Οι δείκτες του κατακερματισμού του προοδευτικού χώρου δεν αποτυπώνονται μόνο στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων, αλλά και στα πρόσωπα τα οποία φιλοδοξούν να ηγηθούν την επόμενη ημέρα στην Κεντροαριστερά. Δεν είναι μόνο η απόσταση που τα τελευταία γκάλοπ δείχνουν ανάμεσα στα ποσοστά καταλληλότητας και δημοφιλίας μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και των δύο μεγαλύτερων αντιπάλων του, Στέφανου Κασσελάκη και Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά ότι και τα ποσοστά μεταξύ των κεντροαριστερών ψηφοφόρων δεν δείχνουν μια προσωπικότητα που να προηγείται στην παράλληλη μάχη για την ηγεσία του αντίπαλου πόλου της ΝΔ. Αντιθέτως, μεταξύ των προοδευτικών ψηφοφόρων, ο κατακερματισμός εντείνεται ακόμα περισσότερο, καθώς στην εξίσωση προστίθενται πρόσωπα δημοφιλή, όπως ο Δημήτρης Κουτσούμπας ή η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που όμως δεν θεωρούνται κατάλληλα να κυβερνήσουν.
Το προφίλ των αρχηγών
Οι εσωκομματικές διχοτομήσεις ανάμεσα σε πρώην, νυν και επίδοξους ηγέτες, αμφιλεγόμενες επικοινωνιακές στρατηγικές και μια σειρά κακών εκλογικών αποτελεσμάτων για τον προοδευτικό χώρο, που βοήθησαν στην εμπέδωση της ανισομέρειας που έχει δημιουργηθεί στο πολιτικό σύστημα (με έναν ισχυρό πόλο και έναν πολυδιασπασμένο), παίζουν τον δικό τους ρόλο. Παράλληλα αποδεικνύουν πως η διεκδίκηση της ηγεσίας της Κεντροαριστεράς περνάει και μέσα από το προφίλ των αρχηγών της: ο Κασσελάκης κάνει προεκλογική καμπάνια που είναι επικεντρωμένη στη δική του παρουσία, γνωρίζοντας ότι είναι το μεγαλύτερο ατού του ΣΥΡΙΖΑ. Στο ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Ανδρουλάκης κρατάει ένα πιο πολιτικό πρόσωπο, με στόχο να αναδείξει και τη διαφορά του με «τη λαϊφστάιλ αντιπολίτευση» του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας διεκδικεί συγκεκριμένο κοινό, η Ζωή Κωνσταντοπούλου διεγείρει το θυμικό ειδικά των νεότερων ψηφοφόρων, ενώ ο Αλέξης Χαρίτσης είναι το πιο εξωστρεφές πρόσωπο της Νέας Αριστεράς που επιμένει στην ιδεολογική της καθαρότητα. Πριν από τις εκλογές κανείς δεν μοιάζει να κάνει την υπέρβαση για την απεύθυνσή του σε έναν χώρο που δεν του είναι με τον έναν ή τον άλλο γνώριμος. Ετσι ερμηνεύεται και η κυριαρχία Μητσοτάκη, με στελέχη να εκτιμούν πως μετά το «ξεκαθάρισμα» που θα φέρει το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, η κατάσταση δεν θα παραμείνει η ίδια. Το τέλος του εκλογικού κύκλου έχει την σημασία του πρώτα απ’ όλα για τις διεργασίες στον χώρο.
Οι δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας την προηγούμενη εβδομάδα (GPO) και διερευνούσαν την επόμενη ημέρα στον χώρο στην πιθανότητα δημιουργίας μιας ενιαίας Κεντροαριστεράς, ανέδειξαν ένα ακόμα ζήτημα κατακερματισμού ενός εκλογικά μικρού χώρου που διεκδικείται από πολλούς – η παρουσία του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, καταγράφεται, καθώς ο πρώην πρωθυπουργός, χωρίς διαφαινόμενη πρόθεση να εμπλακεί άμεσα στη διεκδίκηση μιας τέτοιας θέσης, καταγράφεται πρώτος στο ερώτημα της ηγεσίας του προοδευτικού χώρου και δεύτερος μετά τον Στέφανο Κασσελάκη στις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τόσο αυτή η δημοσκόπηση όσο και τα ποιοτικά δείγματα της Metron Analysis, πάντως, καταγράφουν μεγάλα ποσοστά για τον «Κανένα» – δείγμα κι αυτό της πολυδιάσπασης, αλλά και της προοπτικής που υπάρχει για τη διεκδίκηση όσων δίνουν τέτοιες απαντήσεις: 35% παίρνει ο «Κανένας» στον δείκτη καταλληλότητας και 52,6% στο ερώτημα (GPO) ποιος εκ των Κασσελάκη – Τσίπρα – Ανδρουλάκη μπορεί να κερδίσει τον σημερινό Πρωθυπουργό.