Την πέφτουν ξαφνικά στο ΠΑΣΟΚ λες και ο Νίκος Ανδρουλάκης συμπορεύεται πια με την Ακρα Αριστερά. Αιτία; Η μη συμφωνία του με τα μη κρατικά ΑΕΙ και το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο που ενισχύει την τοξικότητα και απλώς εκδημοκρατίζει κάθε πρόθεση για αμφισβητούμενα νέα κολέγια. Με το ένα χέρι υποδύονται τις κλαίουσες μυροφόρες πως «δεν υπάρχει αντιπολίτευση». Με το άλλο χέρι, μόλις εναντιωθεί κάποιος στις πολιτικές τους, γίνονται έξαλλοι. Εχει υποχρέωση κάθε πολιτική δύναμη να δίνει συναίνεση στην κυβέρνηση σε όσα εκείνη φέρνει; Ή μήπως η κυβέρνηση μοιράζει χαρτιά ωριμότητας στο πολιτικό σκηνικό ανάλογα με τη στάση του καθενός; Εδώ σε περιπτώσεις όπως τα ομόφυλα ζευγάρια και ο πολιτικός γάμος τους και η κυβέρνηση δεν βρήκε συναίνεση στο εσωτερικό της.
Ας καταλάβουν οι κυβερνώντες πως το θέμα των ΑΕΙ είναι και θέμα ιδεολογικό. Ή μάλλον, όπως είναι ιδεολογικό από τη μεριά τους, όχι τυχαία χρησιμοποιούν τον όρο «απελευθέρωση των κρατικών ΑΕΙ», έτσι είναι ιδεολογικό και με όσους διαφωνούν με τον νόμο εντός δημοκρατικού τόξου. Δεν είναι σοκαριστικό αυτό, ούτε διακυβεύεται η Δημοκρατία. Η ανακοπή του brain drain ή της ροής των παιδιών που πάνε έξω για σπουδές μπορεί να επιτευχθεί με χίλιους τρόπους. Κατ’ αρχάς με ενίσχυση και διεύρυνση των δημόσιων ΑΕΙ. Με ενίσχυση της έρευνας. Με προσλήψεις και σύνδεση των ΑΕΙ με την κοινωνία. Με ενσωμάτωση της Τεχνολογίας στην καθημερινή λειτουργία των σχολών. Με συγχρονισμό όλων των νέων τάσεων με τον μικροχώρο του πανεπιστημίου.
Σήμερα η κυβέρνηση επιχειρεί παρ’ όλ’ αυτά να ταυτίζει το ΠΑΣΟΚ με τα αριστερά του πολιτικού τόξου. Να αναζητά συναίνεση σε έναν ή δύο (;) πράσινους βουλευτές που φρόντισαν άκομψα να πουν πως θα ψηφίσουν τον νόμο. Η κυβέρνηση κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση με θέσεις που η δεύτερη όφειλε να έχει. Το ΠΑΣΟΚ ούτε αντισυστημικό κόμμα είναι, και για καιρό συγκυβέρνησε με τη ΝΔ ή πέρασαν μαζί τομές και νόμους για τη χώρα. Ούτε αίφνης ο Ανδρουλάκης θέλει να αλιεύσει από τις αριστερές δεξαμενές. Προσωπικά δεν βλέπω σκοτεινά σχέδια πίσω από τις αντιρρήσεις της Χαριλάου Τρικούπη για τα μη κρατικά ΑΕΙ.
Μια μικρή ιστορική υπόμνηση: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ακόμη κι όταν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση στον ίδιο ο Γεώργιος Μαύρος με την Ενωση Κέντρου (από τις εκλογές του ’74 μέχρι τις εκλογές του 1977), επέλεγε να επιτεθεί στον Ανδρέα Παπανδρέου. Και στο Κέντρο στόχευε, και στο να μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ πόλο που θα αλίευε από τα αριστερά. Αν η κυβέρνηση σήμερα επιτίθεται στο ΠΑΣΟΚ για να το κάνει ανταγωνιστικό πόλο, θέλει καλύτερα επιχειρήματα από το ότι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη έχει πάει αριστερά της σκηνής.