Τον Φεβρουάριο του 1968, στη Βουδαπέστη, συγκλήθηκε η 12η Πλατιά Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για να εξετάσει την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα της δικτατορίας. Στη διάρκεια των εργασιών της, τρία μέλη του Πολιτικού Γραφείου (Παρτσαλίδης, Δημητρίου, Ζωγράφος) διαφώνησαν κυρίως για τον ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης και για τη σχέση του κόμματος μαζί της. Μαζί τους συντάχτηκαν αρκετά αρκετά ακόμα στελέχη, τα οποία αποχώρησαν από της εργασίες της 12ης Πλατιάς Ολομέλειας – που με αυτό τον τρόπο στένεψε λιγάκι. Ακολούθησαν τα γνωστά, εσωτερικός αναβρασμός και αψιμαχίες – ώσπου ήρθε η διάσπαση.
Με έναν τρόπο συνέβη ό,τι γίνεται τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ, με δύο διαφορές. Ολα αυτά γίνονταν σχεδόν χωρίς δημοσιότητα, αφού το ΚΚΕ στην Ελλάδα ήταν παράνομο και στις κομμουνιστικές χώρες όπου ζούσαν όσοι κατέφυγαν εκεί μετά τον Εμφύλιο τα ΜΜΕ ήταν υπόθεση του κράτους. Και στο κόμμα δεν υπήρχε Κασσελάκης.
Η διαφωνία για την εξάρτηση από τη Σοβιετική Ενωση, δεν ήταν μια θεωρητική κόντρα. Οι ανανεωτές, άλλωστε, είχαν στραμμένη την προσοχή τους στην Τσεχοσλοβακία και στο πείραμα που συντελούνταν, εκδημοκρατισμού του καθεστώτος και του κόμματος. Οι ανανεωτές ήταν κι αυτοί οπαδοί του σοσιαλισμού με δημοκρατία, ενός αιτήματος που συνήγειρε την Ανοιξη της Πράγας αλλά, τελικά, λίγους μήνες μετά κατεπνίγη, από τα ρωσικά τανκς που εισέβαλαν στην πρωτεύουσα της Τσεχοσλοβακίας. Το ΚΚΕ κατήγγελλε τους πρωτεργάτες της Ανοιξης της Πράγας ως προβοκάτορες και όργανα της Δύσης – ασφαλώς αναλόγως στόλιζαν και τους αποχωρήσαντες.
Οι αποχωρήσαντες (ανανεωτές, αφού εργάζονταν για την κομμουνιστική ανανέωση, κατά το μοντέλο του ΚΚ Ιταλίας) δεν είχαν ιδιαίτερη δύναμη στις κομμουνιστικές χώρες. Ηταν όμως πανίσχυροι στην Ελλάδα, όπου κυριαρχούσε στις παράνομες οργανώσεις το λεγόμενο «Γραφείο Εσωτερικού» (Δρακόπουλος, Καρράς, Μπριλλάκης, Μπενάς). Μετά τη μεταπολίτευση, το Γραφείο Εσωτερικού μετασχηματίστηκε σε ΚΚΕ Εσωτερικού, αφού τον ιστορικό τίτλο τον κράτησαν οι σοβιετόφιλοι. Για πολλά χρόνια μετά το 1974, η απώλεια του τίτλου ήταν το μαράζι των παλαιών ανανεωτών, γι’ αυτό άλλωστε πολλοί αποκαλούσαν το ΚΚΕ «ΚΚΕ εξωτερικού». Εκείνο βέβαια έλεγε ότι «ένα είναι το κόμμα» και συνέχιζε να αποκαλεί τους εσωτερικάκηδες προβοκάτορες.
