Τι γυρεύει ένα πάλαι ποτέ μέλος του ΠΑΜΚ Αιγάλεω, σημερινός ασπρομάλλης ή μια εργαζόμενη από τη Νέα Φιλαδέλφεια που διεκδικεί τα δεδουλευμένα από ένα εργοστάσιο, στην είσοδο των κεντρικών γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στην Κουμουνδούρου και με θερμοκρασίες Αφρικής; Η αδιαμεσολάβητη σχέση που θέλει και έταξε ο Στέφανος Κασσελάκης με τους πολίτες έχει ομοιότητες με «γραφείο αιτημάτων ή παραπόνων». Και η ουρά του κόσμου έχει όλα τα στοιχεία ενός target group που τα κόμματα ψάχνουν σήμερα και που συχνά οι δημοσκόποι καταχωρίζουν στις ζώνες των μετακινούμενων ή και των αναποφάσιστων. Οχι δεν ήταν η κλασική σημερινή βάση του ΣΥΡΙΖΑ όσοι χθες περίμεναν υπό καύσωνα να δουν τον πρόεδρο όπως εκείνος ανακοίνωσε από τα προσφιλή του κοινωνικά δίκτυα. Ηταν όμως μια εικόνα της νέας σχέσης που θέλει να χτίσει ο Κασσελάκης με το κοινό. Σύμπτωση (;) πρώτη. Ολα αυτά λίγο μετά το τέλος της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος. Σύμπτωση (;) δεύτερη. Και λίγο πριν ξεκινήσει η Νομαρχιακή Επιτροπή της Α’ Αθήνας στα κοντινά γραφεία της Λεωνίδου. Είναι προφανές πως η εσωτερική εξελισσόμενη κρίση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εύκολες παροχετεύσεις και παρά το προγραμματισμένο καταστατικό συνέδριο του φθινοπώρου. Ο Κασσελάκης και η ηγετική του ομάδα αντιλαμβάνονται πως όλες οι εκβάσεις του χώρου θα έχουν ένα κλειδί: πόσο γρήγορα και πόσο ουσιαστικά έχει χτίσει μια νέα σχέση με τον κόσμο ο πρόεδρος. Πόσο μακριά επίσης από το δύσκολο εσωτερικό πόκερ των ομάδων. Και πόσο νεωτερικός θα είναι αυτός ο τρόπος σε σχέση με την κρίση του κομματικού φαινομένου. «Δεν θα τον ρωτήσω μόνον, θα του πω κιόλας τι να κάνει», είπε στον γράφοντα εξηντάρης που περίμενε υπομονετικά χθες με τις ψηφιακές του σημειώσεις και κατά την πρωτότυπη διαδικασία που προσέλκυσε και πολλά κανάλια αλλά και περίεργους τουρίστες που δεν καταλάβαιναν τι συμβαίνει στο κόκκινο κτίριο με την αστυνομική φύλαξη. Την ώρα που εξέρχονταν οι κομματικοί από την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, οι καμιά πενηνταριά πολίτες έπαιρναν προτεραιότητα για να μπουν και να πάνε στον 7ο κασσελάκειο όροφο. Η εικόνα από μόνη της αναλύει και την πρόθεση του νέου απαράτ αλλά και τα ρήγματα που έχουν συντελεστεί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι όμως ζητούμενο μόνον η επικοινωνία με τον κόσμο; Η εικόνα ενός αρχηγού που ακούει υπομονετικά και αδιαμεσολάβητα πολίτες; Αυτό συνέβη και προεκλογικά εξάλλου. Ο Κασσελάκης πιθανώς μετέφραζε ως εκλογική απήχηση το αναμφισβήτητο γκελ του με τον κόσμο. Δεν πήγε καλά αυτό ως γνωστόν. Ή μάλλον πήγε τόσο ώστε και μια νέα περιδίνηση εσωτερική να έχει ο χώρος του και εκείνος να συνεχίσει τα βήματα ενός σχεδίου που θέλει άλλες δομές, νέα ταμπέλα, άλλη λειτουργία και άλλη επαφή και δεσμούς με τον απλό λαό. Τα πολλά αυτά βήματα γίνονται παράλληλα εν μέσω θέρους. Ενα μικρό βήμα της νέας συριζαϊκής εποχής ήταν αυτοί που έβγαιναν και αυτοί που έμπαιναν χθες στα κομματικά γραφεία.
