Το συνέδριο και το μεγάλο ερώτημα
Με αγαπημένο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεκινήσω και σήμερα, διότι νομίζω ότι το δικαιούται απολύτως. Μέσα στην καρδιά μου τον έχω, καλά να είναι, έτσι όπως είναι, να έχω θέματα να γράφω. Γιατί αν περιμένω από τους άλλους (συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης) σώθηκα. Δικαιούται λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ την προτίμηση και την πρωτοκαθεδρία στην πολιτική επικαιρότητα (όχι μόνο στις καρδιές μας), εκτός από τα όσα ωραία συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες (και με βύθισαν σε… άφατη θλίψη, όπως γνωρίζουν οι επιμελείς αναγνώστες της στήλης), αλλά και γιατί απόψε στο κλειστό γήπεδο του Τάε Κβον Ντο στο Νέο Φάληρο συνέρχεται το 4ο Συνέδριο του κόμματος. Περί τις 3.500-4.000 άνθρωποι θα συμμετάσχουν ως σύνεδροι και ως παρατρεχάμενοι, και αυτό το αγνό πλήθος είναι έτοιμο να ακούσει τα καλύτερα, από τον πρόεδρο Στέφανο και τους διαφόρους πρωτοκλασάτους. Και ειδικότερα για το πώς το κόμμα της χαράς θα επανέλθει σε τροχιά εξουσίας.
Ενα μόνο ερώτημα υπάρχει, και όχι, δεν αφορά το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ «θα επανέλθει σε τροχιά εξουσίας» – αυτό πια κανείς δεν το πιστεύει ότι μπορεί να συμβεί. Το ερώτημα είναι αν θα απευθυνθεί στους συνέδρους ο πρόεδρος Αλέξης, ο απόμαχος, ο βετεράνος, και αν το επιχειρήσει τι είναι εκείνο στο οποίο θα εστιάσει την ομιλία του!
Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε αποφασίσει τι θα κάνει. Σίγουρα θα είναι εκεί, απόψε. Δεν το χάνει το αποθεωτικό χειροκρότημα κατά την είσοδο στο γήπεδο – όπως δεν το χάνει και καμιά πριμαντόνα όταν εμφανίζεται σε πλήθος, δεν λέω κάτι καινούργιο. Αλλά η πιθανότητα να εκφωνήσει και ομιλία, ακόμη παιζόταν. Θα φανεί…
(Εκτός από τον πρόεδρο Στέφανο, με έχει φάει κι εμένα η… αγωνία τι θα αποφασίσει τελικά, ο άνθρωπός μου…)
Προεδρική πιρουέτα
Είναι σαφές πάντως ότι η έναρξη του συνεδρίου «χρωματίζεται» έντονα από τα διατρέξαντα τις προηγούμενες ημέρες. Για παράδειγμα, ένα άλλο (για απόψε) ερώτημα είναι αν ο πρόεδρος Κασσελάκης επιχειρήσει να λάβει διά βοής τη «λευκή επιταγή» που επιζήτησε και δεν πήρε στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας της Τρίτης, από τους συμμετέχοντες στο όργανο. Εκεί δηλαδή που «νέτα σκέτα» ζήτησε να δεχτούν τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας να δεσμευτούν ότι θα είναι πρόεδρος ως τις εθνικές εκλογές του 2027, και εκείνοι εν χορώ του απάντησαν «όχι». Στεγνά. «Μέχρι τις ευρωεκλογές, και αν σ’ αρέσει. Αν πάλι δεν σου αρέσει, μπορείς να μας αδειάσεις τη γωνιά».
Ο πρόεδρος, που είδε ότι το πράγμα είχε ζορίσει επικίνδυνα, και πλην εκείνου του Τεμπονέρα που εισηγήθηκε μέχρι και ψηφοφορία «εδώ και τώρα» (χωρίς καμία συνεννόηση το παλικάρι με τους υπόλοιπους 16 της ΠΓ), έκανε μια ωραία πιρουέτα, δεν επέμεινε να του δώσουν το χρίσμα για πρόεδρος ως το 2027, και συμφώνησε απλώς να βγάλει η ΠΓ μια συναινετικού χαρακτήρα ανακοίνωση, η οποία εκδόθηκε κατά τη 1 μετά τα μεσάνυχτα. Να τη διαβάσουν όσοι ξενύχταγαν εκείνη την ώρα…
Αγόρασαν πολιτικό χρόνο
Η ανακοίνωση τώρα, δεν ήταν κι από αυτές που λες «έγινα σοφότερος». Ούτε αν είσαι οπαδός ή φίλος ΣΥΡΙΖΑ καταλήγεις στο συμπέρασμα διαβάζοντάς τη, ότι κρίση ήταν και πέρασε. Αντίθετα άφηνε να εννοηθεί το αυτονόητο, που εξαρχής έλεγε δηλαδή η πλειοψηφία των 17 μελών της Πολιτικής Γραμματείας: πως ο χρόνος του προέδρου Κασσελάκη δεν είναι άπειρος, τελειώνει το βράδυ της 9ης Ιουνίου 2024, το βράδυ των ευρωεκλογών.
