Αν η εκδήλωση ήταν του ΠΑΣΟΚ, θα ξεκινούσε με καμιά ώρα καθυστέρηση. Αν ήταν του ΣΥΡΙΖΑ θα αργούσαν περισσότερο, μήπως και εμφανιστεί ο Τσίπρας. Και αν ήταν της Νέας Αριστεράς ακόμα θα περίμεναν μήπως έρθει ο κόσμος. Ευτυχώς η εκδήλωση ήταν της «Εφημερίδας των Συντακτών» και ξεκίνησε 25 λεπτά μετά την προγραμματισμένη ώρα. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει στην ώρα της αν ήταν συνεπής ο Μανώλης Χριστοδουλάκης. Ομως ο Χριστοδουλάκης είναι γνήσιο ΠΑΣΟΚ. Αργησε είκοσι λεπτά και έκανε είσοδο με κάποια χειροκροτήματα, χειραψίες και χαμόγελο για αντανάκλαση των φλας. Κατά την παρουσίαση του πάνελ πήρε το ίδιο, σε διάρκεια, χειροκρότημα με την Αχτσιόγλου. Εντάξει και ο Τεμπονέρας κοντά ήταν, το πολύ να έμεινε δύο δευτερόλεπτα πίσω. Αλλωστε στο πλατύ κοινό ήταν, κατά κύριο λόγο, φίλοι του ΠΑΣΟΚ, άντε και κάποιοι της Νέας Αριστεράς. Στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε γραμμή να κρατηθούν μακριά. Προφανώς για να πάει ο πρόεδρος και να μαζέψει το επικοινωνιακό χαρτί. Ναι, ο ίδιος πρόεδρος που είχε εκδηλώσει αλλεργικά σπυράκια για τη συγκεκριμένη εκδήλωση. Μεταξύ μας, σιγά που θα έχανε την ευκαιρία! Ηρθε λίγα λεπτά μετά το ξεκίνημα, την ώρα που μιλούσε η Εφη Αχτσιόγλου. Ακούστηκαν κάποιες αποδοκιμασίες, πράσινης απόχρωσης. Χλιαρό ως υποτονικό χειροκρότημα από λίγα χέρια και πολλή μουρμούρα χρωματισμένη από έκπληξη. Εκατσε στην πρώτη σειρά και αρνήθηκε να πάρει τον λόγο αφού, όπως είπε, είχε εκπρόσωπο. Τον Τεμπονέρα. Που θέρισε το πιο έντονο χειροκρότημα όταν είπε ότι η χώρα χρεοκόπησε από τη Νέα Δημοκρατία του Καραμανλή. Είδατε;
Αμα λείπει ο Τσίπρας… Η αίθουσα του θεάτρου ήταν απελπιστικά κατάμεστη. Εμειναν πολλοί έξω. Τι κόσμος ήρθε; Με εντελώς φυσιογνωμικό κριτήριο ήταν σαν να βρίσκομαι σε συνδικαλιστική εκδήλωση του παλιού ΠΑΣΟΚ. Κατά κύριο λόγο επρόκειτο για ανθρώπους μέσης ηλικίας, με casual ντύσιμο, χωρίς γραβάτα. Και εξ όσων κατάλαβα από τις συζητήσεις στις οποίες έστησα αφτί, οι περισσότεροι περίμεναν να ακούσουν κάτι ενθουσιώδες περί συνεννόησης του προοδευτικού χώρου για την (ανα)συγκρότηση αυτού που μάθαμε να ονομάζουμε «μεγάλη προοδευτική παράταξη». Δεν το άκουσαν, τουλάχιστον όπως θα περίμεναν. Από τη σκηνή ακούστηκαν τα αναμενόμενα αφηρημένα για ανατροπή των συσχετισμών στη βάση της κοινωνίας και διεργασίες για το μέτωπο δημοκρατίας. Ο Τεμπονέρας και ο Χριστοδουλάκης απέδωσαν στα κόμματά τους τον ρόλο του επικεφαλής. Η Αχτσιόγλου απέκλεισε τις συγχωνεύσεις και μίλησε για συνεργασίες. Με δυο λόγια, το ακροατήριο περίμενε να ακούσει κάτι για οδικό χάρτη, αλλά το πάνελ του είπε ότι ο χαρτογράφος βρίσκεται στην κοινωνία. «Σήμερα ρίξαμε ένα βότσαλο στη λίμνη της πολιτικής ακινησίας» είπε ο Τεμπονέρας υψώνοντας τη φωνή, μιλώντας για ένα «παλλαϊκό ποτάμι». Φύγαμε και ψάχναμε το βότσαλο. Κάποιοι έλεγαν να κοιτάξουμε στη λίμνη και άλλοι στο παλλαϊκό ποτάμι. Δεν το βρήκαμε.