Μπορεί η Αθήνα και η κυβέρνηση να μιλάει για «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο, αλλά σίγουρα δεν κυριολεκτεί, καθώς αν ήθελε να ακριβολογήσει θα έπρεπε να μιλάει για «ήρεμους αιθέρες». Στη θάλασσα οι αριθμοί δείχνουν μια εντελώς διαφορετική κατάσταση, που επιβεβαιώνει πως η Τουρκία δεν έχει κάνει πίσω ούτε στο ελάχιστο από το αναθεωρητικό της δόγμα που έχει ως αιχμή του δόρατος το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και στο πλαίσιο αυτής μια διαρκής και συστηματική παραβατικότητα των σκαφών της τουρκικής Ακτοφυλακής και του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το ΓΕΕΘΑ, το τρέχον έτος 2024 άρχισε τον Ιανουάριο με τα πλωτά μέσα του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού και της Ακτοφυλακής να σημειώνουν 180 παραβιάσεις των Εθνικών Χωρικών Υδάτων. Τον Φεβρουάριο τα τουρκικά πλωτά σημείωσαν 118 παραβιάσεις, τον Μάρτιο 174 και τον Απρίλιο 126. Αυτό σημαίνει πως σε αυτούς τους τέσσερις μήνες τα τουρκικά σκάφη προχώρησαν σε 598 παραβιάσεις των ΕΧΥ. Για να έχει κανείς μια τάξη μεγέθους, το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2023 οι Τούρκοι πραγματοποίησαν 563 παραβιάσεις των Εθνικών Χωρικών Υδάτων, κάτι που σημαίνει πως η τουρκική παραβατικότητα στη θάλασσα σημείωσε αύξηση κατά 6,2%. Παραβίαση ΕΧΥ σημαίνει παραβίαση των 6 ν.μ. όπου αυτά υπάρχουν ή όπου υπάρχει το μέσον ως διαχωρισμός χωρικών υδάτων να μπουν στην ελληνική πλευρά. Οι παραβιάσεις αυτές έχουν να κάνουν σε σημαντικό βαθμό με το γεγονός του ότι η Τουρκία σε πολλές περιπτώσεις δεν αναγνωρίζει τα θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα. Εδώ αξίζει να τονιστεί πως σύμφωνα με την πάγια θέση της Αθήνας ως προς το θέμα των θαλασσίων συνόρων, τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι σαφώς οριοθετημένα. Ειδικότερα:
n Στη θαλάσσια περιοχή στις εκβολές του Εβρου αυτά είναι οριοθετημένα βάσει του Πρωτοκόλλου των Αθηνών της 26ης Νοεμβρίου 1926.
n Στη θαλάσσια περιοχή που εκτείνεται νοτίως του Εβρου μέχρι τη Σάμο και την Ικαρία, ελλείψει σχετικών συμβατικών ρυθμίσεων με την Τουρκία εφαρμόζεται η αρχή της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής, σύμφωνα με το εθιμικό δίκαιο. Οπως αναφέρεται και στο άρθρο 15 της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας, το οποίο ενσωματώνει εθιμικό δίκαιο, σε περίπτωση που δεν υπάρχει συμφωνία οριοθέτησης, κανένα κράτος δεν δικαιούται να επεκτείνει την αιγιαλίτιδά του ζώνη πέραν της μέσης γραμμής. Η διάταξη αυτή, η οποία επαναλαμβάνει, με μικρές μόνο φραστικές αλλαγές, τη ρύθμιση του άρθρου 12(1) της Σύμβασης της Γενεύης για την Αιγιαλίτιδα Ζώνη και τη Συνορεύουσα Ζώνη, ενσωματώνει εθιμικό κανόνα δικαίου.
n Νοτίως της Σάμου, μεταξύ της Δωδεκανήσου και των τουρκικών ακτών, τα θαλάσσια σύνορα είναι οριοθετημένα βάσει της Συμφωνίας της 4ης Ιανουαρίου 1932 και του Πρωτοκόλλου της 28ης Δεκεμβρίου 1932 μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας. Η Ελλάδα υπεισήλθε ως διάδοχο κράτος στις σχετικές ρυθμίσεις των συμφωνιών αυτών, βάσει του άρθρου 14(1) της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947 που εκχωρεί την κυριαρχία των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα. Οι όποιες αμφισβητήσεις της Τουρκίας αναφορικά με το ως άνω περιγραφόμενο υφιστάμενο καθεστώς, είναι αβάσιμες και αντίκεινται στο διεθνές δίκαιο. Οι συμφωνίες οριοθετήσεως είναι απολύτως ισχυρές και δεσμεύουν την Τουρκία, ενώ για τις περιοχές ως προς τις οποίες δεν υπάρχει συμφωνία για το θαλάσσιο σύνορο εφαρμόζεται η αρχή της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής βάσει του εθιμικού δικαίου που ισχύει έναντι όλων.