Το ερώτημα «ναι, αλλά ποιος;» ακούγεται συνήθως όταν κάποιος επιχειρεί κριτική στις πράξεις και κυρίως στις παραλείψεις της κυβέρνησης.
Η ανάπτυξη είναι μικρότερη από τις εκτιμήσεις, η ακρίβεια διεκδικεί θέση πρωταθλήτριας στην Ευρώπη, η εγκληματικότητα και η ανασφάλεια έχουν φτάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα, τα νοσοκομεία καταρρέουν. Και όμως η απάντηση σε όλα αυτά είναι «ναι, αλλά ποια είναι η εναλλακτική;».
Δυστυχώς η κατάληξη σε αυτό το ερώτημα καταδεικνύει ότι οι αναγκαίες ισορροπίες και η λειτουργία των αντίρροπων δυνάμεων που είναι αναγκαίες για τη λειτουργία της δημοκρατίας είναι ισχνές έως προβληματικές.
Η Νέα Δημοκρατία και η κυβέρνηση λειτουργούν ανεξέλεγκτα αφού νιώθουν ότι κανείς δεν τους απειλεί. Και αυτή η σιγουριά γεννάει την αλαζονεία η οποία διέπει τη συμπεριφορά τους.
Ομως κοινότοπα θα υπενθυμίσω εδώ ότι όπως η φύση έτσι και η πολιτική απεχθάνεται τα καινά.
Είναι σαφές πλέον ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κινήσεις που αφορούν την ενότητα της Κεντροαριστεράς.
Η δημιουργία του μεγάλου πόλου που θα βρεθεί με αξιώσεις απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και θα την αμφισβητήσει θα γίνει αντικείμενο πολλών πρωτοβουλιών.
Τα παιχνίδια του τύπου ποιος θα γίνει βεζίρης στη θέση του βεζίρη δεν απασχολούν τον έλληνα πολίτη.
Οπως και δεν τον πείθουν οι πολιτικές που μιλούν για τη διαδικασία «κάντε υπομονή και θα μεγαλώσουμε». Το φασούλι το φασούλι εξυπηρετεί μόνο τον πολιτικό αντίπαλο.
Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η ώρα του ελληνικού Επινέ έχει φτάσει.
Οι κινήσεις σε αυτή την κατεύθυνση θα ενταθούν. Ολα τα κόμματα της Κεντροαριστεράς θα βρεθούν μπροστά σε νέες προκλήσεις. Είναι σαφές ότι ορόσημο για τις κινήσεις ενότητας του χώρου είναι οι ευρωεκλογές. Τότε τα κόμματα θα μετρήσουν το μπόι τους. Η επόμενη μέρα όμως θα είναι μια διαφορετική μέρα.
Φυσικά δεν είναι και λίγοι αυτοί που επιμένουν για άμεσες αλλαγές που θα γίνουν εν κινήσει προς τις ευρωεκλογές.
Γνωστό στέλεχος της Κεντροαριστεράς μού έλεγε ότι η κοινωνία ζητεί ενιαία Κεντροαριστερά η οποία θα είναι σε θέση να καταθέσει την εθνική της πρόταση για το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα.
Και συνέχισε ότι όσοι εμποδίζουν αυτές τις διαδικασίες από πλήρη ιδιοτέλεια απλώς διαιωνίζουν την κυριαρχία της συντηρητικής παράταξης.