Δύο πανελλαδικές κάλπες αναμένεται να στηθούν πριν από τις ευρωκάλπες της 9ης Ιουνίου – μια επαγγελματική και μια φοιτητική: οι εκλογές του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και των φοιτητικών συλλόγων θα μπορούσε να εκληφθούν και ως η τελευταία ευκαιρία των πολιτικών δυνάμεων να συσπειρώσουν κοινά που τους ενδιαφέρουν – η πρώτη αφορά συγκεκριμένη κατηγορία επαγγελματιών με επιρροή και δύναμη και η δεύτερη τις πιο εκλογικά απρόβλεπτες, νεαρότερες ηλικίες, στις οποίες η αποχή και ο φόβος της ενίσχυσης του ποσοστού της αποχής όλο και μεγαλώνουν.
Οι ισορροπίες
και οι συσχετισμοί
Η επικράτηση της παράταξης του Γιώργου Στασινού, που πρόσκειται στη ΝΔ, θεωρείται λίγο – πολύ δεδομένη, γι’ αυτό το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην κεντροαριστερή πλευρά και τους εκεί συσχετισμούς λίγο πριν από τις κάλπες. Γνώστες των ισορροπιών εντός του ΤΕΕ υπενθυμίζουν πως οι κάλπες αυτές δεν πρέπει να θεωρούνται αντιπροσωπευτικές του εθνικού αποτελέσματος και ότι η αποκρυπτογράφηση του αποτελέσματος της κάθε πλευράς έχει τη δική της σημασία. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη, για παράδειγμα, με καθαρά πασοκικές αναφορές και βασικό εκπρόσωπο ένα μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος, είναι κλασικό δείγμα συνδικαλιστικού πασοκικού μηχανισμού που παραμένει ισχυρός από την εποχή των παχιών αγελάδων για το κόμμα – παρότι έχει κατηγορηθεί από την υπόλοιπη αντιπολίτευση για συμμαχίες με τους γαλάζιους που κερδίζουν την πρωτιά. Στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει από τις προηγούμενες εκλογές: η παράταξη των Προοδευτικών Μηχανικών, που θεωρείται ότι πρόσκειται στον Χρήστο Σπίρτζη, εξακολουθεί να κατεβαίνει μόνη της ελπίζοντας να κερδίσει εκπροσώπηση στις κάλπες των ειδικοτήτων, ακόμα κι αν το ποσοστό της δεν είναι μεγάλο. Το χάσμα με τους «παραδοσιακούς» συριζαίους της Συμμαχίας για Ενα Προοδευτικό ΤΕΕ παραμένει, παρότι σε εθνικό επίπεδο το 2023 όλοι είχαν ψηφίσει το ίδιο κόμμα. Πληροφορίες αναφέρουν πως, παρά τη διάσπαση, η πλειοψηφία της παλιάς παράταξης με αναφορές στον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πλέον στη Νέα Αριστερά, με μερικούς εκ του ΣΥΡΙΖΑ να παραμένουν – στις εκλογές του 2019 είχαν λάβει 14 έδρες. Η κατάσταση θυμίζει υπό μια έννοια και την κεντρική πολιτική σκηνή, καθώς η ώσμωση για σύμπραξη υπό τη σκέπη μιας κοινής, μεγάλης παράταξης παραμένει, με την κάθε πλευρά ωστόσο να θέτει τις δικές της «κόκκινες γραμμές» στα πρόσωπα.
Κεντροαριστερή
και αριστερή μάχη
Οι φοιτητικές εκλογές είναι επίσης θέμα κεντροαριστερό και αριστερό – καθώς στη ΝΔ μπορούν να συνεισφέρουν μόνο όσον αφορά τη συσπείρωσή της, ύστερα από μια μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που άφησε σημάδια σε σχέση με τη διαχείρισή της. Στους φοιτητές, ωστόσο, τόσο το ΚΚΕ όσο και η Νέα Αριστερά πασχίζουν να κερδίσουν χώρο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα ισχυρό στα πανεπιστήμια, όμως μετά τη διάσπαση του περασμένου φθινοπώρου η απουσία του από τα πανεπιστήμια (κυρίως την περίοδο των κινητοποιήσεων για τα ιδιωτικά ΑΕΙ) ήταν παραπάνω από εμφανής – αυτήν επιχείρησαν από την πρώτη στιγμή να εκμεταλλευθούν τα μέλη της Νέας Αριστεράς, με δεδομένο πως τα περισσότερα στελέχη της νεολαίας του κόμματος ακολούθησαν τους αποχωρήσαντες. Το ΚΚΕ, από την άλλη, έχει το δικό του ισχυρό δίκτυο φοιτητών, το οποίο φροντίζει να καλλιεργεί με τακτική παρουσία κεντρικών στελεχών ακόμα και σε κινητοποιήσεις για την Παλαιστίνη. Η ΠΑΣΠ, που προσπαθεί να συνέλθει από την καθίζηση των προηγούμενων ετών, έχει σκαμπανεβάσματα ανάλογα με την περιοχή – ενδεικτικά, θέλοντας να κρατήσουν ζωντανή την παράδοση της ΠΑΣΠ Κομοτηνής, εκεί πραγματοποιούνται προεκλογικά ημερίδες με κεντρικά στελέχη, ενώ το ερχόμενο Σάββατο εκεί θα διεξαχθεί, λίγες μέρες πριν από τις φοιτητικές κάλπες, και το πρώτο συνέδριο της παράταξης.