Για πρώτη φορά επί διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη χρειάστηκε να τεντωθούν τόσο τα κυβερνητικά αφτιά προς τη δεξιά πτέρυγα της ΝΔ. Το πιστοποιεί η ανάγκη που ένιωσε το Μαξίμου μπροστά στον κίνδυνο να απειληθεί η εικόνα της γαλάζιας συνοχής να… υπενθυμίσει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα τον «αυτονόητο κανόνα» της πειθαρχίας. Ακριβέστερα να τον επιβάλλει πριν από την ψήφιση της ρύθμισης για τους μετανάστες – εργάτες.
Ο γενικός «κανόνας» με την «εξαίρεση» του Αντώνη Σαμαρά ως πρώην πρωθυπουργού, γλίτωσε το γαλάζιο οικοδόμημα από περαιτέρω τριγμούς. Η διαφοροποίηση του Σαμαρά που επισφραγίστηκε με καταψήφιση κυβερνητικής πρωτοβουλίας σε μια έτσι κι αλλιώς απαιτητική ατζέντα – που ταράζει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις – κινητοποίησε τόσο τα αριστερά και όσο τα δεξιά της ΝΔ. Η μία πλευρά είδε ευκαιρία να φωτίσει τις ιδεολογικές αποκλίσεις εντός ΝΔ, εμφανίζοντας τον νυν Πρωθυπουργό ως «όμηρο» των αντιλήψεων του πρώην. Η άλλη πλευρά – Ελληνική Λύση, «Σπαρτιάτες» και Νίκη – είδε ευκαιρία να «ζεστάνει» το ακροατήριό της, προσδοκώντας να βουτήξει και στη δεξαμενή απογοητευμένων ή επιφυλακτικών ψηφοφόρων της ΝΔ. Οι εξελίξεις προσέφεραν σημαντικές διαπιστώσεις. Ο Σαμαράς δεν έμεινε σε τροχιοδεικτικές βολές με βάση τη σταθερή θέση του ότι δεν υπάρχει «Κεντροδεξιά χωρίς Δεξιά». Είχε «χρέος» να πει ό,τι είπε, σύμφωνα με τα λεγόμενά του. Και τελικά είπε «είμαι εδώ…» (όπως γράφει στη φωτογραφία του στα social media), παραπέμποντας στη συνέχεια, με δεδομένη μεταξύ άλλων την αντίθεσή του στην παρέμβαση για τα ομόφυλα ζευγάρια, που έρχεται πιθανώς το καλοκαίρι σύμφωνα με εκτιμήσεις. Οποτε και όπως κι αν έρθει θα δοκιμαστεί η ΝΔ και όχι μόνο ενώ θα σπεύσει σε πολιτικά κέρδη σύσσωμη η εκ δεξιών αντιπολίτευση.
Στην Ηρώδου Αττικού καταγράφηκε η διακριτή στάση του Σαμαρά. Οπως καταγράφηκαν λοιπές «φωνές» της δεξιάς πτέρυγας, που όσο κι αν υπέκυψαν στην κομματική γραμμή, εξακολουθούν να εκφράζουν ανησυχίες ενόψει ευρωκάλπης. Θέλουν ισχυρότερα αναχώματα σε τυχόν διαρροές προς τα μικρότερα διαμερίσματα στη δεξιά πολυκατοικία, φοβούνται την εκδήλωση δυσαρέσκειας μέσω αποχής, πιστεύουν ότι μεγαλώνουν τα ρίσκα όσο η κυβερνητική «φροντίδα» αφορά μια κεντρώα συμμαχία και όχι την παραδοσιακή βάση – το στήριγμα, λένε – της παράταξης. «Να μας προβλημάτιζε που ο ΣΥΡΙΖΑ των ανοιχτών συνόρων επικροτεί μια πολιτική μας στο Μεταναστευτικό;», διερωτάται βουλευτής της νεότερης γενιάς. «Να τη δούμε την ατζέντα «δικαιωμάτων» αλλά γιατί όλες οι συζητήσεις μαζεμένες, όταν παλεύουμε με την καθημερινότητα;» αναρωτιέται εμπειρότερο στέλεχος, δίνοντας μια ιδέα για όσα ψιθυρίζονται σε νεοδημοκρατικούς διαδρόμους. Ουδείς πάντως φαίνεται να μιλά για προοπτική συντεταγμένης «απελευθέρωσης» προσώπων, που θα προκαλούσαν πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση.
«Προχωράμε με βάση όσα δεσμευτήκαμε, στόχος να λύνουμε προβλήματα» διαμηνύουν πρόσωπα του περιβάλλοντος Μητσοτάκη, δείχνοντας ότι προτεραιότητα είναι να ορίζει η ΝΔ τη δημόσια ατζέντα, εμφανιζόμενη ως η μόνη «χρήσιμη» πολιτική δύναμη «ευθύνης». Η κυβέρνηση δεν βλέπει περιθώρια διεκδίκησης ψηφοφόρων των κομμάτων δεξιά της Δεξιάς, ούτε όμως διακρίνει από εκεί ουσιαστική απειλή, παρότι το γαλάζιο… ραντάρ είναι ενεργοποιημένο για αλλαγή πλεύσης αν χρειαστεί. Κατά διαστήματα, οι δημοσκοπικές δυνάμεις αλλάζουν αλλά κρίνονται περισσότερο ως συγκυριακές. Σε εκείνο το φάσμα, επιμένουν κυβερνητικοί παράγοντες, λείπουν ο πειστικός λόγος και μια πειστική προσωπικότητα. Ενδεικτικό πάντως πρόσφατο γκάλοπ (Metron Analysis/Mega) που αποτυπώνει ενίσχυση μιάμισης μονάδας για την Ελληνική Λύση σε έναν μήνα, μετά τα συγκρουσιακά 24ωρα για το Μεταναστευτικό.