Ο εμπορικός πόλεμος δε συνέβη. Προετοιμαστείτε για μερικές αψιμαχίες.
Ήταν ψηλά στη λίστα πολλών παρατηρητών για τα πράγματα που θα μπορούσαν να πάνε στραβά το 2017. Η αγορά και πώληση αγαθών και υπηρεσιών πέραν των συνόρων όχι μόνο αυξήθηκε φέτος, αλλά επίσης αυξήθηκε περισσότερο από ό, τι αναμενόταν. Το επόμενο έτος μπορεί να τεστάρει εάν αυτή είναι μια ανθεκτική τάση ή απλά ένα ατύχημα που προέκυψε κόντρα στην πολιτική.
Μέρος των ευχαριστιών πηγαίνει σε μια πιο έντονη παγκόσμια οικονομική επέκταση. Η ανθεκτικότητα του διεθνούς συστήματος αξίζει επίσης εύσημα: Οι αλυσίδες εφοδιασμού που περικλείουν όλο τον πλανήτη χρειάστηκαν δεκαετίες για να οικοδομηθούν και δεν πρόκειται απλώς να εξαφανιστούν μέσα σε μια νύχτα εξαιτίας μερικών tweets από ξέρετε ποιον. Οι ευρείες δυνάμεις που δουλεύουν είναι μεγαλύτερες από έναν άνθρωπο.
Αυτό ξανά μας κάνει να αναρωτηθούμε εάν η πολιτική, μια αρένα όπου πολλοί δημοσιογράφοι αισθάνονται πιο άνετα, υπερεκτιμάται για την ικανότητά της να επηρεάζει τα υποκείμενα οικονομικά ρεύματα. Μπορεί να είναι οικονομικά ντετερμινιστικό. Ο κόσμος δεν έχει τελειώσει παρά τις γεωπολιτικές αντιδράσεις αριστερά και δεξιά.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σημεία ανάφλεξης που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια πολύ μεγάλη υπόθεση αν μεταβληθεί το οικονομικό και το περιβάλλον της αγοράς. Και αυτό δεν σημαίνει ότι ο εμπορικός χάρτης δεν είναι ανασχηματισμένος.
Μερικά γρήγορα λόγια για το δεύτερο σημείο. Το σύμφωνο ελεύθερων συναλλαγών Ιαπωνίας-ΕΕ, το οποίο εγκρίθηκε από τους ηγέτες τον Ιούλιο, αποσκοπεί στην εξάλειψη σχεδόν όλων των δασμών μεταξύ των δύο εταίρων. Έντεκα έθνη που άφησε στον βωμό της δια-Ειρηνικής εταιρικής σχέσης ο Ντόναλντ Τραμπ προχωρούν με τη δική τους εκδοχή, ενώ οι αμερικανικές κινήσεις πρέπει να συνδέσουν στενότερα τις οικονομίες της Ινδο-Κίνας και της Μιανμάρ με την Κίνα.
Η παγκοσμιοποίηση μπορεί να αλλάζει δέρμα, αλλά δεν είναι νεκρή. Είναι ένα λάθος να συγχυστούν οι τεράστιες πολυμερείς εμπορικές συμφωνίες, όπως τις έχουμε καταλάβει, με το παγκόσμιο εμπόριο. Σημαντικές συναλλαγές μπορούν να υπάρξουν χωρίς αυτές τις μεγάλες συμφωνίες.
Ας δούμε τη Nafta, μια μίνι-κρίση. Είναι προβλέψιμο ότι οι διαπραγματεύσεις δεν θα αποκτήσουν ορμή ώσπου ο Τραμπ να ανακοινώσει την πρόθεσή του να αποσυρθεί από τη συμφωνία δεκαετιών. Μισό λεπτό! Τα μέρη επαναδιαπραγματεύονται και δεν παραιτούνται, σωστά; Μήπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και το Μεξικό δεν απέφυγαν μια σφαίρα όταν οι Ρεπουμπλικάνοι των αγροτικών πολιτειών εξήγησαν στον Τραμπ ότι η ζημιά από την παύση της συμφωνίας θα έπληττε σε τμήματα της χώρας με χρώμα βαθύ κόκκινο;
Ναι, αλλά οι συνομιλίες δεν πηγαίνουν πουθενά. Ο τελευταίος γύρος, έξω από την Ουάσινγκτον, δεν είχε καν υπουργική παρουσία. Οι πολιτικοί έχουν έναν τρόπο να μυρίζονται ένα πτώμα. Τα πράγματα θα μπορούσαν να πάρουν κατεύθυνση μέχρι τον Μάρτιο, όταν συζητήσεις μπορεί να παύσουν εν μέσω των προεδρικών εκλογών του Μεξικού την 1η Ιουλίου. Μπορεί να αποδειχθεί πολύ δελεαστική ευκαιρία για τον Τραμπ να πει ότι είναι έξω.
Μπορείτε σχεδόν να δείτε το tweet τώρα: «Το Μεξικό και ο Καναδάς δεν παίρνουν σοβαρά τις ΗΠΑ, όταν είχα εκλεγεί είχα πει ότι θα έβαζα πάντα ΠΡΩΤΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ!!».
Η απόσυρση είναι κάτι περισσότερο από ένα tweet, φυσικά. Η απόσυρση απαιτεί προειδοποίηση έξι μηνών για το Μεξικό και τον Καναδά. Έτσι, ο νέος πρόεδρος του Μεξικού θα έχει τρεις μήνες για να το αντιμετωπίσει. Κρίσιμα, θα έδιναν επίσης στους ίδιους Ρεπουμπλικάνους της αγροτικής ζώνης και την πιθανή άσκηση πίεσης της K Street χρόνο για να παρέμβουν και να διαμορφώσουν τα αποτελέσματα. Το ίδιο ισχύει και για τα ισχυρά λόμπι στα βόρεια και στα νότια. Σε οποιοδήποτε σημείο της διαδικασίας, η διοίκηση θα μπορούσε να αντιστραφεί.
Και ας μην ξεχνάμε τα δικαστήρια. Οι άμεσες προσφυγές κατά των ταξιδιωτικών απαγορεύσεων του Τραμπ μπορεί να είναι ένα δείγμα εδώ. Η «έξοδος» από τη Nafta δε σημαίνει απαραίτητα έξοδο. Μπορεί ακόμη και να οδηγήσει σε παραμονή. Πέραν αυτού, το Κογκρέσο, με το εκφραστικό του μέγεθος, μπορεί να πιέσει για να κρατήσει αμετάβλητα τα επίπεδα των δασμών.
Δεν είναι σαφές πόσο περιθώριο έχει ο πρόεδρος να ενεργήσει μόνος του. Η νομοθεσία εφαρμογής της Nafta θα παραμείνει στα βιβλία εκτός αν το καταργήσει το Κογκρέσο. Και το Κογκρέσο διαθέτει ευρεία συνταγματική εξουσία για το εμπόριο.
Εν τω μεταξύ, στον πραγματικό κόσμο, τα πράγματα συνεχίζουν να φορτώνονται σε τρένα, αυτοκίνητα, φορτηγά, πλοία και αεροπλάνα. Οι αρθρογράφοι του Bloomberg Έντα Κούραν και Άντριου Μαγιέντα μετέφεραν τις προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι ο όγκος του εμπορίου αγαθών και υπηρεσιών θα αυξηθεί κατά 4,2% φέτος, από 2,4% το 2016.
Ωραίος «πόλεμος».