Το κενό που επιτρέπει στα άκρα να κυριαρχήσουν στο πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας αναδεικνύει με τη δύναμη της εικόνας το εξώφυλλο του περιοδικού Economist στο τελευταίο τεύχος του.
Πού πήγε το κέντρο;
Η τρικολόρ, η σημαία της Γαλλίας από το 1830, στα τρία γνωστά χρώματα – μπλε, λευκό, κόκκινο – κυματίζει, αλλά αυτό που υπάρχει στο μέσον έχει εξανεμιστεί. Ας μην σταθούμε στην αυστηρή ερμηνεία των συμβολισμών, όπου το λευκό στη γαλλική σημαία συμβολίζει τη μοναρχία.
Στην εικονογράφηση της έγκριτης βρετανικής οικονομικής επιθεώρησης, ένα σύννεφο δίνει τη θέση του στο “κέντρο”, συμβολίζοντας τον πολιτικό χώρα που εξέφρασε ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και τον έφερε για δύο φορές στην εξουσία. Έναν χώρο που, όπως γράφει ο Economist, “δεν μπορεί να αντέξει”.
Η χώρα, αν δεν είχαν προκηρυχθεί οι πρόωρες εκλογές, θα ζούσε αυτή την Κυριακή 30 Ιουνίου μια μέρα γιορτής μπαίνοντας στην τελική ευθεία για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού (σ.σ. η τελετή έναρξης είναι προγραμματισμένη για τις 26 Ιουλίου).
Η περιγραφή του Παρισιού και της Γαλλίας ευρύτερα από τον Economist είναι αυτή ενός κόσμου που βρίσκεται ενώπιον τεράστιας αβεβαιότητας για το μέλλον.
Η εικόνα πριν τις κάλπες όπως τη βλέπει ο Economist
“Οι ολοκαίνουργιες γραμμές τρένων είναι έτοιμες να μεταφέρουν τους αθλητές σε νέους αστραφτερούς χώρους, διασχίζοντας ένα μέρος που έχει ξαναβρεί τη ζωντάνια του. Κάποτε κινδύνευε να πέσει σε τέλμα με μερικά καλά μουσεία, αλλά ξεπερασμένη κουζίνα και πολλά γκράφιτι, το Παρίσι είναι τώρα κόμβος για εταιρείες τεχνολογίας ενώ το τραπεζικό κέντρο του έχει αρχίσει να ανταγωνίζεται το Λονδίνο καθώς προσελκύει ταλέντα και κεφάλαια” γράφει ο Economist.
Και συνεχίζει: “Fusion food, ποδηλατόδρομοι, διεθνή λύκεια, startup χώροι, pop-up μόδα: Το Παρίσι είναι και πάλι cool. Και όχι μόνο το Παρίσι. Η αστική ανανέωση, καθοδηγούμενη από ένα καλό μείγμα δημόσιων επενδύσεων και ιδιωτικών επιχειρήσεων, φυτρώνει στη Λυών τη Ντιζόν, ακόμη και στην κάποτε ζοφερή Λιλ”, στον γαλλικό βορρά.
Για τον Economist “μεγάλο μέρος αυτής της εικόνας πιστώνεται στον Εμανουέλ Μακρόν”.
Και εξηγεί ότι “τα επτά χρόνια που είναι πρόεδρος της Γαλλίας χαρακτηρίζονται από μια συνεχή προσπάθεια μετασχηματισμού της χώρας σε μια σύγχρονη, φιλική προς τις επιχειρήσεις οικονομία. Έχει μεταρρυθμίσει την απασχόληση για να ενθαρρύνει τα αφεντικά να κάνουν προσλήψεις ενώ από τότε που μετακόμισε στο Μέγαρο των Ηλυσίων, το Ελιζέ, το 2017, έχουν δημιουργηθεί 2 εκατομμύρια θέσεις εργασίας και έχουν συσταθεί πάνω από 6 εκατομμύρια επιχειρήσεις. Έχει μειώσει τους φόρους των επιχειρήσεων, μαζί με τους ασφυκτικούς φόρους περιουσίας. Ενίσχυσε την εκπαίδευση και άρχισε να μεταρρυθμίζει το μη βιώσιμο ασφαλιστικό, ενώ η ανάπτυξη είναι πάνω από τον μέσο όρο της ευωζώνης και το επίπεδο της φτώχειας κάτω”.
Σύμφωνα με την παραπάνω περιγραφή, θα σκεπτόταν κανείς ότι ο Μακρόν θα έπρεπε να ανταμειφθεί στις κάλπες.
Αλλά, η προεδρική συμμαχία Ensemble του Εμανουέλ Μακρόν οδεύει προς ταπεινωτική ήττα, στις κάλπες της Κυριακής.
Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα, οι μεταρρυθμίσεις του να αρχίσουν να ξηλώνονται. Κάτι τέτοιο, καταλήγει η ανάλυση του Economist, θα είναι πρόβλημα όχι μόνο για τους κεντρώους που έφεραν τον Μακρόν στην προεδρία της Γαλλίας, αλλά για το “κέντρο” σε κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
- The Toc