Η διαγώνια ανάγνωση της νίκης του Χάρη Δούκα τον θέλει να πέτυχε το κατά δήλωσή του ακατόρθωτο χάρη στην ένωση των δυνάμεων των δύο αντιπολιτευόμενων κομμάτων τα οποία στήριξαν την υποψηφιότητά του – του ΠΑΣΟΚ, που του είχε δώσει το χρίσμα, και του ΣΥΡΙΖΑ, που είδε στο πρόσωπό του εκείνον που θα ενσάρκωνε την πολιτική των συνεργασιών κατά της επάρατης Δεξιάς, την πολιτική την οποία εισηγούνται αριστεροί τον τελευταίο έναν χρόνο χωρίς να εισακούονται από τη Χαριλάου Τρικούπη.
Ο Κώστας Ζαχαριάδης έτρεξε να τον αγκαλιάσει κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η δε Κουμουνδούρου διαφήμισε την εκλογή του σαν ντοκουμέντο της ανάγκης συγκρότησης μιας ευρύτερης αντικυβερνητικής συμμαχίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με άλλα λόγια, διατείνεται ότι η μεγαλύτερη έκπληξη αυτών των εκλογών ήταν συνέπεια της δικής του συστράτευσης.
Βέβαια, τα νούμερα δεν συμφωνούν ανεπιφύλακτα με το αριστερό αφήγημα. Στον πρώτο γύρο, ο συνδυασμός «Αθήνα Τώρα» συγκέντρωσε 19.842 ψήφους και η «Ανοιχτή Πόλη» 18.668. Στον δεύτερο, ο Δούκας ψηφίστηκε από 64.055 δημότες. Πήρε, δηλαδή, 44.213 περισσότερες ψήφους, εκ των οποίων οι 25.545 δύσκολα συνδέονται με μια συγκεκριμένη κομματική βάση – αφού, το ΚΚΕ είχε δώσει γραμμή για άκυρο και λευκό, η προσκείμενη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ παράταξη διχάστηκε ως προς τη στήριξή του και οι ψηφοφόροι Κασιδιάρη δεν θα συγκινούνταν ποτέ από έναν μετριοπαθή υποψήφιο.
Ωστόσο, οι απόλυτοι αριθμοί των ψήφων επιβεβαιώνουν ότι ο νικητής επωφελήθηκε του αντιμπακογιαννικού και αντινεοδημοκρατικού μετώπου που πολλοί – κομματικοί και χομπίστες – εκλογολόγοι υποστηρίζουν ότι δημιουργήθηκε. Σύμφωνα με έναν επαγγελματία των γκάλοπ, οι κρίσιμες αναμετρήσεις της 15ης Οκτωβρίου διεξήχθησαν με ένα δίλημμα μεταξύ του επίσημου υποψηφίου της κυβέρνησης και κάποιου άλλου. Η επιλογή υποψήφιου δημάρχου, λοιπόν, δεν αφορούσε μόνο το πράσινο, τα σκουπίδια ή πεζοδρόμια της Αθήνας. Ηταν και πολιτική. Η ψήφος στον Δούκα ήταν σε μεγάλο βαθμό καταψήφιση του Μπακογιάννη και σε εξίσου σημαντικό ποσοστό μια μορφή αντίδρασης στην κυβέρνηση – μια κι η πρωτεύουσα ακολούθησε τη γενικότερη τάση η οποία καταγράφηκε στον επαναληπτικό γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Η θετική ψήφος
Παράλληλα, όμως, ο καθηγητής του ΕΜΠ έλαβε και θετική ψήφο. Οχι μόνο επειδή διάλεξε να εστιάζει στις αυτοδιοικητικές προτάσεις του, αποφεύγοντας επιμελώς την ανάμειξη στις κόντρες της κεντρικής πολιτικής σκηνής. «Η προσωπικότητά του αυτή καθαυτή έπαιξε ρόλο στην απόφαση μιας μερίδας του εκλογικού σώματος», σημειώνει πολιτικός αναλυτής. Στο ντιμπέιτ, φέρ’ ειπείν, «φάνηκε γνώστης των αναγκών που έχει η λειτουργία των πόλεων, ενώ δεν κατέφυγε σε ρητορικές εξάρσεις και υπερβολές στην κριτική του».
Αυτό το στυλ τού επέτρεψε να απευθυνθεί ακόμη και σε κεντροδεξιούς ψηφοφόρους – παρότι ο Μπακογιάννης αργότερα τον κατηγόρησε πως έκλεισε το μάτι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα δύο μάτια στον ΣΥΡΙΖΑ όταν απάντησε ότι οι κάμερες δεν είναι προτεραιότητά του ή απέφυγε να πάρει σαφή θέση για το μετρό στα Εξάρχεια. Η ίδια πηγή αναγνωρίζει πως η τηλεμαχία, αν και δεν έκρινε καθοριστικά το αποτέλεσμα, του έλυσε το μεγαλύτερο πρόβλημα: αυτό της προσέγγισης του ευρέος κοινού.
Η αποχή φαίνεται επίσης να τον ευνόησε, μια κι η πλειοψηφία όσων βρέθηκαν πίσω από τα παραβάν επέλεξε το ψηφοδέλτιο με το όνομά του. Τη δεύτερη Κυριακή από τους 449.902 εγγεγραμμένους στον Δήμο Αθηναίων ψήφισαν μόλις 120.261 –ποσοστό 26,73% – όταν την πρώτη είχαν ασκήσει το εκλογικό τους δικαίωμα 139.782, δηλαδή 19.521 παραπάνω. Οι λάτρεις των αριθμών επισημαίνουν και μια μικρή αλλά ίσως όχι αμελητέα λεπτομέρεια όταν επιμένουν ότι το πρόσωπο του Δούκα είναι μέρος της εξήγησης για την επιτυχία της Κεντροαριστεράς: στον α’ γύρο των δημοτικών εκλογών η παράταξή του έλαβε περισσότερες ψήφους από τις 16.451 που είχε πάρει το ΠΑΣΟΚ στην Α’ Αθηνών στις εθνικές του Ιουνίου.