Από τότε που η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ παρουσίασε τη διαδικασία κανονικοποίησης του ισολογισμού τον Ιούνιο του 2017, οι μειώσεις στις προσδοκίες για το επιτόκιο από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου ήταν σημαντικοί παράγοντες οριακής διαφοροποίησης για τη μελλοντική πολιτική της κεντρικής τράπεζας.
Αυτές οι αλλαγές υπογράμμισαν τη συνεχή υπερβολική πρόβλεψη των επιτοκίων πολιτικής της. Μια πιο υποχωρητική πορεία πολιτικής για τα επιτόκια ομοσπονδιακών κεφαλαίων θα μπορούσε να κρατήσει το δολάριο υπό πίεση, ακόμη και αν το νόμισμα των ΗΠΑ λάβει ώθηση μετά την ανακοίνωση της Fed της προηγούμενης εβδομάδας και την ανακοίνωση της κανονικοποίησης του ισολογισμού.
Από την άλλη πλευρά, η νομισματική σύσφιξη έχει ξεκινήσει παγκοσμίως. Η απόφαση της Fed να αρχίσει τη μείωση του ισολογισμού της τον Οκτώβριο του 2017 είναι μόνο ένας από τους πολλούς πρόσφατους δείκτες ότι η παλίρροια της παγκόσμιας νομισματικής πολιτικής αλλάζει. Στις 6 Σεπτεμβρίου 2017, η Τράπεζα του Καναδά εξέπληξε τις αγορές με αύξηση των επιτοκίων κατά 25 μονάδες βάσης και στις 14 Σεπτεμβρίου 2017 η Τράπεζα της Αγγλίας υπονόησε μελλοντικές αυξήσεις. Όπως ήταν αναμενόμενο, το δολάριο του Καναδά ενισχύθηκε μετά την ανακοίνωση της καναδικής κεντρικής τράπεζας και η λίρα έφτασε κοντά σε επίπεδα προ-Brexit χάρη στα σχόλια της Τράπεζας της Αγγλίας.
Ενώ η σύσφιξη της Fed έχει σε μεγάλο βαθμό αποτιμηθεί – και ίσως υπερτιμηθεί όταν πρόκειται για αυξήσεις των επιτοκίων των ομοσπονδιακών κεφαλαίων – παραμένει ένα ερώτημα: Μπορούν άλλες ξένες κεντρικές τράπεζες να εκπλήξουν τις αγορές με έναν απροσδόκητα επιθετικό τόνο; Η απάντηση είναι ναι και το ευρώ είναι ένα από τα νομίσματα που πρέπει να προσέξει κανείς ψάχνοντας για νομισματική πολιτική που κινδυνεύει να γίνει πιο επιθετική.
Η σημερινή οικονομική ισχύς της ζώνης του ευρώ δεν έχει αναγνωριστεί πλήρως, ούτε έχει οδηγήσει σε δήλωση σχετικά με το ενδεχόμενο αυστηρότερης νομισματικής πολιτικής, παρότι έχει σημειωθεί εντυπωσιακή επέκταση κατά 50 μήνες στον PMI της βιομηχανίας της ζώνης του ευρώ, την ώρα που το γερμανικό Ifo βρίσκεται στα επίπεδα ή κοντά στο ρεκόρ των τελευταίων μηνών. Με την οικονομική κρίση της ευρωζώνης και το επιχειρηματικό κλίμα της Γερμανίας στα πιο ισχυρά επίπεδα μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, φαίνεται ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα ακολουθήσει την πολιτική σύσφιξης πιο σύντομα παρά αργότερα.
Το δολάριο υποχώρησε από τον Δεκέμβριο του 2016, καθώς οι πιθανότητες φορολογικής μεταρρύθμισης, δαπανών για τις υποδομές και άλλων δημοσιονομικών κινήτρων εξαφανίστηκαν, εξαλείφοντας την ανάγκη για πιο προληπτικά αντιπληθωριστικά μέτρα νομισματικής πολιτικής της Fed. Επιπλέον, ο πληθωρισμός ήταν μέτριος, δικαιολογώντας περαιτέρω τις αποφάσεις των μελών της Fed να μειώσουν τις προσδοκίες τους για τα ομοσπονδιακά επιτόκια.
Το ευρώ ενισχύεται σε συμφωνία με την τάση από τον Ιανουάριο χάρη σε θεμελιώδη δεδομένα και την επακόλουθη τεχνική υποστήριξη. Αλλά δεν υπήρξε στιγμιαία αύξηση για το ευρωπαϊκό νόμισμα, όπως υπήρξε πρόσφατα για το καναδικό δολάριο ή τη λίρα. Έτσι, πού βρίσκεται η έκπληξη της ΕΚΤ που στέλνει το ευρώ υψηλότερα; Παρά την επιτυχία του κόμματος Alternative für Deutschland στις ομοσπονδιακές εκλογές της Γερμανίας στις 24 Σεπτεμβρίου και την πτώση του Ifo Σεπτεμβρίου, πιθανότατα θα έρθει. Και αν το παράδειγμα της Τράπεζας της Αγγλίας ή οι ενέργειες της Τράπεζας του Καναδά αποτελούν οποιαδήποτε ένδειξη, ίσως να έρχεται σύντομα.