Η παράλληλη μάχη για τα ηνία του προοδευτικού χώρου άναψε για τα καλά λιγότερες από 20 μέρες πριν από τις ευρωεκλογές: δύο ευθέως ανταγωνιστικά κόμματα όχι μόνο έχουν πάρει απόφαση να διεκδικήσουν το ίδιο ακροατήριο, αλλά αποκλείουν την ηγεσία του άλλου από το τραπέζι της συζήτησης για την επόμενη μέρα. Ο Στέφανος Κασσελάκης, σε μια επιλογή αμφίπλευρης διεύρυνσης, διακηρύσσει πως θα απευθύνει κάλεσμα σε ιδεολογικά συγγενείς προοδευτικές δυνάμεις να συνταχθούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας για στελέχη του ΠΑΣΟΚ που του ταιριάζουν και ξεκαθαρίζοντας πως δεν θα πάρει τηλέφωνο τον Νίκο Ανδρουλάκη. Η απάντηση ήταν μάλλον αναμενόμενη: «Δεν θα κοιμηθώ το βράδυ που δεν θα με πάρει τηλέφωνο» σχολίασε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (Σκάι). Η αιτία είναι σχεδόν αυτονόητη – και ο ίδιος ετοιμάζει το δικό του κάλεσμα «από τα κάτω», σε συγκλίσεις που ωστόσο απαιτούν από το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται στο ποσοστό της 9ης Ιουνίου.
Επί της ουσίας, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν κρύβουν πως μάχονται για το «κλειδί» της επόμενης μέρας, τη δεύτερη θέση που θα προσφέρει στο κόμμα που θα το κατακτήσει την άτυπη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε πανελλαδική κάλπη – και μαζί ένα έρεισμα στις, κατά πολλά στελέχη των δύο πλευρών, επιβεβλημένες ζυμώσεις στον προοδευτικό χώρο με στόχο τη διεκδίκηση της διακυβέρνησης της χώρας το 2027. Ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης, για πολιτικούς λόγους, δεν ενσωματώνουν ο ένας τον άλλο στο κάλεσμα που θέλουν να απευθύνουν, διακρίνοντας στο πρόσωπο απέναντί τους έναν δυνητικό αντίπαλο. Επιβεβαιώνοντας υπό μια έννοια πως ό,τι κι αν «γράψει» το αποτέλεσμα, στο κεντροαριστερό ρινγκ οι ευρωεκλογές θα σημάνουν τη λήξη μόνο του πρώτου γύρου. Με κατηγορηματική άρνηση, ο Ανδρουλάκης δηλώνει πως δεν θα κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον Κασσελάκη με υφολογικά και ιδεολογικά αίτια – και, την ίδια ώρα, ο Κασσελάκης κατηγορεί τον Ανδρουλάκη για «μικρούς στόχους» για χάρη της πασοκικής καρέκλας. Παρότι ο Ανδρουλάκης διεκδικεί για το ΠΑΣΟΚ τη δεύτερη θέση, δεν αποκλείει τις πρωτοβουλίες σε περίπτωση που το κόμμα έρθει τρίτο, προαναγγέλλοντας στην πραγματικότητα την επόμενη σύγκρουση των δύο πόλων, τα επόμενα τρία χρόνια μέχρι τις εθνικές εκλογές, με στόχο τη μέγιστη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων. Ολα αυτά αν δεν υπάρξουν απρόοπτα και, κυρίως, αν τα ποσοστά του δεύτερου και του τρίτου είναι πιο κοντά από αυτά του πρώτου και του δεύτερου.
Ιδιος στόχος, ίδιο ακροατήριο: για να καταφέρουν να αποτελέσουν τον βασικό πυρήνα της προοδευτικής αντιπολίτευσης, η Κουμουνδούρου και η Χαριλάου Τρικούπη αξιοποιούν παρόμοια όπλα στη φαρέτρα τους – και αυτά περιλαμβάνουν αναπόφευκτα τη διαχείριση των ίδιων συμβόλων.