Στην πολιτική οι πονηριές ονομάζονται και «αιφνιδιασμοί». Και αν ο σχολιαστής σε συμπαθεί, θα πει ότι επιτέλεσες έναν τακτικό ελιγμό που οδήγησε τους αντιπάλους σου σε δύσκολη θέση. Ομως όπως και αν το δεις, αυτό που έκανε η κυβέρνηση με την επέκταση της επιστολικής ψήφου στις εθνικές εκλογές είναι μία πονηριά.
Η μεθόδευση ελέγχεται δεοντολογικά αν και στην πολιτική ο σκοπός έχει μεγαλύτερη σημασία από την ηθική του βάση. Διότι δεν μιλάμε για τροπολογία που χορηγεί άδειες κυλικείων, αλλά αλλάζει τη σύνθεση του εκλογικού σώματος. Ας είναι. Ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να περάσει, απαιτούνται 200 ψήφοι.
Ομως η επιστολική ψήφος στις εθνικές εκλογές είναι ένα θετικό, ευεργετικό θα έλεγα, μέτρο για τους αποδήμους. Διότι θα αρχίσουν οι τακτικές επισκέψεις πολιτικών από το εθνικό κέντρο. Και τι συμβαίνει όταν ένας συμπατριώτης μας της διασποράς συναντά έναν πολιτικό από τη μητέρα πατρίδα; Αντιλαμβάνεται πόσο σωστή ήταν η απόφασή του να φύγει από τη χώρα.