Ολα καλά, όλα ωραία, λοιπόν; «Οχι ακριβώς», μου είπε χθες ο άνθρωπός μου στην Κουμουνδούρου. Και μου εξήγησε ότι «αυτό που στην πραγματικότητα έγινε προχθές το βράδυ, είναι ότι και οι δύο πλευρές αγόρασαν πολιτικό χρόνο. Οι μεν, οι 17 δηλαδή, για να οργανωθούν καλύτερα ενόψει του Ιουνίου, ο δε πρόεδρος Κασσελάκης γιατί πιστεύει ότι μέσα στους επόμενους τρεις μήνες θα καταφέρει να πείσει τη βάση ότι μπορεί να χαθούν οι ευρωεκλογές, αλλά μόνο με αυτόν επικεφαλής ο ΣΥΡΙΖΑ θα επανέλθει στην εξουσία. Και στο ενδιάμεσο θα έχει καταφέρει να ξαποστείλει μερικούς ή και όλους όσοι βάζουν θέμα παραμονής του στην ηγεσία του κόμματος». Και μου πρόσθεσε με νόημα: «Ασε που νομίζω ότι ο πρόεδρος, στο τέλος θα τους τη φέρει, να δεις».
Να δω, δεν έχω αντίρρηση. Για κάτι τέτοια τρελαίνομαι, εγώ…
Ο πήχης του 17,8%
Πάντως στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να πέφτει πολύ παραμύθι σχετικά με τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας της Τρίτης. Ορεξη να ‘χεις να διαβάζεις τι σερβίρει ο ένας και ο άλλος, φυσικά προς εξυπηρέτηση των ιδιοτελών σκοπών του. Για παράδειγμα: αν πιστέψει κανείς την πλευρά Κασσελάκη, θα μείνει με τη βεβαιότητα ότι… «έσκισε» ο πρόεδρος, ότι μπήκε στην Πολιτική Γραμματεία και τους έκανε του αλατιού τους αμφισβητίες του. Αν πιστέψει τους άλλους, θα είναι σίγουρος ότι αυτό που συνέβη κατά τη συνεδρίαση ήταν μια βαριά ήττα του προέδρου Κασσελάκη. Ο οποίος πήγε να εκβιάσει το όργανο, αλλά ο εκβιασμός δεν πέρασε. Του γύρισε μάλιστα μπούμερανγκ, καθώς τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας τον απέρριψαν χωρίς δεύτερη συζήτηση, και επιπροσθέτως του τόνισαν, σε όλους τους τόνους, ότι το ορόσημο είναι οι ευρωεκλογές.
Τι σημαίνει αυτό; Οτι με ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο των εθνικών εκλογών (το 17,8% που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ πέρυσι τον Ιούνιο), παραμένει αρχηγός, διότι έχει (λέμε τώρα) προοπτικές. Με ποσοστό χαμηλότερο ή πολύ χαμηλότερο ήτοι τρίτο κόμμα, φεύγει νύχτα, και οι άλλοι βγαίνουν στο μπαλκόνι της Κουμουνδούρου και του κουνάνε μαντίλι καλαματιανό. Απλά είναι τα πράγματα, και δεν απαιτούν ιδιαίτερη ανάλυση…
Kolotumba
Επιμένω λιγάκι στη συνεδρίαση της Τρίτης, διότι είχε διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία. Θα αναφέρω ένα όνομα: Νίκος Παππάς. Πρόκειται για τον γνωστό μας Νικόλα, τον 13-0 από τα αποδυτήρια, όχι τον μπασκετμπολίστα, αιώνιο φοιτητή Νίκο Παππά. Ο Παππάς λοιπόν, ο 13-0, στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας της Δευτέρας χτυπιόταν για την επιχείρηση του Κασσελάκη να αλλάξει το κόμμα, και τα συναφή. Συντάχθηκε δηλαδή με τους 17 που αμφισβητούν Κασσελάκη. Την Τρίτη όμως, το γύρισε το χαρτί. Μίλησε ο Κασσελάκης, διατύπωσε όπως τον διατύπωσε τον εκβιασμό, «δεσμευτείτε ότι θα είμαι αρχηγός ως το ’27, αλλιώς σας πάω σε εκλογές τώρα και βρείτε μου αντίπαλο να τον σκίσω», και ύστερα, είπαν να πάρουν τον λόγο, επί του εκβιασμού πάντα, οι άλλοι.
Πρώτος πρώτος λοιπόν, ζήτησε και έλαβε τον λόγο ο Νικόλας. Και τι είπε ο άνθρωπος που την προηγούμενη ημέρα χτυπιόταν στο τραπέζι για το κακό που είχε βρει τον ΣΥΡΙΖΑ; «Εντάξει ρε παιδιά, ας μείνει ως τις εθνικές εκλογές, το ’27 πρόεδρος, και μετά βλέπουμε». Τρελάθηκαν οι άλλοι, με το που τον άκουσαν. «Ρε τη… μουχρίτσα», σχολίασε κάποιος, τον οποίο δεν θα κατονομάσω, αν και μου ψιθύρισαν ποιος έκανε το σχόλιο. Θα πω μόνο ότι σε όλους δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι πριν από τη συνεδρίαση ο Νικόλας είχε συνομιλήσει με τον πρόεδρο Στέφανο, και είχε αναλάβει να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά. Παππάς. Εδώ παπάς, εκεί παπάς, πού ‘ναι ο παπάς;
(Κάπου διάβασα ότι έχει – και αυτός – αρχηγικές βλέψεις!!!
Τέλειο το βρίσκω. Μετά τον Κασσελάκη, ο Παππάς. Ο,τι πρέπει για τον ΣΥΡΙΖΑ…)