Το ΚΚΕ είχε πάντα τη μερίδα του λέοντος των κομμουνιστογενών ψηφοφόρων σε όλη τη μεταπολίτευση ως την εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ, που για καμιά δεκαετία μονοπώλησε την επαναστατικότητα. Μόνο επί Τσίπρα το ΚΚΕ έμεινε δεύτερο. Ηξεραν βέβαια ότι δεν εκτοπίστηκαν από τους παλαιούς ανανεωτές αλλά από ένα υβριδικό κόμμα, με μαρξιστικό υπόβαθρο και λαϊκιστικό λόγο. Οταν οι συνθήκες άλλαξαν, ο λαϊκιστικός λόγος υποχώρησε. Εξελέγη και στη ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης…
Δεν ξέρω πώς μου ήρθε αλλά, διαβάζοντας για τη χριστουγεννιάτικη τουρνέ του Στέφανου Κασσελάκη στην Αμερική, στην Αυστραλία, στη Νότια Αφρική, σκέφτηκα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετασχηματίζεται σε ΣΥΡΙΖΑ εξωτερικού.
Στο εσωτερικό, αντίθετα, το νέο κόμμα του (κάποτε διεθνούς) Τσακαλώτου και της Αχτσιόγλου έφτιαξε κοινοβουλευτική ομάδα, απέκτησε όνομα και τώρα παλεύει να στηθεί στα πόδια του. Νομίζω ότι αυτό που έκαναν στραβά και, τώρα, θα δυσκολευτούν να το αλλάξουν είναι το όνομα. Αν αντί για Νέα Αριστερά είχαν πει το νέο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ εσωτερικού, αυτομάτως θα είχαν φτιάξει έναν μηχανισμό αντικασσελακικό με ΠΑΣΟΚ αποχρώσεις (εσωτερικού, «Πρώτα η Ελλάδα», κ.λπ.), κρατώντας ταυτόχρονα στον τίτλο τους την ανάμνηση της εξουσίας. Που τώρα ας την ξεχάσουν.
EE, Ελλάδα και Τεχνητή Νοημοσύνη
Ηταν σημαντική η προχθεσινή ευρωπαϊκή συμφωνία των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης επί του σχεδίου της Πράξης για την Τεχνητή Νοημοσύνη. Για πολλούς λόγους. Επειδή η Ευρώπη βλέπει ξεκάθαρα το μέλλον και δικαίως δεν θέλει αρρύθμιστο το πεδίο. Επειδή, δηλαδή, ο ευρωπαϊκός χώρος αποφασίζει αποφασιστικά να είναι ένας από τους μεγάλους παίκτες σε αυτό το μεγάλο νέο πεδίο της καινοτομίας.
Προφανώς, οι ρυθμίσεις στόχο έχουν την κοινή αντιμετώπιση ζητημάτων ασφαλείας. Ξεκινώντας από κάποιους ορισμούς Τεχνητής Νοημοσύνης και με την απαγόρευση κάποιων συστημάτων – έτσι ώστε όσα συστήματα υπάρξουν στην ευρωπαϊκή αγορά να είναι ασφαλή και να μην παραβιάζουν τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις κοινές ευρωπαϊκές αξίες. H Ελλάδα οφείλει να μείνει στην ευρωπαϊκή πρωτοπορία στις προοπτικές της Τεχνητής Νοημοσύνης, ενισχύοντας τις προσπάθειες παραγωγής καινοτομίας. Το νέο εργασιακό τοπίο που οραματιζόμαστε πρέπει να συμβαδίζει με την τεχνική πρόοδο.
Επίσης, η Ελλάδα καλό θα ήταν να αρκεστεί στις ρυθμίσεις και στην εποπτεία που προτείνονται στην Ευρώπη. Η δημιουργικότητα και οι εφαρμογές της Τεχνητής Νοημοσύνης θα μπορέσουν να ανθίσουν σε ένα ξεκάθαρο θεσμικό πλαίσιο που δεν θα το διαταράξουν δεισιδαιμονίες και αμφισβητήσεις. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί προνοούν για την ασφάλεια, εμείς ας βάλουμε τη δημιουργικότητα.