Οπως η ΝΔ έτσι και το ΠΑΣΟΚ αποφεύγει να προσδιορίσει δημόσια τα ποσοστά νίκης – ήττας της παράταξης. Ο Ανδρουλάκης σκοπεύει να κινηθεί έως το τέλος χωρίς ταβάνι. Δεν βρίσκει κανέναν λόγο να εγκλωβιστεί μόνος του εκ των προτέρων σε οποιοδήποτε ποσοστό. Παρ’ όλα αυτά οι στοχεύσεις της Χαριλάου Τρικούπη είναι εμφανείς. Πρώτον, να αυξήσει το ποσοστό των τελευταίων εκλογών, το 11,84% δηλαδή, κινούμενη σε ισχυρότερο διψήφιο. Οτιδήποτε λιγότερο θα ανοίξει αυτομάτως μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο ειδικής διαχείρισης – και πολιτικά και επικοινωνιακά – της αποτυχίας. Δεύτερον, να περάσει όσο το δυνατόν πιο καθαρά στη δεύτερη θέση, κερδίζοντας τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσα από μια πανελλαδική κάλπη. Συνεπώς για τον Ανδρουλάκη έχει ειδικό βάρος η «ψαλίδα» με τον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου στην τριετία μέχρι τις εθνικές εκλογές να μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να λειτουργεί αδιαμφισβήτητα ως κυρίαρχος αντιπολιτευτικός πόλος που αμφισβητεί ευθέως τη ΝΔ.
Με λίγα λόγια, το ποσοστό του κόμματος και η απόσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνα που θα επιτρέψουν στον Ανδρουλάκη ή, αντίθετα, θα τον δυσκολέψουν να αποκτήσει ελευθερία κινήσεων για πρωτοβουλίες οι οποίες θα αφορούν ευρύτερα τον προοδευτικό χώρο την επόμενη μέρα με κινητήριο δύναμη, όπως θέλει, το ΠΑΣΟΚ. Εξ ου και οι επιδιώξεις για τις ευρωπαϊκές εκλογές μπαίνουν ψηλά με το βλέμμα από τώρα στον… μεθεπόμενο και ακόμα μεγαλύτερο στόχο των εθνικών εκλογών. Μέχρι στιγμής, δημοσκοπικά, το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρνει άλματα. Στις αρχές του έτους, όταν οι αναλυτές των γκάλοπ το έβρισκαν στη δεύτερη θέση με καθοδική τη συριζαϊκή τροχιά, διαπίστωναν μια αργή – σταθερή όμως τότε, σύμφωνα με συνεχόμενες δημοσκοπήσεις – ανοδική πορεία. Ο νέος κύκλος μετρήσεων, μετά την πρωτοβουλία Ανδρουλάκη για την πρόταση δυσπιστίας που δημιούργησε πράγματι αντιπολιτευτικό μέτωπο κατά της κυβέρνησης, πυροδοτώντας μάλιστα ασφυκτικές εξελίξεις για την κυβέρνηση, φέρνει ξανά την παράταξη στην τρίτη θέση. Αυτό μαρτυρά ότι χρειάζεται δουλειά για να βελτιωθεί ο «πράσινος» δείκτης κυβερνησιμότητας. Ο Ανδρουλάκης θα συνεχίσει την προσπάθεια να εμφανίζεται ως αξιόμαχος αντίπαλος του Μητσοτάκη με θεσμικές πρωτοβουλίες όπου είναι δυνατόν, κρατώντας στο στόχαστρο το Μαξίμου.