Η υποψηφιότητα της Christine Lagarde ως προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας φέρνει τον Mario Draghi ένα βήμα πιο κοντά στο τέλος της θητείας του. Ο Ιταλός ακαδημαϊκός θα αποσυρθεί τον Οκτώβριο μετά από οκτώ κοσμοϊστορικά χρόνια, στη διάρκεια των οποίων κατέστησε την ΕΚΤ τον σημαντικότερο θεσμό στη νομισματική ένωση.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποσυρθεί από την πρώτη γραμμή της χάραξης πολιτικής. Μια ανταλλαγή θέσεων εργασίας με την Lagarde, η οποία θα έβαζε τον Draghi στο τιμόνι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, θα ήταν ωφέλιμη για την παγκόσμια οικονομία.
Ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ διαθέτει σαφώς τα προσόντα. Έχει ισχυρό υπόβαθρο στα οικονομικά – κάτι που δεν είχε η Lagarde αλλά είχαν πολλοί επικεφαλής του ΔΝΤ πριν από εκείνη. Έχει επίσης ιστορικό αποτελεσματικής διαχείρισης κρίσης και οικοδόμησης πολιτικής συναίνεσης γύρω από τις αποφάσεις του. Η επιβίωση του ευρώ εν μέσω της κρίσης κρατικού χρέους στις αρχές αυτής της δεκαετίας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην υπόσχεση του Draghi να κάνει “ό,τι χρειαστεί” για την προστασία του ενιαίου νομίσματος.
Το ΔΝΤ θα μπορούσε σίγουρα να χρησιμοποιήσει έναν ηγέτη του αναστήματος του Draghi να συνεχίσει το έργο της Lagarde. Κατά την οκταετή θητεία της, έχει αποκαταστήσει την αξιοπιστία του θεσμού, η οποία επλήγη μετά τα σεξουαλικά σκάνδαλα που έριξαν τον προκάτοχό της Dominique Strauss-Kahn. Συνέβαλε στη βελτίωση της φήμης ενός ταμείου που παραδοσιακά συνδέεται με την πεισματική δημοσιονομική λιτότητα. Το ΔΝΤ ήταν το πρώτο θεσμικό όργανο που συμμετείχε στη διάσωση της Ελλάδας αναγνωρίζοντας ότι η Αθήνα χρειαζόταν ελάφρυνση του χρέους παρά περισσότερες, μεγάλες, περικοπές.
Ο Draghi έχει αποδείξει ότι μπορεί να υπερασπιστεί τις απόψεις του (ιδιαίτερα όταν ορθώνει το ανάστημά του απέναντι στους Γερμανούς), το οποίο θα βοηθούσε το ΔΝΤ να διαχειριστεί την τεταμένη σχέση του με τον βασικό μέτοχο, την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Υπό την Lagarde, το ταμείο είχε επικριτική στάση απέναντι στις βασικές πολιτικές του Προέδρου Donald Trump, όπως ο πολεμικός του πόλεμος με την Κίνα και τα φορολογικά του δώρα στους πλούσιους. Ο διορισμός του Draghi ως γενικού διευθυντή θα δοκιμάσει τον ξαφνικό θαυμασμό του Trump για τον επικεφαλής της ΕΚΤ: Την περασμένη εβδομάδα ο Αμερικανός Πρόεδρος δήλωσε ότι θα προτιμούσε να έχει τον Ιταλό ως πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ από τον Jerome Powell.
Δυστυχώς, υπάρχουν πολλά εμπόδια για το διορισμό του Draghi, με τον κυριότερο να είναι η γεωγραφία. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι έχουν συνηθίσει να δίνουν ραντεβού στα δύο κύρια διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα (ο Αμερικανός οικονομολόγος David Malpass διορίστηκε πρόσφατα πρόεδρος της τελευταίας). Αλλά τα μεγάλα κράτη της αναδυόμενης αγοράς δεν είναι ευχαριστημένα γι ‘αυτό, δεδομένης της δικής τους οικονομικής ισχύος. Πράγματι, η Κίνα δημιουργεί ένα παράλληλο σύστημα θεσμών, συμπεριλαμβανομένης της Ασιατικής Τράπεζας Υποδομών και Επενδύσεων, για την παροχή εναλλακτικής χρηματοδότησης στις φτωχότερες χώρες.
Υπάρχει ένα ισχυρό επιχείρημα υπέρ της ανάθεσης του ρόλου του επικεφαλής του ΔΝΤ σε έναν Ασιάτη, έναν Νοτιοαμερικανό ή έναν Αφρικανό. Ο Tharman Shanmugaratnam, υπουργός της Σιγκαπούρης και πρόεδρος της Νομισματικής της Αρχής, θα ήταν ένα ικανό και σεβαστό πρόσωπο. Ωστόσο, σε έναν καθαρό διαγωνισμό αξιοκρατίας, θα μπορούσε δύσκολα να επισκιάσει τον Draghi.
Ο 71χρονος θα πρέπει επίσης να αλλάξει τους κανόνες ηλικίας του ΔΝΤ, οι οποίοι απαιτούν οι νέοι γενικοί διευθυντές να μην είναι άνω των 65 ετών. Τα μέλη του εκτελεστικού συμβουλίου του ταμείου εφάρμοσαν αυστηρά τον κανόνα αυτό στο παρελθόν. Το 2011, ο σεβαστός Stanley Fischer, ο τότε διοικητής της κεντρικής τράπεζας του Ισραήλ, απορρίφθηκε ως αντικαταστάτης του Strauss-Kahn επειδή ήταν 67 ετών.
Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Draghi ίσως είχε αρκετές μεγάλες διεθνείς θέσεις εργασίας και ίσως προτιμά μια πιο ήσυχη ζωή. Θα μπορούσε να επιστρέψει στην ακαδημαϊκή κοινότητα ή να συμμετάσχει σε think-tank – όπως έκαναν οι πρώην πρόεδροι της Fed Janet Yellen και Ben Bernanke – ή ίσως να προσπαθήσει να γίνει ο επόμενος πρόεδρος της γενέτειράς του, Ιταλίας όταν το πόστο αυτό ελευθερωθεί το 2022. Ωστόσο, σε μια περίοδο που η παγκόσμια συνεργασία απειλείται, θα ήταν χρήσιμο να κρατήσουμε τον Draghi στην παγκόσμια σκηνή.