Έχοντας χτυπηθεί όλον τον χρόνο από το ευρώ, το δολάριο έχει τη στιγμή του. Στη γλώσσα της Wall Street, μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από απλή αναπήδηση νεκρής γάτας, καθώς η πολιτική, τα οικονομικά θεμελιώδη στοιχεία και τα τεχνικά συνέκλιναν για να δώσουν ώθηση στο δολάριο.
Το αμερικανικό νόμισμα ανέβηκε αμέσως μετά την εκλογική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, προτού υποστεί μια μακρά κάθοδο που κράτησε από τον Δεκέμβριο μέχρι τον περασμένο μήνα. Τότε ήταν που έγινε ολοένα και πιο πιθανό η πολιτική βιωσιμότητα της μεταρρύθμισης της φορολογικής πολιτικής των ΗΠΑ με τη μορφή – με ακόμη άγνωστες λεπτομέρειες – φορολογικών περικοπών (και ίσως και φορολογικής μεταρρύθμισης). Παρά το γεγονός ότι οι αγορές μετοχών αντανακλούν αισιοδοξία καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους ότι θα έρθουν φορολογικές περικοπές, το δολάριο έχει μεταφέρει αμφιβολίες μαζί με τον χρυσό και τα ομόλογα.
Ο Δείκτης Bloomberg Dollar αυξήθηκε περισσότερο από 4% από το χαμηλό του για το έτος στις 8 Σεπτεμβρίου, ανακάμπτοντας εν μέρει από την πτώση άνω του 10% από τα τέλη Δεκεμβρίου. Θα μπορούσαν να υπάρξει μεγαλύτερο άνοδος βραχυπρόθεσμα, εάν υπάρξουν φορολογικές περικοπές, επειδή η νομοθεσία ενδέχεται να περιέχει μια διάταξη που θα επέτρεπε στις εταιρείες των ΗΠΑ να επαναπατρίσουν σημαντικά ξένα κέρδη και να ενισχύσουν περαιτέρω την οικονομία. Αυτό θα μπορούσε να πυροδοτήσει περισσότερο πληθωρισμό και να θέσει την αμερικανική νομισματική πολιτική σε μια πιο επιθετική πορεία.
Όσον αφορά το ευρώ, η πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη υπήρξε μια απόσπαση της προσοχής. Μετά την εκλογή της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία στη βουλή, στις 24 Σεπτεμβρίου, το κίνημα ανεξαρτησίας στην ισπανική αυτόνομη περιφέρεια της Καταλονίας έχει μετατραπεί σε μια φωλιά πολιτικών αρουραίων. Η αβεβαιότητα, ο τοπικισμός και ο κίνδυνος κλιμάκωσης των διαφωνιών στην Ισπανία προσθέτουν στην πολιτική δυσαρέσκεια – σε έντονη αντίθεση με την προφανή αποδοχή από τους Δημοκρατικούς της Γερουσίας των ΗΠΑ υψηλότερων επιπέδων εθνικού χρέους σε αντάλλαγμα για φορολογικές περικοπές.
Καθώς οι δυναμικές δολαρίου και ευρώ εξελίχθηκαν, οι προσδοκίες της νομισματικής πολιτικής έδωσαν μια πιο άμεση προσοχή στις νομισματικές κινήσεις. Αν και οι προσδοκίες για αυξήσεις των επιτοκίων της Ομοσπονδιακής Τράπεζας διαγράφονται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, η ισχυρή οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ και η στενή αγορά εργασίας θα επιτρέψουν στην κεντρική τράπεζα να συνεχίσει να ενισχύει την πολιτική, παρά τα χαμηλά ποσοστά πληθωρισμού. Σημειώστε ότι η Fed ανήγγειλε την εξομάλυνση της πολιτικής του ισολογισμού στη συνεδρίαση του Σεπτεμβρίου – μια εποχή που συνέπεσε σχεδόν με τα χαμηλά επίπεδα του τρέχοντος έτους για το δολάριο έναντι του ευρώ και την αρχή των πολιτικών ανησυχιών στην Ευρώπη, καθώς και την πολιτική αισιοδοξία στις ΗΠΑ.
