Κάθε κράτος – μέλος έχει διορία μέχρι τις 30 Αυγούστου για να στείλει στην πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν την επίσημη επιστολή με την οποία θα της ανακοινώνει ποιον ή ποια επιθυμεί να τοποθετήσει στο Κολέγιο των Επιτρόπων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε πει από τους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου, την ημέρα που η Μεταπολίτευση έκλεισε τα 50, ότι η Ελλάδα «θα έχει έναν επίτροπο και το προνόμιο της επιλογής επιτρόπου ανήκει αποκλειστικά στη χώρα μας». Ετσι, την Πέμπτη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έδωσε στη δημοσιότητα το όνομα στο οποίο κατέληξε ο Πρωθυπουργός (και για το οποίο ήταν ήδη ενήμερη η γερμανίδα πολιτικός): αυτό του Απόστολου Τζιτζικώστα.
Παρότι η Ευρώπη έχει μπροστά της έναν μήνα ακόμη για να δει την ανθρωπογεωγραφία της επόμενης Ευρωπαϊκής Επιτροπής – και στο παρασκήνιο συνεχίζονται οι σκληρές διαπραγματεύσεις προκειμένου να επιτευχθεί η ισορροπία στην εκπροσώπηση των δύο φύλων, των πολλών ευρωπαϊκών πολιτικών οικογενειών και όλων των γεωγραφικών περιοχών της Ενωσης στη νέα Κομισιόν –, όπως όλα δείχνουν, Βρυξέλλες και Αθήνα έχουν καταλήξει σε συμφωνία για τη θέση που αναλογεί στην Ελλάδα.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει δηλώσει στο Politico ότι στόχος του είναι ένα χαρτοφυλάκιο «που να αναδεικνύει αφενός την πρόοδο που έχει σημειώσει η Ελλάδα σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και το είδος της στρατηγικής θέσης της Ελλάδας στη νοτιοανατολική πτέρυγα της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ».
Σε ελεύθερη απόδοση από τη γλώσσα της πολιτικής ορθότητας: το Μέγαρο Μαξίμου επιθυμούσε ένα χαρτοφυλάκιο το οποίο όχι μόνο να μπορεί να χαρακτηριστεί ισχυρό αλλά και στις αρμοδιότητες εκείνου που θα το αναλάβει να περιλαμβάνεται η διαχείριση κοινοτικών πόρων.
Αυτή τη φορά, δηλαδή, το θέμα της Ελλάδας δεν ήταν διεκδίκηση μιας αντιπροεδρίας, όπως το 2019 με τον Μαργαρίτη Σχοινά.
Οι δε διαδρομιστές των ευρωπαϊκών κτιρίων ισχυρίζονται ότι τα φετινά της «θέλω» δεν είναι απίθανο να ικανοποιηθούν επειδή ο Μητσοτάκης έχει αναπτύξει στενούς δεσμούς με την επικεφαλής της Κομισιόν από τη στιγμή που έβαλε πλάτη ώστε εκείνη να κατορθώσει να εξασφαλίσει μια δεύτερη θητεία – την ώρα που άλλοι αναζητούσαν τον πιθανό αντικαταστάτη της.
Ενδιαφέρει τη χώρα μας. Σύμφωνα με πληροφορίες των «ΝΕΩΝ», λοιπόν, η θέση που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα κλειδώσει για την Ελλάδα είναι αυτή του επιτρόπου Μεταφορών. Το εν λόγω χαρτοφυλάκιο ενδιαφέρει τη χώρα μας επειδή εκεί συγκαταλέγεται κι η ναυτιλία, είναι οικονομικό και διαχειρίζεται μεγάλα κεφάλαια από το Ταμείο Ανάκαμψης. Ενας επιπλέον λόγος για τον οποίο κρίθηκε κατάλληλο για την ελληνική πρωτεύουσα ήταν η πρόσφατη ανάδειξη της γαλάζιας ευρωβουλευτού Ελίζας Βόζεμπεργκ ως προέδρου της Επιτροπής Μεταφορών και Τουρισμού του Ευρωκοινοβουλίου. Παρά το αίτημα της Φον ντερ Λάιεν να λάβει δύο ονόματα, ένα ανδρικό κι ένα γυναικείο, από κάθε πρωτεύουσα προκειμένου να διαλέξει εκείνη ποιος ή ποια θα συμμετέχει στην επόμενη Επιτροπή της, ο Μητσοτάκης ακολούθησε το παράδειγμα αρκετών άλλων συναδέλφων του και επέμεινε σε έναν μόνο υποψήφιο.
