Κάποτε, όταν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ απείχαν πολύ απ’ του ΠΑΣΟΚ, μερικοί κεντροαριστεροί πίστευαν στην αλήθεια της παροιμίας «εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ‘ρθεις». Εκτιμούσαν ότι ο μηχανισμός που οδήγησε στη γιγάντωση του μικρού κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα δουλέψει ανάποδα, δηλαδή. Οσοι ψηφοφόροι του Κινήματος έφυγαν για την Κουμουνδούρου, κάποια στιγμή θα αντιληφθούν τις αδυναμίες των αριστερών και θα επαναπατριστούν στη Χαριλάου Τρικούπη, ισχυρίζονταν. Κι έτσι, η παλιά, προμνημονιακή, ισορροπία του πολιτικού συστήματος θα αποκατασταθεί.
Σήμερα, ενώ τα συριζαϊκά νούμερα βρίσκονται τόσο κοντά στα πασοκικά – κι οι περισσότεροι στοιχηματίζουν για τον χρόνο της διάσπασης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης –, η παραπάνω θεωρία δεν έχει επιβεβαιωθεί. Ούτε στις αυτοδιοικητικές κάλπες, ούτε στα γκάλοπ.
Σύμφωνα μάλιστα με το πιο πρόσφατο της Metron Analysis, 12% φρονεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει ισχυρή αντιπολίτευση, 26% βλέπει το ΠΑΣΟΚ σ’ αυτόν τον ρόλο και η πλειονότητα του 58% νομίζει ότι κανένα από τα δύο κόμματα δεν έχει πια τα φόντα να γίνει εναλλακτικός στη ΝΔ πόλος.