Αν, όπως φαίνεται πιθανό, ο Σίνζο Άμπε κερδίσει τις εκλογές που μόλις προκήρυξε για τον επόμενο μήνα, θα μπορούσε να γίνει ο πρωθυπουργός με τη μεγαλύτερη θητεία στην Ιαπωνία της μεταπολεμικής περιόδου.
Μια καλύτερη κληρονομιά θα είχε ως ο άνθρωπος που ανασχημάτισε την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.
Οτιδήποτε λιγότερο δεν αξίζει το ρίσκο. Τα ποσοστά έγκρισης του Άμπε ανέκαμψαν πρόσφατα και η αντιπολίτευση βρίσκεται σε αμηχανία, αλλά οι περισσότεροι ιάπωνες αντιτίθενται στην απόφαση του Άμπε να προκηρύξει εκλογές περισσότερο από ένα χρόνο νωρίτερα. Τέσσερις στους 10 λένε ότι είναι αναποφάσιστοι για το ποιον θα ψηφίσουν, και πολλοί θα μπορούσαν να μεταφέρουν την πίστη σε ένα νέο κόμμα που σχηματίστηκε από τον δημοφιλή διοικητή του Τόκιο Γιουρίκο Κόϊκε. Αν το κυβερνών Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα χάσει έδρες, ακόμη και ένας νικηφόρος Άμπε θα μπορούσε να αντιμετωπίσει εσωτερικές αναταράξεις για την ηγεσία του. Με τις πυρηνικές εντάσεις να αυξάνονται στην Κορεατική Χερσόνησο, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η περιοχή είναι μια Ιαπωνία που καταναλώνεται από την πολιτική δυσλειτουργία.
Ο Άμπε ανέλαβε τα καθήκοντά του υποσχόμενος να μετατρέψει πρώτα την οικονομία. Έχει σημειώσει κάποια πρόοδο – φέρνοντας περισσότερες γυναίκες στο εργατικό δυναμικό της Ιαπωνίας, βελτιώνοντας την εταιρική διοίκηση, διαπραγματευόμενος (και τώρα κρατώντας ζωντανής) την εμπορική συμφωνία εταιρικής σχέσης στον Ειρηνικό και καλωσορίζοντας περισσότερους μετανάστες εργαζομένους στην παραδοσιακά κλειστή κοινωνία της Ιαπωνίας. Η οικονομία έχει επεκταθεί επί έξι τρίμηνα. Στο 2,8%, η ανεργία είναι η χαμηλότερη μεταξύ των χωρών G-7.
Ωστόσο, το έργο του είναι ατελές: Οι μισθοί και η κατανάλωση παραμένουν στάσιμοι και οι περισσότερες νέες θέσεις εργασίας είναι θέσεις μερικής απασχόλησης που δεν πληρώνουν ούτε προσφέρουν τα ίδια οφέλη με την εργασία πλήρους απασχόλησης. Η ανάπτυξη αναμένεται να επιβραδυνθεί το 2019 καθώς η ενίσχυση των υποδομών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 υποχωρεί, ενώ η Τράπεζα της Ιαπωνίας θα αντιμετωπίσει σύντομα πίεση για να τερματίσει το τεράστιο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Οι προσδοκίες ότι ο Άμπε θα μπορούσε να προωθήσει πιο δραματικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις – το λεγόμενο τρίτο βέλος της ατζέντας οικονομικής αναζωπύρωσής του – έχουν εξαντληθεί. Η κύρια εστίασή του φαίνεται τώρα να βρίσκεται στην αποκατάσταση του καθεστώτος της Ιαπωνίας ως «κανονική» χώρα, εν μέρει με την ενίσχυση του στρατού και την αναθεώρηση του ειρηνικού συντάγματος της χώρας. Βεβαίως, αυτό είναι μια κατάλληλη – και, δεδομένης της πρόκλησης της Βόρειας Κορέας, απαραίτητη – συζήτηση για την Ιαπωνία. Ο Άμπε δικαιολογείται να επιδιώξει να ενισχύσει τις πυραυλικές άμυνες της χώρας. Η ενίσχυση των στρατηγικών δεσμών με τις ΗΠΑ και την Ινδία θα πρέπει να αποφέρει μακροπρόθεσμα κέρδη.
Παρόλα αυτά, ο Άμπε θα έκανε καλά να θυμάται ότι τα έθνη είναι τόσο ισχυρά όσο τα οικονομικά τους θεμέλια. Η δέσμευσή του να δαπανήσει νέα φορολογικά έσοδα σε κοινωνικά προγράμματα, συμπεριλαμβανομένης της παιδείας και της φροντίδας των παιδιών και των ηλικιωμένων, μπορεί να κερδίσει ψήφο του σε βάρος της ενίσχυσης της δημοσιονομικής θέσης της χώρας.
Αν ο Άμπε κερδίσει στις εκλογές του επόμενου μήνα, πρέπει να το χρησιμοποιήσει ως εντολή για να ενισχύσει και να επιταχύνει το πρόγραμμά του για να κάνει την οικονομία της Ιαπωνίας πιο ανοιχτή, καινοτόμα και ευκίνητη. Το μέλλον της Ιαπωνίας – και η κληρονομιά του – μπορεί να εξαρτάται από αυτό.