Οι ξαπλώστρες και η θάλασσα ρούφηξαν τη λαοθάλασσα. Ή, για να το γειώσουμε: οι μισοί αφήσανε τον γάμο και πήγαν για παραλιακά πουρνάρια. Διότι, προφανώς υπάρχει και μια άλλη χώρα, χαρωπή, επιπόλαιη, μια άλλη ζωή. Η Ευρώπη είναι κάτι μακρινό και ακατανόητο – μεγάλη θυσία να πας πέντε λεπτά να ψηφίσεις για το μέλλον σου κι ας αφήσουμε τις μεγαλοστομίες περί συμμετοχής, δημοκρατίας και σωτηρίας της ψυχής. Κλάιν μάιν. Τα προγνωστικά πάντως επαληθεύτηκαν σε κάποιο βαθμό, έστω και διά της αποχής. (Απ’ την άλλη, θα πεις, ευτυχώς που κάποιοι δεν ψήφισαν). Λογικά, τον Κασσελάκη μάλλον τον περιμένει στη γωνία η κατάθλιψη. Αλλά θα συνεχίσει αγέρωχος γιατί η ουσία της ζωής είναι να τον βλέπουν και τον ακούν, να νιώθει έστω, ως λαμπρός, συνοικιακός σταρ. Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει κουρασμένο, σαν υπερήλικας που παίρνει μέρος σε αγώνα κωπηλασίας κλειστού χώρου. Οι υπόλοιποι παραδέρνουν στο αρχιπέλαγος όπου μπλέκονται οι αυταπάτες, οι εμμονές, τα τραβηγμένα χειρόφρενα, οι κοντινές διαδρομές και το ψωροφιλότιμο. Παρά τη γενική φθορά, πάντως, όλοι θα είναι νικητές. Πού θα πάμε αύριο για μπάνιο;
