Σταθερή ρότα κρατά το Μέγαρο Μαξίμου απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, περιμένοντας (στη… γωνία για τυχόν ανασχεδιασμό) να αποτυπωθεί η (νέα) αντιπολιτευτική γραμμή του κόμματος μετά την ανανέωση της εντολής στην ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη. Αλλαγή πλεύσης κάνει ωστόσο… αλλού, απέναντι στα δεξιότερα κόμματα, στη λογική πλέον του «τίποτα αναπάντητο». Η κυβέρνηση, κοιτάζοντας αναγκαστικά τόσο στα αριστερά της λόγω των διεργασιών σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ όσο και στα δεξιά της λόγω της επιχείρησης πλαγιοκόπησης της ΝΔ μέσω ελληνοτουρκικών και Μεταναστευτικού, κινείται με την αίσθηση ότι δεν επίκεινται θεαματικές ανατροπές στους πολιτικούς συσχετισμούς. Και μέχρι να διαμορφωθεί πιο ξεκάθαρο τοπίο και στον ΣΥΡΙΖΑ, ρίχνει το βάρος τής… φροντίδας στο εσωτερικό της, ενόσω βουλευτές της ΝΔ επιμένουν να ταράζουν το γαλάζιο οικοσύστημα με το θεσμικό πρέσινγκ του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Επί της ουσίας η κυβερνητική παράταξη σκοπεύει να ξαναμετρήσει τις συνθήκες και τις τάσεις στο πολιτικό σκηνικό στα γκάλοπ του Δεκεμβρίου. Μέχρι τότε δεν ανατρέπει τη στρατηγική της «απέναντι σε έναν γνωστό αντίπαλο» (τον Ανδρουλάκη) – με τα λόγια του κυβερνητικού πορτ παρόλ «δεν άλλαξε το πρόσωπο, μένει να φανεί αν θα αλλάξουν οι πολιτικές (…) αν θα απομακρυνθεί από το “όχι σε όλα” της προηγούμενης περιόδου».
Γαλάζια στελέχη αναγνωρίζουν ότι η Χαριλάου Τρικούπη μπορεί να διατηρήσει το θετικό μομέντουμ και ότι οι διαλυτικές καταστάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ δίνουν ακόμα περισσότερους πόντους στο ΠΑΣΟΚ σε οποιαδήποτε σύγκριση (στελεχών, ύφους, διαδικασιών). Αντιλαμβάνονται κοινώς την προοπτική να αναδειχθεί στον βασικό αντιπολιτευτικό πόλο, αλλά μακροπρόθεσμα θεωρούν εξαιρετικά δύσκολο να κάνει… υπερβάσεις (δημοσκοπικές, όπως εννοούν) οι οποίες θα αμφισβητούσαν την επικυριαρχία της μητσοτακικής ΝΔ. Γι’ αυτό και οι κυβερνητικές κινήσεις απέναντι στο ΠΑΣΟΚ αναμένονται «θεσμικές», με την όποια αντιπαράθεση (και προσπάθεια στριμώγματος του αρχηγού) να επιδιώκεται στο προγραμματικό πεδίο. Πρωτίστως στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων ο Μητσοτάκης θα προσπαθήσει να καλλιεργήσει την εικόνα ότι θέλει διάλογο και συναινέσεις αποστέλλοντας… ονομαστική «πρόσκληση» στο ΠΑΣΟΚ.
Σημαντική παράμετρος για το κλίμα των επόμενων μηνών θα είναι το αν θα γίνει αυτή τη φορά μια κατ’ ιδίαν συνάντηση Μητσοτάκη – Ανδρουλάκη, κατόπιν του πρωθυπουργικού τηλεφωνήματος και της εκδήλωσης της επιθυμίας του Μητσοτάκη να συναντηθούν σύντομα. «Η επικοινωνία με τον Νίκο Ανδρουλάκη δεν σημαίνει ότι ο Πρωθυπουργός κλείνει το μάτι σε κάποιον», έσπευσε να διευκρινίσει ο Βορίδης, μιλώντας απλώς για αυτονόητη κίνηση «πολιτικής ευπρέπειας», ενώ ο Παύλος Μαρινάκης παρέπεμψε στην επικοινωνία των γραφείων των δύο ηγετών για τις εξελίξεις. Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει το 2021 όταν ο Ανδρουλάκης πρωτοέπιασε τα ηνία του ΠΑΣΟΚ, αλλά τα πράγματα πήραν διαφορετική τροπή, με τις αποστάσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ να μεγαλώνουν διαρκώς, με «παγωμένες» τις σχέσεις Μητσοτάκη – Ανδρουλάκη και μεταξύ άλλων με τις υποκλοπές ανάμεσά τους.
«Ριάλιτι παλαιότερων εποχών»
Και ενώ το Μαξίμου προσπαθεί να διαβάσει τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει περιθώριο να αφήνει ζωτικό χώρο στα δεξιότερα κόμματα, ιδίως στη Φωνή Λογικής που εντείνει την κινητικότητά της. Εξού και με την ολοκλήρωση της διαδικασίας στο ΠΑΣΟΚ και τη «θεσμική αντιμετώπισή» του ήρθε πύρινη απάντηση στις επιθέσεις της Αφροδίτης Λατινοπούλου, κόβοντας ουσιαστικά οποιαδήποτε υπόνοια ότι θα μπορούσε να υπάρξει σε εκείνο το φάσμα πεδίο συνεννόησης. Είναι ειλημμένη απόφαση του Μητσοτάκη να μην αντιμετωπίζονται χαλαρά οι εκ δεξιών επιθέσεις, ειδικά από τη Λατινοπούλου που «στοχεύει» στους δυσαρεστημένους της δεξιάς βάσης της ΝΔ, ακόμα και σε πρώην στελέχη του κόμματος. Ερωτηθείς για τις τοποθετήσεις της Λατινοπούλου (Action24) ότι ο Μητσοτάκης έχει «αριστερή ψυχούλα», ο Μαρινάκης σχολίασε δηκτικά ότι «τέτοιες αποστροφές παραπέμπουν σε ριάλιτι παλαιότερων εποχών», καρφώνοντας την ευρωβουλευτή ότι έχει ενσωματωθεί επισήμως στην Ευρωπαϊκή Ακρα Δεξιά, «στην ευρωομάδα του Ορμπαν και της Λεπέν».