Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ εξακολουθεί να μιλά για μια «επιστροφή στην κανονικότητα» στη νομισματική πολιτική. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πρέπει να την πιστέψουν, επειδή συνεχίζει να επαναλαμβάνει τη φράση.
Πολλοί επενδυτές το πιστεύουν επίσης. Άλλωστε, είναι η μεγάλη και ισχυρή Fed αυτή που μιλάει. Αυτό το «κανονικό» ορίζεται από τα επιτόκια, αλλά τα επιτόκια καθορίζονται από τα οικονομικά που τα περιβάλλουν.
Τα επιτόκια δεν υπάρχουν σε κενό. Αλλά από τη στιγμή που βρισκόμαστε σε ένα οικονομικό περιβάλλον που δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ στην ιστορία, όπου τα στοιχεία που καταρτίζονται από το Bloomberg δείχνουν ότι οι κεντρικές τράπεζες έχουν συγκεντρώσει 21,5 τρισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία, πώς μπορεί να υπάρχει κάποια έννοια «κανονικού»; Χωρίς ιστορικό, το «κανονικό» είναι ένας άσχετος όρος.
Σκεφτείτε: Σε απάντηση στη χρηματοπιστωτική κρίση, οι κεντρικές τράπεζες έχουν κατασκευάσει ουσιαστικά σε μόλις εννέα χρόνια μια οικονομία μεγαλύτερη από τα ακαθάριστα εγχώρια προϊόντα των ΗΠΑ ή της Κίνας. Αναμφίβολα πρόκειται για επίτευγμα, αλλά το να το ονομάσουμε «κανονικό» είναι είτε μια κοροϊδία είτε μέγιστη ανοησία. Δεν υπάρχει τίποτα «κανονικό» σε αυτό. Κάποιοι μπορεί να λένε ότι είναι το «αποκορύφωμα της δημιουργίας», και μπορεί να δοθούν κάποια επιχειρήματα γι’ αυτό, αλλά δεν είναι ένα αποκορύφωμα που είχαμε δει ποτέ ως τώρα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, κατά την αξιολόγηση των χρηματοπιστωτικών αγορών, εξακολουθούμε να επισημαίνουμε τα χρήματα. Είναι το τεράστιο ποσό του κατασκευασμένου κεφαλαίου που κρατά τα επιτόκια κάτω, πιέζοντας τις μετοχές και συμπιέζοντας όλα τα περιουσιακά στοιχεία κινδύνου έναντι των κυρίαρχων σημείων αναφοράς τους. Δεν είναι δεδομένα πληθωρισμού ή στέγασης ή μισθοί ή οποιαδήποτε άλλη πληροφορία που μπορεί να ξεχωρίσει. Αυτά είναι, χάριν σύγκρισης, κηλίδες στον άνεμο.
Με απλά λόγια, όλα αυτά τα χρήματα δημιούργησαν ζήτηση που ξεπερνά την τρέχουσα προσφορά σε ομόλογα, σε μετοχές, σε πολλαπλάσια τιμής προς κέρδη μετοχών, σε ιστορικές αποτιμήσεις κινδύνου και σε πιστωτικά περιουσιακά στοιχεία. Ως εκ τούτου, το οικονομικό περιβάλλον στο οποίο βασίζεται η τιμολόγηση των περιουσιακών στοιχείων είναι, στην πραγματικότητα, στρεβλωμένο. Η απαίτηση της Fed για κάποιο είδος «κανονικότητας» είναι ένα παραμύθι. Η πρόεδρος της Fed Τζάνετ Γέλεν μπορεί να το πει, και το ίδιο οι κυβερνήτες και πρόεδροι της Fed, αλλά δεν υπάρχει κανένας σπόρος αλήθειας στη λέξη. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από αρλούμπες επειδή δεν θέλουν να αναγνωρίσετε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Έχουν αναλάβει τις αγορές και τώρα έχουν πλήρη έλεγχο και την κυριαρχία τους, ανεξάρτητα από τις συνηθισμένες καθημερινές ανοησίες.
Δεν πιστεύαμε ποτέ ότι θα υπήρχαν υπόνοιες ότι η Γέλεν θα συνεχίσει ως επικεφαλής της Fed. Δεν ταιριάζει ακριβώς, ή καθόλου, σε αυτό που ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επιθυμεί για την Fed. Τα υψηλότερα επιτόκια, που ωθούνται για κανέναν καλό λόγο, δεν είναι φιλικά προς το χρήστη για το σχήμα «Make America Great Again» του Τραμπ. Η σημερινή Fed, και οι πολιτικές της, είναι μια σχετικά σύντομη υπόθεση τώρα.
Στη Wall Street Journal θα βρείτε έναν ακόμη πιθανό λόγο για την έξοδο της Γέλεν. Πρόκειται για μια ιστορία που αξίζει να παρακολουθηθεί γιατί είναι δυνητικά εκρηκτική. Το περιοδικό αναφέρει ότι «ο εσωτερικός παρατηρητής της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας εξετάζει μια ομάδα οικονομολόγων της Fed, οι οποίοι κατέχουν επίσης μετοχές σε μια εταιρεία οικονομικών προβλέψεων του Ηνωμένου Βασιλείου. Η έρευνα, από το γραφείο του Γενικού Επιθεωρητή της Fed, επικεντρώνεται σε τέσσερις οικονομολόγους οι οποίοι έχουν επίσης μετοχές στην εταιρεία Now-Casting Economics Ltd. που εδρεύει στο Λονδίνο. Οι κανονισμοί της Fed αναφέρουν ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να αποφεύγουν κάθε κατάσταση που θα μπορούσε να προκαλέσει πραγματική σύγκρουση συμφερόντων ή ακόμη και την εμφάνιση σύγκρουσης συμφερόντων».
Είναι επίσης ενδιαφέρον να σημειώσουμε, όταν εξετάζουμε το μικροσκοπικό σχέδιο της Fed να αρχίσει να κόβει τον ισολογισμό των 4,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων αυτόν τον μήνα, τι συμβαίνει στις άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες του κόσμου. Δεν μειώνουν τις συμμετοχές τους, αλλά συνεχίζουν να τις αυξάνουν. Η Ελβετία και η Ιαπωνία συμμετέχουν σε τεράστιες ποσότητες αγορών ιδίων κεφαλαίων ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συνεχίζει με τις πράξεις αγοράς κρατικών ομολόγων και εταιρικών ομολόγων. Στην πραγματικότητα, το «Πρόγραμμα Αγοράς Εταιρικού Τομέα» της ΕΚΤ ανέρχεται σε 136,8 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την Bank of America, με το 25% να απευθύνεται σε γερμανικές εταιρείες. Δεν υπάρχει έκπληξη εκεί.
Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι μια παρατήρηση από την ερευνητική εταιρεία CreditSights. Υποστηρίζουν ότι τα εταιρικά ομόλογα στα χέρια της ΕΚΤ αποφέρουν 15 μονάδες βάσης χαμηλότερα από το μέσο ευρωπαϊκό εταιρικό ομόλογο. Να ένα νέο παιχνίδι για εσάς: αγοράστε ό, τι αγοράζει η ΕΚΤ και αποκομίστε τα οφέλη. Δεν είναι παιχνίδι για μας, αλλά ίσως κάποιος να θέλει να παίξει; Monopoly στην πραγματική ζωή.