Ας ρίξουμε μια ματιά στην Κοινοβουλευτική Ομάδα που σχηματίζεται: σ’ αυτήν βρίσκονται έξι πρώην υπουργοί (Ευκλείδης Τσακαλώτος, Αλέξης Χαρίτσης, Εφη Αχτσιόγλου, Σία Αναγνωστοπούλου, Θεανώ Φωτίου, Δημήτρης Τζανακόπουλος), δύο πρώην υφυπουργοί (Νάσος Ηλιόπουλος, Μερόπη Τζούφη), μία πρώην γενική γραμματέας υποδομών και δημόσιας περιουσίας (Πέτη Πέρκα) και δύο εκπρόσωποι της μουσουλμανικής μειονότητας (Οζγκιούρ Φερχάτ, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ), όπου ο ΣΥΡΙΖΑ «έγραψε» μεγάλα ποσοστά. Θα είναι παρούσα για τέσσερα χρόνια ακόμα μέσα στη Βουλή – στη σύστασή της, καθόλου δεν μοιάζει με αμελητέα δύναμη.
Δικαιώματα και χρηματοδότηση
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα που αναμένεται να σχηματιστεί δεν δικαιούται κρατική χρηματοδότηση, γιατί δεν έχει συμμετάσχει αυτόνομα στις εκλογές και δεν έχει πάρει πάνω από 1,5%. Τι δικαιούται; Ο,τι κάθε Κοινοβουλευτική Ομάδα, δηλαδή αποσπασμένους υπαλλήλους που τη βοηθούν στη λειτουργία της και διευθυντή, ο οποίος θα συντονίζει τη λειτουργία της. Κι όμως, η πιθανότητα χρηματοδότησης δεν είναι ανύπαρκτη, απλώς θα πέσει στο τραπέζι το ερχόμενο καλοκαίρι. Αν το νέο σχήμα καταφέρει να εκλέξει ευρωβουλευτή στις επικείμενες ευρωεκλογές, τότε θα δικαιούται και την αντίστοιχη επιχορήγηση.
Πρώτες μετρήσεις
Παρότι η χθεσινή διάσπαση εδώ και κάποιες μέρες θεωρείται δεδομένη, οι δημοσκόποι δεν έχουν αρχίσει ακόμα να μετρούν πρόθεση ψήφου για ένα νέο κόμμα, γιατί αυτό δεν είχε (και δεν έχει ακόμη) καλά καλά σχηματιστεί. Αυτό όμως που, κάτω από το ραντάρ, κάνουν ήδη, είναι να ρωτούν αν, δυνητικά, οι ερωτώμενοι θα μπορούσαν να ψηφίσουν έναν τέτοιο σχηματισμό. Και απ’ ό,τι ακούγεται δεν τα πάνε κι άσχημα εκεί, για τα μέχρι τώρα δεδομένα – αυτό όμως δεν προοικονομεί τίποτα, παρά μόνο ότι υπάρχει ενδιαφέρον.
Κατά συνείδηση
Ο Μάκης Βορίδης δήλωσε πως θα παραιτηθεί αν του ζητηθεί να υπερψηφίσει υποχρεωτικά τον γάμο ή την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών. Πάντως δεν θα χρειαστεί να δοθεί οδηγία από το Μέγαρο Μαξίμου για το «ναι»: ο νόμος θα περάσει με τις ψήφους της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Και έτσι, θα έχει κρατήσει η ΝΔ και τις αντιστάσεις της προς τα δεξιά – τώρα αν αυτή η τακτική θυμίζει πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό, είναι άλλο θέμα.