Ανεξάρτητα του πώς εξελίσσεται αυτές τις συνεδριακές για τον ΣΥΡΙΖΑ μέρες η εσωτερική δίνη που πια στο κέντρο της έχει την αντιπαράθεση του Αλέξη Τσίπρα με τον Στέφανο Κασσελάκη (μετά την παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού την Πέμπτη), ένα είναι το ερώτημα: ποια τα χαρακτηριστικά του κόμματος και σε ποιους απευθύνεται. Το τελευταίο προφανώς έχει να κάνει με το τι εκλογική δεξαμενή έχει απομείνει στην Κουμουνδούρου μετά τις αλλεπάλληλες κρίσεις. Μια πρώτη ακτινογράφηση που μπορεί να οδηγήσει σε κάποια συμπεράσματα είναι από τα αποτελέσματα των exit polls του Μάη του 2023 και τις τότε διπλές (Ιούνης) εθνικές εκλογές. Η τότε εκλογική καθίζηση επιβεβαίωσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τα λαϊκά στρώματα ενώ δεν επαληθεύθηκαν όσοι έλεγαν πως θα έχει ηγεμονία στη νεολαία. Το πρώτο έχει τη σημασία του αφού την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ανοδική πορεία (απ’ το 2012) κατάφερνε να συσπειρώσει τις λαϊκές συνοικίες αλλά και ένα μεγάλο μέρος των αστικών κέντρων – κάτι που είχε ανθεκτικότητα ως τάση ακόμη και στις εκλογές του 2019. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη ένα σοβαρό πλήγμα στο σύνολο των επαγγελματικών ομάδων που στη μεγάλη τους πλειονότητα ψήφισαν τη ΝΔ (το κυβερνών κόμμα έλαβε 54,8% ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ 13,3%) ενώ γαλάζια άνετη νίκη είχαμε και στους αγρότες (47,5% πήγαν ΝΔ και 13% μόνον ΣΥΡΙΖΑ). Κάτι που σήμερα ερμηνεύει τους λεπτούς χειρισμούς της κυβέρνησης στις αγροτικές κινητοποιήσεις.
ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ. Ανάποδα θα έλεγε κάποιος, στους φοιτητές ο ΣΥΡΙΖΑ κρατήθηκε το 2023 έχοντας προβάδισμα από τη ΝΔ (όπως και στους ιδιωτικούς υπαλλήλους).
Εξού και τζογάρει στις εν εξελίξει φοιτητικές κινητοποιήσεις για το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά ΑΕΙ. Οι συνταξιούχοι επίσης είναι μια δύσκολη εκλογική δεξαμενή για τον ΣΥΡΙΖΑ αν και αρκούντως καθοριστική για τις κάλπες αλλά και λόγω της δυναμικής που έχει η σύνταξη στο μέσο νοικοκυριό. Αν σήμερα η ΝΔ συνεχίζει με προσήλωση τις επιμέρους έρευνές της ανά επαγγελματική κατηγορία, γεωγραφική ενότητα, ηλικιακή ομάδα, το ίδιο δεν φαίνεται να γίνεται από μεριάς ΣΥΡΙΖΑ. Οι δε συριζαϊκές διαρροές μετά τις περιδινήσεις είναι προς την αποχή, την αδιευκρίνιστη ψήφο αλλά και πολιτικούς χώρους όπως το ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα των εκλογολόγων είναι αν η τάση διαρροών θα ανακοπεί στον δρόμο προς τις ευρωεκλογές. Αν επίσης θα υπάρξει συγκράτηση σε ορισμένα ποσοστά και σε συγκεκριμένες κατηγορίες όπως οι μισθωτοί. Η επιχείρηση διεύρυνσης των εκλογικών δεξαμενών είναι προφανώς συναρτώμενη από τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, από το πώς θα εξελιχθεί η όλη δίνη που βρίσκεται αλλά και από τι πολιτικό σήμα θα εκπέμψει. Τα κόμματα σε ρευστότητα ή εν κινήσει, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουν μεγάλο αντίπαλο τον χρόνο ανάταξης και επανασυγκρότησης. Το σημερινό δε τοπίο στην πολιτική σκηνή έχει ως χαρακτηριστικό τη δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση αλλά όχι και οριστικές μετακινήσεις και μετατοπίσεις του εκλογικού της σώματος. Η συζήτηση για τις εκλογικές δεξαμενές γίνεται υπό δύο οπτικές: είτε με μια στρατηγική «από τα κάτω» προς τις κοινωνικές ομάδες. Είτε με μια λογική πολιτικών ανοιγμάτων και διευρύνσεων. Εδώ είναι η κουβέντα για το Κέντρο ή τη μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κεντροαριστερό κόμμα ή μη. Προς το παρόν, η στρατηγική της Κουμουνδούρου έχει στοιχεία άμυνας ακόμη και σε σχέση με τις εκλογικές επιδόσεις του 2023.