει να φανεί σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου αν και πώς θα αποκτήσουν μόνιμα χαρακτηριστικά, ξεδιπλώνουν οι πολιτικές δυνάμεις.
Η ρευστότητα που αποτυπώνεται στα αριστερά της κυβερνώσας παράταξης και ειδικότερα τα ευρήματα δημοσκοπήσεων για τις μετακινήσεις ψηφοφόρων επηρεάζουν – ακριβέστερα, αρχίζουν να κρίνουν – τις κινήσεις της κάθε πλευράς. Και αυτό με δεδομένο ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση προχωρούν τον σχεδιασμό τους κοιτάζοντας προς τον ίδιο ορίζοντα – το πολιτικό ορόσημο των ευρωεκλογών – και συχνά προς τα ίδια ακροατήρια.
Αν από τη χθεσινή αντιπαράθεση στη Βουλή μπορεί να βγει ένα πολιτικό συμπέρασμα για την τακτική του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτό σχετίζεται με το μπαράζ απαντήσεών του στον πρόεδρο του δημοσκοπικά δεύτερου κόμματος Νίκο Ανδρουλάκη και με την επιλογή του για περιορισμένες βολές προς την αξιωματική αντιπολίτευση. «Δεν υπάρχει ο φόβος της επιστροφής της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αλλά της προοδευτικής παράταξης» είπε ο Ανδρουλάκης, διεκδικώντας τον ρόλο του βασικού αντιπάλου της κυβέρνησης. «Εκεί που θα χρειαστεί πραγματικά να κριθείτε και εσείς είναι στα δύσκολα διλήμματα» είπε ο Μητσοτάκης, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά μια εκστρατεία πίεσης του ΠΑΣΟΚ στο μέτωπο των πολιτικών προτάσεων.
Αποσυσπείρωση στον ΣΥΡΙΖΑ
Σε όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών αποτυπώνεται το μέγεθος της αποσυσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ, με τους ψηφοφόρους του να μετακινούνται σε διάφορες κατευθύνσεις, σε αντίθεση με το υψηλό ποσοστό συσπείρωσης στη ΝΔ αλλά και στο ΠΑΣΟΚ. Τόσο η Κουμουνδούρου όσο και η Χαριλάου Τρικούπη βλέπουν τις μεγαλύτερες διαρροές τους προς τη δεξαμενή των αναποφάσιστων. Και ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση καταγράφει σοβαρή έλλειψη εισροών, αδυνατώντας άρα να εξισορροπήσει ή έστω να φρενάρει απώλειες από άλλες δεξαμενές, είναι το ΠΑΣΟΚ καθώς και το ΚΚΕ εκείνα που «τραβούν» προς το μέρος τους απογοητευμένους του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη ΝΔ δεν περνούν απαρατήρητα τα – έστω μικρά – ρεύματα ψηφοφόρων προς το μέρος της από τη Χαριλάου Τρικούπη και είναι σαφές ότι ο Μητσοτάκης δεν θέλει να χάσει το «πάτημά» του σε κεντροαριστερά ακροατήρια.
Νέες ισορροπίες
Η κυβέρνηση αναγκάζεται να χειριστεί νέες ισορροπίες στη στρατηγική της έναντι της αντιπολίτευσης, βασισμένη και σε όσα αποτυπώνονται στις μετρήσεις κοινής γνώμης για τις δυνάμεις των κομμάτων. Από τη μία, το φόβητρο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρχει προσώρας στην καθημερινή γαλάζια ρητορική. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Μαξίμου θέλει να βγάλει την Κουμουνδούρου από το κάδρο του αντιπάλου, ιδίως από τη στιγμή που η δική της αποσυσπείρωση τροφοδοτεί το ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη, η κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει τη – δημοσκοπική – εναλλαγή στο αντιπολιτευτικό τοπίο, εξού και εντείνει τις αναφορές της προς το πράσινο στρατόπεδο. «Δεν υποτιμούμε κανέναν από την αντιπολίτευση» λένε μονότονα κυβερνητικές πηγές, μαρτυρώντας ότι για τον Μητσοτάκη μπορεί να χωρέσει πάνω από ένας στο κάδρο του αντιπάλου.
Οπως αποτυπώθηκε σε μεγάλο βαθμό στη χθεσινή αντιπαράθεση κορυφής στη Βουλή, ο Πρωθυπουργός θα συνδέει με κάθε ευκαιρία την εικόνα έλλειψης ισχυρού αντίπαλου πόλου με την αδυναμία ρεαλιστικής αντιπρότασης στον κυβερνητικό σχεδιασμό. Ενδεικτική η αποστροφή του Μητσοτάκη για τη μεγάλη απόσταση «μεταξύ της εφαρμοσμένης πολιτικής και της έκθεσης ιδεών» – φράση που απηύθυνε συγκεκριμένα στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Και ακόμα περισσότερα για αυτή την τακτική του δείχνει η φράση «εμείς έχουμε σχέδιο, εσείς έχετε παράπονα» – που απευθυνόταν σε όλη την αντιπολίτευση.
Το κυβερνητικό επιτελείο διαπιστώνει ότι η σαρωτική νίκη της ΝΔ στις εθνικές εκλογές προ πενταμήνου ταυτόχρονα με τις διεργασίες στα αριστερά του Κέντρου φέρνουν την κυβέρνηση πιο εμφατικά μπροστά στην πρόκληση του μετρήσιμου αποτελέσματος και της μετρημένης συμπεριφοράς ώστε να συντηρείται το αφήγημα απουσίας εναλλακτικού αξιόπιστου πόλου και να μένει κλειστή η κάνουλα διαρροής ψηφοφόρων. Την ώρα που στο ΠΑΣΟΚ βλέπουν να ανοίγεται ένας νέος κύκλος, η ΝΔ αγωνιά να εμφανίζεται ως η μόνη δύναμη ευθύνης που μπορεί να εμπνεύσει σταθερότητα απέναντι σε «συνθήματα». Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μητσοτάκης προ ημερών επανέφερε το στοίχημα διατήρησης της «πολιτικής σταθερότητας» μιλώντας για την αναμέτρηση της ευρωκάλπης. Και στην ίδια ομιλία, με τη φράση «συστράτευση για τις νέες μάχες τις οποίες διαμορφώνουν οι νέες συνθήκες» έβαλε το πρώτο κομμάτι στο παζλ της γαλάζιας τακτικής.