Ελλάδα και Τουρκία αμφότερες προσπαθούν τον τελευταίο χρόνο να προσεγγίσουν η μία την άλλη, αλλά με δεδομένα στο τραπέζι, όπως το casus beli και τα τουρκικά αναθεωρητικά δόγματα, όπως της «Γαλάζιας Πατρίδας», κάτι τέτοιο προχωρά με πολύ αργά βήματα.
Το γεγονός, δε, πως η Τουρκία τρέχει μια σειρά από εγχώρια εξοπλιστικά προγράμματα δημιουργεί – και δικαιολογημένα – στην Αθήνα αρκετές επιφυλάξεις. Δεν είναι διόλου τυχαία η τελευταία αναφορά του υπουργού Εθνικής Αμυνας Νίκου Δένδια στην Τουρκία, από την οποία θα προέλθει η… «κακιά η ώρα», όπως χαρακτηριστικά είπε.
«Αν εμείς δεν αντιληφθούμε ότι πρέπει να είμαστε σε εκπληκτικά καλό επίπεδο, δεν θα τα καταφέρουμε. Και έχουμε όλοι μια μεγάλη ευθύνη απέναντι σε αυτό» είχε προσθέσει παρεμβαίνοντας στη Βουλή.
Πανομοιότυπα
Ενα από τα προγράμματα της Τουρκίας που η Ελλάδα παρακολουθεί με έντονο σκεπτικισμό, καθώς το αποτέλεσμά της μπορεί να μετριάσει ή και να ανατρέψει το σχετικό πλεονέκτημα που έχει η Αθήνα, δεν είναι άλλο από το πρόγραμμα ναυπήγησης υποβρυχίων.
Η Τουρκία έχοντας πάθει και έχοντας μάθει, έως έναν βαθμό, από την πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση τις δυνατότητες των υποβρυχίων κλάσης «Παπανικολής», γνωστότερων διεθνώς ως Type 214, έχει βάλει στα σκαριά έξι σχεδόν πανομοιότυπα με τη συνδρομή της Γερμανίας.
Αν και η Αθήνα προσπάθησε να πείσει το Βερολίνο κατά τη διάρκεια της ελληνοτουρκικής κρίσης το 2020 να καθυστερήσει τα υποβρύχια για την Τουρκία, εκ του αποτελέσματος κάτι τέτοιο δεν κατέστη εφικτό. Ηδη έχει παραληφθεί από τον τουρκικό στόλο το πρώτο, ενώ πρόσφατα καθελκύστηκε το τρίτο της κλάσης. Η κλάση στον τουρκικό στόλο θα είναι γνωστή ως REIS.
Στόχος της Τουρκίας είναι μέχρι το 2027 να έχουν παραληφθεί και τα έξι, κάτι που σημαίνει πως ο τουρκικός υποβρύχιος στόλος θα αποτελείται από 14 υποβρύχια, καθώς παράλληλα με την παραλαβή αυτών η Αγκυρα θα αποσύρει τα τέσσερα υποβρύχια της παλαιότερης κλάσης «AY».
Η Τουρκία όμως δεν σταματά εκεί, καθώς έχει αρχίσει ήδη και βάζει τις βάσεις για την επόμενη κίνηση που είναι η ναυπήγηση μιας εγχώριας κλάσης υποβρυχίων στο πλαίσιο του προγράμματος MILDEN.
Οι γνωρίζοντες τα των υποβρυχίων εκτιμούν βέβαια πως ακόμα η Τουρκία έχει πολύ δρόμο μπροστά της, καθώς θα χρειαστεί να περάσουν ίσως ακόμα και δέκα χρόνια μέχρι να έχουν στα χέρια τους οι γείτονες ένα αξιόπιστο προς ναυπήγηση σχέδιο υποβρυχίου, το οποίο επί της ουσίας θα είναι πιθανότατα μια αναβαθμισμένη ala Turka έκδοση των υποβρυχίων της κλάσης Preveze.
Πέραν των υποβρυχίων, πάντως, η Τούρκοι βάζουν σε μαζική παραγωγή τη δική τους τορπίλη βαρέως τύπου με την ονομασία «AKYA», ενώ έχουν ήδη στη διάθεσή τους το σύστημα αντιμέτρων κατά επερχόμενων τορπιλών «Zargana», το οποίο μάλιστα έχουν εξαγάγει και στο Πακιστάν.
Στην Ελλάδα όλη η προσοχή και τα χρήματα έχουν πέσει στο θέμα των φρεγατών και πιθανών κορβετών, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καν σκέψη για το μέλλον του υποβρύχιου στόλου της χώρας.
Οι μόνες εξελίξεις σε αυτό το κομμάτι είναι η παραλαβή μέσα στο καλοκαίρι των τορπιλών βαρέως τύπου που θα εξοπλίσουν τα τέσσερα υποβρύχια της κλάσης «Παπανικολής» και το υποβρύχιο «Ωκεανός», καθώς και τα αντίμετρα.
Για την αντιμετώπιση των υποβρυχίων REIS η Αθήνα προς το παρόν φαίνεται να ποντάρει στα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα Romeo που παρελήφθησαν πρόσφατα.