Ενας ακόμη γύρος πολιτικού διαλόγου ξεκίνησε χθες στην Αγκυρα. Ωστόσο τίποτα νέο δεν φαίνεται να προκύπτει, καθώς η Τουρκία επιμένει σε όλη τη βεντάλια των αντίθετων στο διεθνές δίκαιο αξιώσεών της.
Το μέγα ερώτημα είναι τι επιδιώκει η ελληνική κυβέρνηση. Θα μπορούσε βάσιμα να ισχυριστεί κανείς ότι η συζήτηση επί θεμάτων τα οποία δεν αναγνωρίζονται ως διαφιλονικούμενα από την ελληνική πλευρά, τροφοδοτεί αντικειμενικά τις τουρκικές επιδιώξεις. Με αυτή την έννοια είναι μάλλον προβληματικός ο νέος γύρος διαλόγου. Οχι βέβαια επειδή είναι κακό πράγμα ο διάλογος αλλά γιατί αυτός πρέπει να έχει μέθοδο (βήμα προς βήμα προσέγγιση) και ξεκάθαρο στόχο. Και ο στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος παρά ο σεβασμός και η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και η επίλυση της μοναδικής πραγματικής εκκρεμότητας, δηλαδή της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Προφανώς όμως ο στόχος αυτός δεν υπηρετείται, αφού στο τραπέζι τίθενται και άλλα ζητήματα.
Αρα για ποιον λόγο βρέθηκε η ελληνίδα υφυπουργός Εξωτερικών στην Αγκυρα; Πιθανολογώ ότι εντάσσεται στο γενικότερο κλίμα των «ήρεμων νερών» στο Αιγαίο που επιδιώκουν διακαώς να διατηρήσουν οι ΗΠΑ.
Οι τελευταίες έχουν εμπλακεί σε έναν εντεινόμενο ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα προσπαθώντας να διατηρήσουν και να επεκτείνουν τις ζώνες επιρροής τους.
Γι’ αυτό βρίσκονται εξάλλου στην Ερυθρά Θάλασσα αλλά και συνεχίζουν να τροφοδοτούν την ουκρανική ακροδεξιά κυβέρνηση. Παράλληλα όμως οι ΗΠΑ βρίσκονται στη δίνη οξυμμένων εσωτερικών πολιτικών αντιθέσεων με αβέβαιη κατάληξη. Κατά συνέπεια τα «ήρεμα νερά» τα θέλουν περισσότερο από όλους οι ΗΠΑ.
Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει στη γραμμή «προβλέψιμοι και δεδομένοι» σύμμαχοι του ΝΑΤΟ. Ο Πρωθυπουργός βρέθηκε πρόσφατα στην Οδησσό ενώ ο υπουργός Αμυνας μετέβη αυτοπροσώπως στη φρεγάτα που περιπολεί στην Ερυθρά Θάλασσα. Στο πρώτο ατόπημα προστέθηκαν άλλα δύο.
Υπάρχει κάποιο όφελος για τον ελληνικό λαό από αυτή την πολιτική; Νομίζω πως, αντίθετα, υπάρχουν πολλά μειονεκτήματα.
Πρώτο και σημαντικότερο, εκθέτει τον λαό σε τεράστιους κινδύνους σε περίπτωση που η σύγκρουση στην Ουκρανία ή στη Μέση Ανατολή λάβει μεγαλύτερες ή και ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ηδη το στρατιωτικό προσωπικό που βρίσκεται στην Ερυθρά Θάλασσα έχει τεθεί στο μάτι του κυκλώνα.
Δεύτερο, στο όνομα των αμερικανικών «ήρεμων νερών» η χώρα μας αναγκάζεται να συζητά τις παράνομες τουρκικές αξιώσεις. Από άποψη διπλωματική περιέρχεται σταδιακά σε ολοένα και πιο δύσκολη θέση.
Τρίτο, δεν έχει καμιά πιθανότητα να λάβει ουσιαστική στήριξη από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, αφού έχουν και οι δύο επανειλημμένα ξεκαθαρίσει ότι κρατούν «ίσες αποστάσεις».
Τέταρτο, απομονώνεται διπλωματικά από ισχυρές χώρες όπως είναι η Κίνα και η Ρωσία εξαιτίας της τυφλής υποταγής στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς.
Η πολιτική αυτή οδηγεί σε αδιέξοδο. Η άμεση απεμπλοκή από τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς είναι η μόνη οδός που μπορεί να διαφυλάξει την ειρήνη, την ευημερία και την κυριαρχία του ελληνικού λαού.