Ο Αλέξης Τσίπρας παραιτήθηκε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ λίγες μέρες μετά τη δεύτερη εθνική κάλπη του καλοκαιριού.
Εχουν περάσει μόλις έξι μήνες από τότε, όμως ο πολιτικός χρόνος μοιάζει τόσο πυκνός για το κόμμα του, που η περίοδος στην οποία ο Τσίπρας βρισκόταν στο τιμόνι μοιάζει πια εξαιρετικά μακρινή.
Οσοι ελπίζουν σε μια πιθανή επιστροφή του (και, ακόμα, δεν είναι λίγοι) αρέσκονται στις φήμες που ακολουθούν κάθε του κίνηση – από τα τραπέζια με κεντροαριστερούς πρώην πρωθυπουργούς που γίνονται στο περιθώριο του Συμβουλίου της Ευρώπης και από αυτά εντός Ελλάδας, που διαψεύδονται και από τις δύο πλευρές, έως τις επιβεβαιωμένες διεργασίες για το ίδρυμα που βρίσκεται στα σκαριά, οι επόμενες κινήσεις του 49χρονου πρώην πρωθυπουργού παραμένουν αίνιγμα.
Το σενάριο ίδρυσης ενός νέου κόμματος δεν μοιάζει να έχει στέρεα βάση – τους τελευταίους μήνες, ο Τσίπρας επέλεξε να παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ και να στηρίξει το κόμμα που εκείνος έφερε στην εξουσία, ακόμα και απέναντι στην απόφαση μιας γενιάς στελεχών που ανέδειξε και τους έδωσε υπουργικές θέσεις.
Ρώμη και Παρίσι. Στα τελευταία του ταξίδια στην Ευρώπη, ο Τσίπρας έκανε δύο μακρές στάσεις: μια στην Ρώμη και μια στο Παρίσι. Στην πρώτη είδε δύο πρώην πρωθυπουργούς, τον Τζουζέπε Κόντε και τον Ενρίκο Λέτα, αλλά και τη νεαρή πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος, Ελι Σλάιν.
Στη δεύτερη είδε τον παλιό του γνώριμο, τον άνθρωπο που λειτούργησε ως ο σύνδεσμός του με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, τον Φρανσουά Ολάντ, και δύο οικονομολόγους, τον Τομά Πικετί και τον Γκαμπριέλ Ζούκμαν.
Με την ευρωπαϊκή του παρουσία, ο Τσίπρας επιδιώκει να λειτουργεί ως προσωπικότητα που ενώνει προοδευτικές δυνάμεις, την περίοδο που όλη η Ευρώπη ανησυχεί για το αποτέλεσμα των ερχόμενων εκλογών – το αν αυτή η «γέφυρα», ωστόσο, θα φτάσει μέχρι την Ελλάδα, είναι κάτι που ακόμα παραμένει αίνιγμα, καθώς ο Τσίπρας έχει στείλει ήδη από την περίοδο που βρισκόταν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μήνυμα συνεργασιών των προοδευτικών δυνάμεων.
Εκδήλωση την άνοιξη. Το ίδρυμα, πάντως, όλα δείχνουν πως προχωράει, με επίκεντρο όχι τόσο τα πρόσωπα που θα απαρτίζουν το διοικητικό και επιστημονικό συμβούλιο, αλλά τους προσκεκλημένους που μπορούν να δώσουν το «παρών» ως ομιλητές.
Γιατί πρόθεση είναι εκδηλώσεις να γίνουν – με ηχηρά και γνωστά ονόματα που κατοικούν και εκτός Ελλάδας.
Η πρώτη εκδήλωση προγραμματίζεται σ’ αυτήν τη φάση για την άνοιξη, με θεματική την κατάσταση στην Ευρώπη και στόχο να εκπέμψει μηνύματα για την κοινωνική δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου, ενώ δεν αποκλείεται να υπάρξει μια ακόμα μέχρι το καλοκαίρι.
Τουλάχιστον η πρώτη, ο σχεδιασμός της οποίας είναι πιο προχωρημένος, δεν έχει αντικείμενο την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα.
Επομένως, παρά τους ξεκάθαρους συμβολισμούς που θα εκπέμψει ένα ενδεχόμενο μεικτό, ευρωπαϊκό πάνελ που εκτείνεται ιδεολογικά από σοσιαλδημοκρατία έως τη ριζοσπαστική Αριστερά, η εκδήλωση δεν θα αποτελεί την αρχή μιας πρωτοβουλίας συνένωσης των ελληνικών προοδευτικών δυνάμεων που σήμερα βρίσκονται στην αντιπολίτευση.
Ο φετινός Ιούνιος, πάντως, είναι σημείο καμπής: οι ευρωεκλογές θα σφραγίσουν, ως το τέλος μιας μακράς εκλογικής περιόδου για την Ελλάδα, τις τελικές ανακατατάξεις και ισορροπίες μεταξύ των κομμάτων.
Ο πρώην πρωθυπουργός ωστόσο μοιάζει, τουλάχιστον για την ώρα, να παραμένει σε αυτό που ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει περιγράψει ως «σφαίρα της μεταπολιτικής» – ως σημείο αναφοράς, όπως συνήθως γίνεται με τους πρώην προέδρους που έχουν σφραγίσει μια εποχή για τα κόμματά τους.