Εξαρχής και μετά τη νίκη του Χάρη Δούκα στον Δήμο Αθηναίων και ο ίδιος και ο Νίκος Ανδρουλάκης και δυνάμεις που βλέπουν ως μονόδρομο την κεντροαριστερή σύγκλιση διάβασαν ως μια καλή ευκαιρία διαμόρφωσης διακριτού προοδευτικού πόλου το πεδίο της ΚΕΔΕ. Ούτε ο ίδιος βέβαια θεωρούσε πιθανή την επικράτηση κατά του Λάζαρου Κυρίζογλου («Σύγχρονοι Ισχυροί Δήμοι»), ούτε οι πιο αισιόδοξοι. Βαριά η γαλάζια φανέλα και με δεσμούς στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πολύ περισσότερο όταν πολλοί αιρετοί δεν έχουν βούληση ρήξης ή σύγκρουσης με την κεντρική κυβέρνηση κατά τη θητεία τους.
Γιατί όμως να μην καταγραφεί μια είδους προσομοίωση ενός ενιαίου πόλου των κεντροαριστερών αυτοδιοικητικών με άξονα το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ; Και ειδικά όταν η στήριξη Δούκα από τον ΣΥΡΙΖΑ στον δεύτερο γύρο της Αθήνας έδειξε τα θετικά όρια μιας τέτοιας συμμαχίας αλλά και μια συμφωνία που κρατήθηκε από τις δύο μεριές; Και όπερ εγένετο αλλά με το εξής πολιτικό ταμείο. Αριθμητικά η συμμαχία («Αυτοδιοίκηση Τώρα») δεν τα πήγε τόσο καλά. Το «ένα και ένα κάνουν δύο» δεν συμβαίνει πάντα στα πολιτικά. Κοινώς το σχήμα «ΠΑΣΟΚ συν ΣΥΡΙΖΑ» δεν συνεπάγεται και γραμμικά ενίσχυση. Αυτή είναι η κακή όψη του ταμείου που κάνουν από χθες οι της Κεντροαριστεράς.
Στη μεταξύ τους σχέση βέβαια ή στα ενδότερά τους, οι του ΠΑΣΟΚ φέρθηκαν large απέναντι στους συριζαίους συμμάχους τους, ακόμη και εις βάρος των εαυτών τους. Ηταν όμως μια στρατηγική από ψηλά στη Χαριλάου Τρικούπη που ήθελε να μη θερίσουν εσωτερικά τον λαβωμένο ΣΥΡΙΖΑ. Κοινώς ιεραρχήθηκε το «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους». Και αυτό είναι μια μικρή παρακαταθήκη που είδαμε στην ΚΕΔΕ και πιθανώς θα την ξαναβρούμε μπροστά μας σε κεντρικότερα σχέδια επί χάρτου και επί πιο αναβαθμισμένων πολιτικών συγκλίσεων.
Πάμε τώρα στον Χάρη Δούκα. Με το 29,30% που κατέγραψε μπορεί να μην ξεπέρασε τον πήχη των δικών του προσδοκιών – ήξερε πού βαδίζει όπως και ο μηχανισμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης του ΠΑΣΟΚ που άπειρο δεν τον λες –, είναι όμως ο διακριτός δεύτερος πόλος στην ΚΕΔΕ. Και ο ίδιος ο δήμαρχος Αθηναίων μπήκε δεύτερη φορά στο κεντρικό κάδρο των συζητήσεων στο κεντροαριστερό χωριό. Για πολλούς και είναι κοινό μυστικό, η δική του επιτυχία στον δήμο και την ΚΕΔΕ θα είναι καθοριστική για το πείραμα «ελιά απ’ τα κάτω» ή στο πρώτο βήμα των προοδευτικών συμπράξεων που έγινε ήδη με την εκλογή του. Η άτσαλη δε επίθεση από τους πολιτικούς του αντιπάλους τον καθιστά ένα υπαρκτό αντιδεξιό παράδειγμα για τους συντρόφους του και σε μια εποχή που το ιδιότυπο περιβάλλον του ενάμισι κόμματος και η κυριαρχία Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό δεν αμφισβητούνται εύκολα – παρά τις ρωγμές. Ο Δούκας προσωπικά πάντως με τη μάχη στην ΚΕΔΕ κέρδισε και την καχυποψία των παλιών πράσινων αυτοδιοικητικών.
Η για πρώτη φορά έδρα για τη Λαϊκή Συσπείρωση (ΚΚΕ) με τον Κώστα Πελετίδη, από την άλλη, δείχνει μια δυναμική για τον Περισσό, αλλά και τον φράχτη του ιστορικού κόμματος για συμμετοχή ή σύμπραξη σε κεντροαριστερές συμπορεύσεις. Ούτε για αστείο.