Με το βλέμμα τόσο προς τα… έξω όσο και στο εσωτερικό της χώρας βρέθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο βήμα του συνεδρίου του ΕΛΚ, με το οποίο η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά άνοιξε την αυλαία του προεκλογικού αγώνα της ευρωκάλπης. Μιας μάχης «που θα διαμορφώσει το μέλλον της Ευρώπης» όπως είπε από το Βουκουρέστι ή μιας «εθνικής κάλπης», όπως έχει πει στο εσωτερικό.
Ενα 24ωρο μετά την πρώτη συνάντησή του με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι επί ουκρανικού εδάφους, ο Πρωθυπουργός, όπως αναμενόταν, έδωσε προς το Κίεβο νέα δέσμευση στήριξης – τόσο της άμυνας της χώρας όσο και της ευρωπαϊκής και ευρωατλαντικής προοπτικής της. Αλλά και αναφέρθηκε ευθέως στην πυραυλική επίθεση στην Οδησσό την ώρα που η ουκρανική και η ελληνική αποστολή βρίσκονταν στο λιμάνι με μήνυμα προς το Κρεμλίνο. «Δεν πρόκειται να φοβηθούμε», είπε, «θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την Ουκρανία και τους γενναίους πολίτες της για όσο χρειαστεί» και μίλησε για επίδειξη ενότητας «άνευ προηγουμένου, αναπάντεχη για κάποιους εχθρούς μας».
Εξάλου διευρύνοντας τους… αποδέκτες – έμμεσα και την Τουρκία – επανέλαβε ότι η ευρωπαϊκή οικογένεια δεν θα αποδεχτεί ποτέ «καμία παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, της εδαφικής ακεραιότητας ή η αλλαγή συνόρων με τη βία». Την ώρα που η Ευρώπη αναζητάει σταθερό βηματισμό σε περιβάλλον προκλήσεων, γεωπολιτικών και όχι μόνο, ο ίδιος εστίασε στη σημασία της αμυντικής αυτονομίας της, χαρακτηρίζοντας «σημαντικό» τον ρόλο της Ελλάδας: «Ενθαρρύνουμε όλες τις άλλες χώρες να αναλάβουν δράση ώστε να ανταποκριθούν στις ελάχιστες απαιτήσεις του ΝΑΤΟ για αμυντικές δαπάνες 2% του ΑΕΠ».
Αλλο σημείο της παρέμβασής του αφορούσε τις κινήσεις της κυβέρνησης για «αλλαγή εικόνας» της Ελλάδας σε μια περίοδο που εντείνονται στην Ευρώπη οι ανησυχίες για απώλειες δυνάμεων στα «παραδοσιακά» κόμματα. Ενδεικτική η αποστροφή του Μητσοτάκη για τη νίκη «όχι μία, αλλά δύο φορές» απέναντι στις «κενές υποσχέσεις των λαϊκιστών» και η μόνιμη επωδός του ότι η Ελλάδα δεν είναι πια «ασθενής» αλλά «στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης» και «θετική έκπληξη» στην ευρωζώνη. Εξάλλου πρόταξε εκ νέου τη μέθοδο της «τριγωνοποίησης»: μεταρρυθμίσεις που εστιάζουν στην οικονομία της αγοράς με παρέμβαση του κράτους «όπου υπάρχουν αστοχίες», φιλελεύθερες πολιτικές και υπεύθυνος πατριωτισμός.