Οι δρόμοι ήταν ήδη γεμάτοι λακκούβες, η ηλεκτρική ενέργεια δεν επαρκούσε και οι δημόσιες υπηρεσίες ήταν υπό κατάρρευση. Όμως με τη άφιξη δεκάδων χιλιάδων εκτοπισμένων από τα ισραηλινά πλήγματα η Βηρυτός και οι υποδομές της έφτασαν στα όριά τους.
“Προηγουμένως υπήρχαν προβλήματα στην κυκλοφορία”, όμως σήμερα “η Βηρυτός έχει γίνει ένας μεγάλος χώρος στάθμευσης”, δήλωσε ο Τζαμάλ Αντάντα που κυκλοφορεί εδώ και 25 χρόνια στους δρόμους της πρωτεύουσας του Λιβάνου με το ταξί του.
Στον κεντρικό δρόμο της εμπορικής συνοικίας Χάμρα χάνει την υπομονή του: “θα έπρεπε να υπάρχουν δύο λωρίδες και υπάρχει μόνο μία”, οπότε μια διαδρομή δέκα λεπτών “μπορεί τώρα να διαρκέσει μία ώρα”.
Οι δρόμοι της Βηρυτού, όπου ζουν περίπου έξι εκατομμύρια άνθρωποι, συχνά βυθίζονται στο σκοτάδι τη νύκτα λόγω των χρόνιων ελλείψεων σε ηλεκτρική ενέργεια και πάντα αντιμετώπιζαν προβλήματα λόγω της αυξημένης κίνησης.
Από τότε όμως που οι διασυνοριακές ανταλλαγές πυρών μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ μετατράπηκαν σε ανοικτό πόλεμο πριν περίπου έναν μήνα, τα αυτοκίνητα και οι μοτοσικλέτες έχουν αυξηθεί και πλέον σε όλους τους δρόμους της Βηρυτού υπάρχουν οχήματα σταθμευμένα στα πεζοδρόμια, άλλα είναι διπλοπαρκαρισμένα ή είναι παρατημένα στη μέση του δρόμου.
Ο Φάντι Μπαγντάντι, της υπηρεσίας διαχείρισης κρίσεων του κυβερνείου της Βηρυτού, ανέφερε ότι κάποιες φορές τα ασθενοφόρα και οι διασώστες βρίσκονται μπλοκαρισμένοι στους δρόμους ή δεν μπορούν να προχωρήσουν λόγω των σταθμευμένων αυτοκινήτων στους δρόμους.
Στον δήμο της Βηρυτού, που έχει χρεοκοπήσει εδώ και πέντε χρόνια, “οι υποδομές είναι σε άθλια κατάσταση”, τόνισε ο Μπαγντάντι.
Η υπηρεσία του έχει καταγράψει 55.000 εκτοπισμένους που ζουν σε 169 κέντρα, τα οποία πλέον είναι γεμάτα, και περίπου άλλους 200.000 που μένουν μαζί με συγγενείς τους ή ενοικιάζουν σπίτι.
Όλοι αυτοί “έχουν ανάγκη νερό, παράγουν σκουπίδια και χρησιμοποιούν το αποχετευτικό σύστημα”.
Στα πεζοδρόμια οι κάδοι των απορριμμάτων είναι γεμάτοι και “το πρόβλημα δεν είναι μόνο η ποσότητα των απορριμμάτων που αυξάνεται”, σημείωσε ο Ουαλίντ Μπου Σάαντ, επικεφαλής της εταιρείας που διαχειρίζεται τα απορρίμματα της Βηρυτού, της RAMCO.
“Τα φορτηγά μας δεν μπορούν πια να εισέλθουν” σε κάποιους δρόμους που είναι κλειστοί “λόγω των οχημάτων που είναι σταθμευμένα άναρχα”, εξήγησε. Κατά συνέπεια οι υπάλληλοι της εταιρείας του αναγκάζονται να συλλέξουν τα απορρίμματα με τα πόδια “κάτι που παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο”.
Το νερό – είτε μέσω υδροφόρων είτε το εμφιαλωμένο — έχει επίσης αναχθεί σε ένα προϊόν με μεγάλη ζήτηση, καθώς στη Βηρυτό δεν έχουν όλα τα σπίτια τρεχούμενο νερό.
Κάποιοι εκτοπισμένοι εξάλλου διαμένουν σε εγκαταλειμμένα κτίρια, στα οποία έχει διακοπεί η υδροδότηση, ενώ δεν είναι συνδεδεμένα και με το σύστημα αποχέτευσης, υπογράμμισε ο Ναντίμ Φαραζάλα, υπεύθυνος αειφόρου ανάπτυξης στο αμερικανολιβανέζικο πανεπιστήμιο.
Η Unicef, για παράδειγμα, παρέχει νερό σε κέντρα υποδοχής εκτοπισμένων του Λιβάνου, συγκεκριμένα “172.500 λίτρα εμφιαλωμένου νερού και 2,2 εκατ. λίτρα μέσω υδροφόρων”.
Ο Φουάντ ελ Σεμελάουι, που διανέμει μη πόσιμο νερό στη Βηρυτό, δήλωσε ότι οι παραδόσεις του αρχικά “εικοσαπλασιάστηκαν και πλέον έχουν αυξηθεί κατά 30 φορές”. Κυρίως παραδίδει νερό σε σχολεία όπου διαμένουν εκτοπισμένοι ή σε άλλα ανοικτά κέντρα όπου έχουν καταφύγει οι Λιβανέζοι για να γλιτώσουν από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς.
Εξάλλου ο Φαραζάλα επεσήμανε ότι από τη μία πλευρά “η ζήτηση είναι ιδιαίτερα αυξημένη”, όμως από την άλλη “το επίπεδο του διαθέσιμου νερού είναι πολύ χαμηλό”, διότι η βροχή είναι σπάνια την περίοδο του καλοκαιριού.
ΠΗΓΗ: -