Η χθεσινή ήταν μια κακή μέρα για τον Αλέξη Τσίπρα: ο πρώην πρόεδρος του κόμματος, όταν εξελέγη στην ηγεσία, επέλεξε να πορευθεί κατά κύριο λόγο με στελέχη της νεότερης γενιάς, τα οποία μεγάλωσαν μαζί με το κόμμα τους, και τα εμπιστεύθηκε όταν πέρασε την πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου. Παραδίδοντας τα ηνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ύστερα από δύο επώδυνες εκλογικές αναμετρήσεις, εκείνοι ήξεραν πως αναλαμβάνουν ατύπως να γίνουν ο σύνδεσμος ανάμεσα στην «κυβερνώσα Αριστερά» και τη νέα εποχή της. Η δική τους αποχώρηση μετράει ως ήττα και για τον Τσίπρα: όχι μόνο γιατί στο κόμμα του δεν έχει παραμείνει πια ο βασικός πυρήνας του υπουργικού του συμβουλίου, αλλά γιατί η ύστατη προσπάθεια που έκανε για να τους μεταπείσει έπεσε στο κενό.
Οι κομβικές στιγμές
Για τους πιο επικριτικούς παρατηρητές, ο Τσίπρας μεθόδευσε ή ανέχτηκε την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ μένοντας σιωπηλός στις εσωκομματικές, ενώ κινήθηκε πολύ αργά και έκανε πολύ λίγα για να αποτρέψει τη διάσπασή του. Από την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη και έπειτα είχε χρόνο να κάνει σειρές επαφών με τον τρόπο που το έκανε μόλις μερικές μέρες νωρίτερα – γνωρίζοντας πως το κόμμα στο οποίο ήταν πρόεδρος από το 2008 είναι καζάνι που βράζει. Γνώριζε πως η ένταση που βγήκε στην επιφάνεια δεν ήταν μόνο τωρινή, αλλά χτίστηκε (τουλάχιστον) από την επόμενη μέρα της ήττας του 2019, την υπόσχεση μιας διεύρυνσης που δεν ικανοποίησε πλήρως ούτε τη μια πλευρά ούτε την άλλη – κυρίως γνωρίζοντας πως η δική του παρουσία ήταν εκείνη που δρούσε καταλυτικά, ώστε οι συγκρούσεις να μην πάρουν χαρακτήρα χιονοστιβάδας. Κομβική στιγμή ήταν η παραμονή στο κόμμα του Παύλου Πολάκη – τότε και οι περισσότεροι αποχωρήσαντες (και οι «6 6» και η «Ομπρέλα», με την αποχώρηση των οποίων ο Τσίπρας δεν ασχολήθηκε) είχαν ταχθεί κατά της διαγραφής του, όμως στο κείμενο αποχώρησης των 9 βουλευτών η φράση «αναγνωρίζουμε τις δικές μας ευθύνες στην ανοχή, στο όνομα της πολιτικής ενότητας, σε προβληματικά φαινόμενα, σε διχαστικές συμπεριφορές (…)» δείχνει επικριτικά και προς αυτήν την επιλογή. «Ξεπεσμό» χαρακτήρισε την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ (One Channel) ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος, αποδίδοντας στον Τσίπρα τον «πλήρη έλεγχο» των όσων έχουν μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στο βάθος της σκηνής
Ο Τσίπρας, από τη μεριά του, τις επόμενες μέρες θα μείνει σιωπηλός. Για πρώτη φορά στ’ αλήθεια βρίσκεται αντιμέτωπος με την ιστορία του χωρίς το ασφαλές λιμάνι μιας ενιαίας παράταξης. Προς στιγμή, και οι δύο πλευρές αναφέρονται σε εκείνον: οι αποχωρήσαντες επισημαίνουν πως δεν απεμπολούν την κληρονομιά της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, βγάζουν τον Τσίπρα εκτός του πεδίου κριτικής τους, ενώ οι παραμένοντες παίζουν ξανά το χαρτί των «υπονομευτών» του – κι ας έχει αφήσει τις αιχμές του ο Στέφανος Κασσελάκης για τις επιλογές των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πραγματικότητα, ο Τσίπρας δεν κατάφερε να σταματήσει τη ροή των αποχωρήσεων, είδε άρα εκ των πραγμάτων την ισχύ του μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στα πρόσωπα που τον πλαισίωναν για χρόνια να μειώνεται. Η σιωπή του είναι ένας τρόπος διαχείρισης του πολιτικού του κεφαλαίου πάνω και πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ομάδα των στελεχών που βρίσκονται στο περιβάλλον του και παραμένουν στο κόμμα είναι όμως αυτή που καλείται να σηκώσει το βάρος των νέων συνθηκών.