Οι ευρωπαίοι πολίτες κινούνται από την αποχή προς την Ακροδεξιά γιατί έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην πολιτική, διαπίστωσε ο Αλέξης Τσίπρας από το Βερολίνο. Γι’ αυτό, συνέχισε, «πρέπει να καταστήσουμε σαφές πως η απάντηση δεν είναι η αντιπολιτική. Ούτε η μεταπολιτική που επικεντρώνεται στο να «γίνεσαι viral», αντί να κινητοποιείς τους πολίτες στη βάση προοδευτικών πολιτικών». Πάντως, χάρη στους μεταπολιτικούς ακόμη κι οι σκληροί οπαδοί του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου ίσως σκεφτούν «Τσίπρα θα λέμε και θα κλαίμε».
Υπονόμευση
Ο Διονύσης Τεμπονέρας έθεσε προ ημερών θέμα συγκρότησης ενός «Μετώπου Δημοκρατίας» – κοινώς, συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις – και ο κασσελακικότερος του Κασσελάκη, Νίκος Καρανίκας, τον κατηγόρησε πως υπονομεύει πάλι τον πρόεδρο του κόμματος. Γιατί όχι; Στο αριστερό σύμπαν με μια υπονόμευση ξεχνιούνται και μπορούν να δικαιολογηθούν τα πάντα. Ακόμη και για τα φάουλ του ίδιου του αρχηγού φταίνε οι κακοί που επιβουλεύονται το «κίνημά» του, ας πούμε.
Τοξικότητα
Ο υπάλληλος της Κουμουνδούρου Αρης Σπηλιωτόπουλος δεν είδε τοξικότητα στη φράση «υπουργούς που σκοτώνουν παιδιά». Ακουσε τις δηλώσεις και κατάλαβε ότι «όχι μόνο έχουν παρερμηνευθεί, αλλά έχει γίνει σκοπίμως για να δημιουργηθεί τοξικότητα από την άλλη πλευρά». Μετά επικαλέστηκε και την ατάκα από την αργκό των νέων «αυτό το παγωτό σκοτώνει» για να στηρίξει τον εργοδότη του επικοινωνιακά. Ελάχιστοι ζηλεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο όσοι θέλουν να προσλάβουν έναν ειδικό επικοινωνίας ο οποίος δεν ξέρει ότι ποτέ δεν πρέπει να γίνεται ο ίδιος θέμα.
Γνώστες
Ο υποψήφιος με τη ΝΔ ευρωβουλευτής Βασίλης Κοντοζαμάνης κάλεσε τους πολίτες να στείλουν στις Βρυξέλλες «ανθρώπους που είναι γνώστες των προβλημάτων και των ευρωπαϊκών διαδικασιών και όχι απλώς γνωστοί». Δεν ξέρω τι έχει να πει ο Αυτιάς για την μπηχτή τού συνυποψηφίου του. Αλλά ξέρω ότι αυτή διαβάζεται και σαν μομφή κατά του ίδιου τους του κόμματος – μια κι εκείνο φρόντισε να εφαρμόσει τον κανόνα του επώνυμου κράχτη στο ευρωψηφοδέλτιό του τόσο καλά όσο και τα υπόλοιπα.