Ενα νέο σκηνικό μιας εννιακομματικής και κατακερματισμένης Βουλής μετά και τη διάσπαση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με διαμόρφωση νέων ισορροπιών και με αλλαγές στρατηγικών, αλλά και με έκδηλη αμηχανία στο πρωτόγνωρο πολιτικό και κοινοβουλευτικό περιβάλλον που καλλιεργείται, ήταν αυτό που αποτυπώθηκε στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή με αφορμή το φορολογικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, το οποίο αποτελεί μια από τις μεταρρυθμιστικές προτεραιότητες της κυβέρνησης.
Οι αντοχές και τα όρια των κοινοβουλευτικών ομάδων της αντιπολίτευσης η οποία αναζητεί τον εαυτό της στο ρευστό τοπίο, η πρώτη εμφάνιση της νεοσύστατης Κ.Ο. της Νέας Αριστεράς και οι επιπτώσεις της διάσπασης στην ήδη προβληματική άσκηση των καθηκόντων της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την υπάρχουσα Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να καλύψει το υπαρκτό «κενό» και οι ευρύτεροι διαγκωνισμοί στα αριστερά έδρανα του Κοινοβουλίου, αποτυπώνουν μια νέα πολυσύνθετη πραγματικότητα η οποία ψάχνει «διέξοδο» απέναντι στην «κυριαρχία Μητσοτάκη».
Σε ένα «μονοπολικό» σκηνικό με αβέβαιη μετάβαση και διάρκεια, οι «παίκτες» στο πεδίο της αντιπολίτευσης αναδιατάσσουν τις στρατηγικές τους στην πολιτική σκακιέρα και επαναπροσδιορίζονται με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα, με τον Πρωθυπουργό να διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων θέτοντας την «ατζέντα» για όλα τα μεγάλα επίδικα ζητήματα, όπως το φορολογικό, αλλά και οι μεταρρυθμίσεις που έπονται και αναμένεται να αποτελέσουν νέο πεδίο σύγκρουσης των διαφορετικών στρατηγικών αντιλήψεων και προτεραιοτήτων.
Η επίσημη πρώτη παρουσία της Νέας Αριστεράς δεν συνοδεύθηκε από εμφυλιοπολεμικές ιαχές. Μάλλον λειτούργησε εκτονωτικά και για τις δύο αντιμαχόμενες πτέρυγες. Οι πρώην «σύντροφοι» μπορεί να μην αντάλλαξαν ούτε ένα βλέμμα ή έναν χαιρετισμό, αλλά έδειχναν να έχουν αποδεχθεί με ανακούφιση το «μοιραίο»…