Η ΕΚΤ δεν έκανε καμία χάρη στο ευρώ την περασμένη εβδομάδα, ανακοινώνοντας παράταση του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης. Παρόλο που οι μηνιαίες αγορές ομολόγων μειώθηκαν κατά το ήμισυ, δεν υπάρχει τελική ημερομηνία. Η ΕΚΤ απέτυχε παταγωδώς στην κατάργηση της νομισματικής ενίσχυσης μεταξύ του 2012 και του 2014, όταν η μείωση κατά ένα τρίτο του μεγέθους του ισολογισμού ώθησε τη ζώνη του ευρώ στο χείλος της ύφεσης. Αυτό το μάθημα φαίνεται να έχει μαθευτεί και η ΕΚΤ παίρνει μια σελίδα από το βιβλίο της Fed: Μειώστε το ρυθμό της ενίσχυσης σταδιακά και δοκιμάστε τα νερά, στη συνέχεια να τα αφαιρέσετε και να δοκιμάσετε τα νερά ξανά πριν σφίξετε τη νομισματική πολιτική.
Αν και η προοπτική του ατέλειωτου QE θα μπορούσε να κρατήσει το ευρώ υπό πίεση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, είναι πιθανό να σκάσει μόλις οι προσδοκίες για μια τελική σύσφιξη αυξηθούν. Με τον δείκτη τιμών καταναλωτή της ζώνης του ευρώ σε μόλις 1,5%, η ΕΚΤ που έχει ευαισθησία στον πληθωρισμό έχει κάποιες κινήσεις, αλλά όχι πολλές. Αυτό κάνει τον ΔΤΚ το σημείο δεδομένων που πρέπει να προσέξουμε. Το ευρώ είναι υπό πίεση από όλες τις πλευρές: το πολιτικό αφήγημα είναι καθοδικό για το ευρώ, όπως και οι οικονομικές συνθήκες και η νομισματική πολιτική των ΗΠΑ και η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ – για τώρα.
Τα τεχνικά μέτρα έχουν επίσης μετατοπιστεί έναντι του ευρώ τον προηγούμενο μήνα και θα μπορούσαν να συνεχίσουν να επιβαρύνουν το νόμισμα στο άμεσο μέλλον καθώς έχουν πέσει κάτω από τους κινητούς μέσους όρους των 30 και των 100 ημερών. Ο Στοχαστικός, ο δείκτης Σχετικής Δύναμης και ο δείκτης Έντασης Εξισορρόπησης δείχνουν υποχωρητικά σήματα. Αλλά αυτά είναι μικρά σε σύγκριση με το γεγονός ότι το ευρώ βρίσκεται κοντά στο κρίσιμο επίπεδο των 1,1607 που λειτούργησε ως ανώτατο όριο από τον Ιανουάριο του 2015 έως τον Ιούλιο του 2017, όταν το ευρώ αυξήθηκε πάνω από αυτό το επίπεδο. Εάν το ευρώ κλείσει κάτω από αυτό το στήριγμα, θα μπορούσε να αποδυναμωθεί περαιτέρω στο άμεσο μέλλον. Άλλωστε, ένα επίπεδο αντίστασης που κράτησε για δυόμισι χρόνια δεν είναι κάτι που οι αγορές είναι πιθανό να αγνοήσουν.
Ο δείκτης δολαρίου των ΗΠΑ έχει δει την τεχνική δυναμική να ενισχύεται, έχοντας αυξηθεί πάνω από τους κινητούς μέσους όρους 30 και 100 ημερών. Επιπλέον, το δολάριο έχει επιστρέψει πάνω από ένα κατώτατο όριο όπου έμεινε από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι τον Αύγουστο του 2017, όταν έπεσε κάτω από αυτό το όριο για περίπου έναν μήνα. Αυτή η αναπήδηση βασισμένη σε μια σημαντική τεχνική υποστήριξη σημαίνει ότι θα χρειαστεί πιθανότατα είτε μια έντονη επιτάχυνση του πληθωρισμού στη ζώνη του ευρώ είτε η αποτυχία των φορολογικών περικοπών των ΗΠΑ, προκειμένου να ανατραπούν οι πρόσφατες τάσεις στην ισοτιμία ευρώ-δολαρίου – τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.