Δυστυχώς, δεν δόθηκε η απαραίτητη δημοσιότητα σε όσα ανέφερε στη ΔΕΘ για την επόμενη ημέρα του προοδευτικού χώρου ο Νίκος Παππάς. Κανείς, ας πούμε, δεν του αναγνώρισε πως έχει σκεφτεί μέχρι και από ποια πεδία θα μπορούσε να ξεκινήσει μια κοινοβουλευτική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ: την κατάργηση της τεκμαρτής φορολόγησης στους ελεύθερους επαγγελματίες και τις προμήθειες στις χρεώσεις των τραπεζών. Πάντως, αντί να ανησυχεί για το Κατρούγκαλος – effect στο κόμμα, καλύτερα να αναλογιστεί τις συνέπειες του δικού του kingmaking.
Ρόλοι
«Αν βγει πρόεδρος ο Στέφανος Κασσελάκης, πάω σπίτι μου και δεν θα ασχοληθώ ποτέ ξανά με την πολιτική», ενημέρωσε το πανελλήνιο ο Απόστολος Γκλέτσος. Εφόσον εκλεγεί ο Πολάκης, θα είναι μαζί του «με τα χίλια». Αναμενόμενη επιλογή. Το πρόβλημα είναι πως μετά το MeToo (και στην εποχή της woke κουλτούρας) οι μάτσο ρόλοι – που εκείνος τους έπαιζε στα 90s, ενώ ο Σφακιανός τούς ενσαρκώνει τώρα επειδή οτιδήποτε άλλο θα ήταν κόντρα – δεν πουλάνε τρελά.
Μέλη
Ο Μιχάλης Κατρίνης παρουσίασε τέσσερις στόχους που θα θέσει για το ΠΑΣΟΚ εφόσον αναλάβει τα ηνία του. Ο ένας απ΄ αυτούς, λοιπόν, είναι να μετατραπεί «από έναν κομματικό γραφειοκρατικό μηχανισμό σε κόμμα ενεργών μελών και πολιτών που θα συμμετέχουν με την ψήφο τους και διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας στη λήψη των αποφάσεων». Νομίζω ότι ο υποψήφιος πρόεδρος θα πρέπει να προσέχει τι εύχεται και τι υπόσχεται, πάντως. Γιατί το τελευταίο κόμμα που έγινε κόμμα των μελών του εξέλεξε έναν φωτογενή άγνωστο για αρχηγό.
Τραμπισμός
Εντάξει, ο Ιλον Μασκ δεν έχει κρύψει τον θαυμασμό του για τον Ντόναλντ Τραμπ, ούτε τη ροπή του προς τον τραμπισμό. Οπότε, κακώς εξεπλάγησαν αρκετοί με το σχόλιό του πως «κανείς δεν προσπαθεί να δολοφονήσει τον Μπάιντεν ή την Κάμαλα». Το περίεργο, μεταξύ μας, είναι πως η υφήλιος συνεχίζει να ασχολείται με τις απόψεις του. Ο πλούτος δεν καθιστά αυτόματα τη γνώμη κάποιου σημαντική. Ούτε το χρήμα φέρνει αντιληπτική ικανότητα.