Οι τελευταίες ημέρες του χρόνου λειτουργούν συνήθως ως αφορμή για αναστοχασμό, στάση για απολογισμό και επαλήθευση παραδοχών. Πώς πιστεύει κανείς πως οφείλουμε να πορευτούμε στο αύριο και ποιοι μπορεί και πρέπει να είναι οι εφικτοί στόχοι στο συλλογικό επίπεδο, στην κοινωνική συμβίωση.
Οσο η χώρα βαδίζει αργά αλλά σταθερά προς το τέλος μιας υπερδεκαετούς οικονομικής και κοινωνικής θύελλας, στηριζόμενη στις θυσίες του λαού της, οφείλει να είναι ειλικρινής με τον εαυτό της. Τα επόμενα βήματα προϋποθέτουν βαθιά αυτογνωσία και ειλικρίνεια. Χωρίς τους ιδρυτικούς μύθους της κρίσης, με πλήρη επίγνωση των σφαλμάτων που δεν πρέπει να επαναληφθούν. Μόνο έτσι θα επιβεβαιωθεί πως στην άκρη του τούνελ δεν υπάρχει η αρχή ενός καινούργιου, πιο δύσκολου. Πως η πληγή έγινε δίδαγμα. Σε αυτήν τη νέα εποχή, καθώς τα διάφορα ιδεοληπτικά πειράματα απέτυχαν, εμπεδώνεται πλέον ως συλλογικό διακύβευμα η ανάγκη για ένα κράτος σύγχρονο και αποτελεσματικό.
Ενα κράτος πραγματικά κοινωνικό, αρωγό του πολίτη. Εγγυητή της αξιοπρέπειας των πολιτών και της ανθεκτικότητας της κοινωνίας. Με σθεναρή στάση ελέγχου απέναντι στην αισχροκέρδεια, παντού στην οικονομία της καθημερινότητας: αγαθά, υπηρεσίες, στέγαση. Με δημόσιες πολιτικές στήριξης στην υγεία, την εργασία, την πρόνοια. Ενα κράτος δικαίου με βαθιά κατοχύρωση. Που θα εγγυάται τις ατομικές ελευθερίες, την ισότητα απέναντι στις διακρίσεις και την ασφάλεια με τη νέα πολύτροπη έννοιά της: στις πόλεις, στην εργασία, στις υποδομές, στον αθλητισμό, ασφάλεια από την κλιματική κρίση. Μια χώρα με ισχυρούς θεσμούς. Με ουσιαστική συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών στη δημόσια ζωή. Με διαφάνεια, λογοδοσία και ανοικτά δεδομένα, για μια διοίκηση στην υπηρεσία της πραγματικής κοινωνίας και όχι μιας κοινωνίας συμφερόντων.
Μια πολιτεία με πραγματική αναπτυξιακή προοπτική. Που θα επενδύει στην έρευνα, την καινοτομία και τη γνώση. Θα βλέπει την εκπαίδευση ως μέσο παραγωγής προστιθέμενης αξίας, με πυλώνα εξωστρέφειας το δημόσιο πανεπιστήμιο. Μια αγορά που θα είναι ελεύθερη όχι στην ασυδοσία, αλλά στη συμμετοχή. Με ρύθμιση και κανόνες για όλους, χωρίς «τροχονόμους» για τους λίγους και ισχυρούς. Μια κοινωνία ανοικτή και ανεκτική. Με πραγματική ελευθερία, συμπερίληψη, σε μια διαρκή προσπάθεια για ακόμη λιγότερες ανισότητες.
Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής έχει μια αποστολή: να εκφράσει με τρόπο αυθεντικό το αίτημα για σιγουριά και ελπίδα, όχι μόνο στο πεδίο των ιδεών αλλά – κυρίως – των πράξεων. Να συμβάλει πολιτικά στην απελευθέρωση εκείνων των κοινωνικών δυνάμεων που δεν αρκούνται στις χαμηλές προσδοκίες. Που θέλουν – και κυρίως διεκδικούν – την αλλαγή παραδείγματος στην οικονομία και την κοινωνία. Κι αυτή την αποστολή είμαστε αποφασισμένοι να την εκπληρώσουμε, με επιμονή και συνέπεια. Με γνήσιο μεταρρυθμιστικό λόγο απέναντι στον λαϊκισμό και τον ελιτισμό. Με ανοικτούς ορίζοντες και οδηγό το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο. Με όρους εξωστρεφείς, όχι απλώς επικοινωνιακούς. Με στόχο την πρόοδο και τη βελτίωση της ζωής των πολλών. Σε μια νέα διαδικασία συμμετοχής και συνδιαμόρφωσης της πολιτικής από τους ίδιους τους πολίτες. Ολοένα και περισσότερους μαζί, μέσα και όχι έξω από τη δημοκρατία μας.
Με σχέδιο, γνώση, βούληση. Σε μια συλλογική, συνειδητή επιλογή προόδου.