Ακόμη και την περίοδο που είχαν καταρρεύσει όλες οι μεταπολιτευτικές βεβαιότητες, μία παρέμενε πιο σίγουρη κι από την πλευρά που ανατέλλει ο ήλιος στον ορίζοντα: η μπετοναρισμένη βάση του ΚΚΕ. Το κομμουνιστικό κόμμα είχε πάντα στις κάλπες ένα 5%, το οποίο αυξανόταν ελάχιστα ή πολύ και μία μόνο φορά μειώθηκε – στις δεύτερες εθνικές εκλογές του 2012, όταν από το 8,48% που έγραψε τον Μάιο έπεσε στο 4,5%. Παλαιότερα, βέβαια, προ του Big Bang της ελληνικής πολιτικής σκηνής, τα κόκκινα νούμερα είχαν φτάσει και ψηλότερα. Το 2007 είχαν αγγίξει το 8,15% και το 2009 το 7,54%. Κι όμως, αυτό που παρατηρούν δημοσκόποι κι εκλογολόγοι από τις φετινές βουλευτικές κι έπειτα δεν το έχουν ξαναδεί. Ο Περισσός αυξάνει διαρκώς τις δυνάμεις του. Τον Μάιο και τον Ιούνιο κατάφερε να προσελκύσει πολλούς νέους ψηφοφόρους – και μάλιστα νέους σε ηλικία. Στις περιφερειακές και δημοτικές αναμετρήσεις οι περισσότεροι αναλυτές χαρακτήρισαν το ΚΚΕ την έκπληξη των εκλογικών βραδιών. Οι πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν επίσης την ανοδική του πορεία.
Πιθανότητες
Στης GPO παίρνει 8,5% στην πρόθεση ψήφου και στης Metron Analysis 8,1%, ενώ και στις δυο η απόσταση που το χωρίζει από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι σχεδόν οριακή. Σύμφωνα με έμπειρο επαγγελματία των μετρήσεων, μπορεί κανείς πλέον να μιλήσει για τάση. Οχι μόνο γιατί καταγράφονται σημαντικές μετακινήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΚΕ – το τελευταίο επωφελήθηκε πολύ περισσότερο από το ΠΑΣΟΚ από την κατάρρευση του πρώτου στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αλλά και επειδή σήμερα θεωρείται η πιο αξιόπιστη επιλογή για όποιον επιθυμεί να ρίξει ψήφο διαμαρτυρίας. Γι’ αυτό, δεν είναι λίγοι οι μελετητές των δημοσκοπικών στοιχείων οι οποίοι δεν αποκλείουν στις ευρωεκλογές του Ιουνίου – στην κάλπη που κατεξοχήν προσφέρεται για την αποστολή μηνυμάτων, δηλαδή – οι κομμουνιστές να σημειώσουν μια ακόμη καλύτερη επίδοση. Οι πιθανότητες να βρεθεί το ΚΚΕ στην τρίτη θέση – εφόσον συνεχιστεί η πτωτική, αν όχι διαλυτική, πορεία του μεγαλύτερου κόμματος της Αριστεράς – είναι αρκετές. Μια τέτοια εξέλιξη δεν θα οδηγήσει στην ένωση των προλετάριων όλου του κόσμου. Ωστόσο, θα σημάνει την επιστροφή σε μια σταθερά του ελληνικού πολιτικού συστήματος της προ ΣΥΡΙΖΑ εποχής.