Του Κώστα Ράπτη
Στον ηγέτη της σιιτικής οργάνωσης του Λιβάνου Χεζμπολάχ στρέφονται τα βλέμματα, καθώς ο Χασάν Νασράλα πρόκειται στις 3 μετά το μεσημέρι, να απευθύνει διάγγελμα, το οποίο θεωρείται κρίσιμο για την εξέλιξη των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή και το ενδεχόμενο άνοιγμα δεύτερου μετώπου, μετά από αυτό στη Λωρίδα της Γάζας.
Πέρα από το αυτονόητο ενδιαφέρον που προκαλεί η πρώτη μετά τις 7 Οκτωβρίου (ημέρα κατά την οποία σημειώθηκε η επίθεση της Χαμάς και λοιπών παλαιστινιακών οργανώσεων στην ισραηλινή επικράτεια) τοποθέτηση του Νασράλα, εντύπωση προκαλεί το ότι η ομιλία αυτή έχει προαναγγελθεί ήδη από την Κυριακή, με αλλεπάλληλα θεαματικά σκηνοθετημένα “τρέιλερ” της Χεζμπολάχ στο διαδίκτυο να συντηρούν έκτοτε το “σασπένς” για ό,τι μέλλει να ειπωθεί σήμερα.
Προφανώς, αυτή η επικοινωνιακή διαχείριση παραπέμπει σε κάτι “μεγάλο”, ενώ η προαναγγελία της ομιλίας Νασράλα πέντε ημέρες νωρίτερα μπορεί να ερμηνευθεί και ως οιονεί τελεσίγραφο προς το Ισραήλ να τερματίσει το σφυροκόπημα της Γάζας, ώστε να μην οδηγήσει τη Χεζμπολάχ να μπει πιο δυναμικά στη σύγκρουση.
Άλλωστε, η ηθελημένη ασάφεια του Ισραήλ ως προς τον τελικό του στόχο στη Γάζα προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα, όχι μόνο επιχειρησιακά, αλλά και πολιτικά, σε περίπτωση που το εβραϊκό κράτος επέλεγε (βασικά λόγω πιέσεων των συμμάχων του) να βάλει μία “άνω τελεία”.
Ωστόσο, οι φωνές στη Δύση υπέρ μιας “ανθρωπιστικής εκεχειρίας” έχουν αποδειχθεί αδύναμες και ειδικά στην Ουάσιγκτον επικρατεί χαρακτηριστική “κακοφωνία”, με Δημοκρατικούς γερουσιαστές όπως ο Ντικ Ντέρμπιν και (λιγότερο σαφώς) ο Κρις Μέρφι να καλούν σε εκεχειρία, ενώ το Πεντάγωνο διά του εκπροσώπου του Πατ Ράιντερ τάχθηκε “κατά μιας εκεχειρίας που θα δώσει στη Χαμάς την ευκαιρία να ανασυνταχθεί και να απειλήσει εκ νέου τους Ισραηλινούς πολίτες”.
Κάπου ανάμεσα, η κυβέρνηση Μπάιντεν διά του ίδιου του προέδρου και διά του υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν (ο οποίος, πολύ χαρακτηριστικά επέλεξε τη σημερινή ημέρα για να βρεθεί εκ νέου στο Ισραήλ), εκφράζει συστάσεις για αυτοσυγκράτηση και “προστασία των αμάχων”.
Όμως, η αντικειμενική απορία για το πώς νοείται η “εκρίζωση της Χαμάς” και τα στρατηγικά οφέλη που προσφέρει στο Ισραήλ η εθνοκάθαρση που ήδη έχει σχεδόν συντελεστεί στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, δεν προδιαθέτουν για καμία “αυτοσυγκράτηση”.
Η συνέχιση του σφυροκοπήματος της Γάζας, όμως, δεν πολλαπλασιάζει απλώς τις δύσπεπτες για το διεθνές ακροατήριο εικόνες (οι οποίες αναπόφευκτα θα αφήσουν πολιτικό αποτύπωμα), αλλά και δίνει στην Χεζμπολάχ περαιτέρω ώθηση να κινηθεί.
Η αλληλεγγύη της λιβανέζικης οργάνωσης προς την παλαιστινιακή Χαμάς δεν είναι απροϋπόθετη και απεριόριστη. Οι δύο οργανώσεις βρέθηκαν σε διαφορετικές πλευρές της διαχωριστικής γραμμής που διαπέρασε τη Μέση Ανατολή την περασμένη δεκαετία, με κορυφαία της εκδήλωση τη συριακή κρίση. Επιπλέον, η Χεζμπολάχ οφείλει πάντα να υπολογίζει τη θέση της μέσα στη λιβανέζικη κοινωνία, η οποία δεν αδημονεί προφανώς να βρεθεί και σε πολεμική περιπέτεια, πέρα από την οικονομική κρίση που ήδη τη μαστίζει.
Ωστόσο, τυχόν “εκρίζωση” της Χαμάς και κατάληψη της Γάζας από τους Ισραηλινούς δημιουργεί για την Χεζμπολάχ αντικειμενικό πρόβλημα απομόνωσης και αποδυνάμωσης που πηγαίνει πολύ πέρα από το καθήκον της “αλληλεγγύης”. Επιπλέον, τα (εν πολλοίς οριοθετημένα και καλά “χορογραφημένα”) πλήγματα που ανταλλάσσουν τις τελευταίες εβδομάδες η Χεζμπολάχ και το Ισραήλ εστιάζουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, σε ό,τι αφορά τη σιιτική οργάνωση, στην εξουδετέρωση των ισραηλινών ραντάρ και καμερών στα σύνορα. Αυτό μοιάζει με προεργασία για επόμενη στρατιωτική κίνηση.
Φυσικά, ο Νασράλα έχει πάντοτε τη δυνατότητα να περιορισθεί κατά το διάγγελμά του σε μία απαρίθμηση των “νικών”, ηθικών και άλλων, που έχει επιτύχει η “αντίσταση” έναντι του Ισραήλ και να εξάρει την ικανότητα της Χαμάς να αντιμετωπίζει από μόνη της τον εχθρό – επιχειρηματολογώντας έτσι εμμέσως υπέρ της συνέχισης της στάσης “αυτοσυγκράτησης” της Χεζμπολάχ.
Ωστόσο, οι τελευταίες πληροφορίες από την περιοχή κάνουν λόγο για “έκπληξη”, η οποία θα προκύψει, καθώς και για μεγάλη κινητοποίηση των ανδρών της Χεζμπολάχ και των συμμάχων της. Ας σημειωθεί ότι τις τελευταίες ημέρες δήλωσαν “παρόντες” τόσο οι Χούθι της Υεμένης, με την αποστολή drones και την εκτόξευση πυραύλων προς το νότιο Ισραήλ, όσο και οι Ιρακινοί σιίτες πολιτοφύλακες, με το χθεσινό πρωτοφανές πλήγμα τους προς τη Νεκρά Θάλασσα.