Το χαρτοφυλάκιο των Μεταφορών (το οποίο βρισκόταν και στο κυπριακό ραντάρ) ήταν μέσα στις επιλογές που η Ελλάδα θεωρούσε κατάλληλες για να προωθήσουν τους συμβολισμούς με τους οποίους σχεδίαζε το κυβερνητικό επιτελείο να φορτώσει το πόστο του επόμενου έλληνα επιτρόπου, ωστόσο πρώτα στη λίστα ήταν δύο άλλα, βαρύτερα: το Αμυνας και το Ενέργειας. Το χαρτοφυλάκιο της Αμυνας προκάλεσε, όπως έχει γράψει το Politico, «από νωρίς ενθουσιασμό έως ότου οι υποψήφιοι συνειδητοποίησαν πόσο μικρή δύναμη έχει η ΕΕ σ’ αυτόν τον τομέα. Οι εικασίες για λίγο επικεντρώθηκαν στον πολωνό υπουργό Εξωτερικών Ράντοσλαβ Σικόρσκι, μέχρι που αυτοεξαιρέθηκε». Ο έλληνας Πρωθυπουργός ήταν από εκείνους που πρωτοστάτησαν στην προσπάθεια για τη δημιουργία κοινής ευρωπαϊκής αμυντικής πολιτικής όταν γίνονταν οι σχετικές διαπραγματεύσεις, γι΄ αυτό και η Αθήνα φέρεται να έχει εκδηλώσει οφ δε ρέκορντ ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη θέση. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι οι εταίροι που θεωρούν την Ελλάδα μικρή χώρα για ένα τόσο μεγάλο χαρτοφυλάκιο σε μια εξαιρετικά κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία.
Το Ενέργειας, από την άλλη, φαίνεται πως επιζητεί και η Ισπανία, μία από τις μεγαλύτερες χώρες της Ενωσης. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Μαδρίτης προτίθεται να στείλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή μια γυναίκα με ειδικό πολιτικό βάρος λόγω του τωρινού της αξιώματος, την αναπληρώτρια πρωθυπουργό της, Τερέσα Ριμπέρα, η οποία έχει διατελέσει και υπουργός Περιβάλλοντος για έξι χρόνια (η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει ενημερώσει τις εθνικές κυβερνήσεις πως η πρότερη κυβερνητική εμπειρία είναι ένα από τα σημεία των βιογραφικών των υποψήφιων επιτρόπων που θα εκτιμηθούν ιδιαίτερα). Η Ενέργεια είναι στους στόχους και της Σουηδίας, η οποία έχει ανακοινώσει από τις 8 Ιουλίου ότι θα στείλει στην Κομισιόν την υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Τζέσικα Ρόσβαλ, η οποία θα είναι η πρώτη κεντροδεξιά από τη σκανδιναβική χώρα που διορίζεται επίτροπος.
Η Ελλάδα προσέγγιζε θετικά και την περίπτωση να αναλάβει ένα από τα νέα χαρτοφυλάκια τα οποία παρουσίασε η πρόεδρος της Κομισιόν, εκείνο της «αντιμετώπισης του στεγαστικού προβλήματος». Αυτό, όμως, έγινε γρήγορα εμφανές πως προορίζεται για τους Σοσιαλιστές – και όχι μια κυβέρνηση κόμματος του ΕΛΚ – επειδή η ευρωομάδα των πρώτων βοήθησε στην επανεκλογή της Φον ντερ Λάιεν.