Στην πρωθυπουργό Τερέζα Μέι αρέσει να επιμένει ότι η συμφωνία της για το Brexit σημαίνει ότι η Βρετανία θα “πάρει πίσω τον έλεγχο” των συνόρων της. Αλλά παρότι απομένουν μόλις τρεις μήνες προτού το Ηνωμένο Βασίλειο εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο έλεγχος ανατίθεται σε άλλους, δεν τον ανακτά η Βρετανία.
Τα χρήματα και οι δεξιότητες που απαιτούνται για τη δημιουργία της υποδομής της μετά το Brexit Βρετανίας, καθιστούν τη χώρα περισσότερο, όχι λιγότερο, εξαρτώμενη από την ξένη βοήθεια. Μια γαλλική εταιρεία, η Gemalto NV, θα εκτυπώσει τα νέα, πατριωτικά μπλε διαβατήρια της Βρετανίας. Μια άλλη γαλλική εταιρεία, η Sopra Steria, θα διαχειριστεί το πρόγραμμα visa και ιθαγένειας. Αλλά και η εξίσου γαλλική Vinci SA προχώρησε στην εξαγορά του αεροδρομίου Gatwick, μέσω του οποίου πετούν 45 εκατ. άνθρωποι κάθε χρόνο.
Μια επιεικής ερμηνεία θα ήταν ότι η Βρετανία είναι ένα μεγάλο εμπορικό έθνος, ανοιχτό για τις επιχειρήσεις. Μία λιγότερο επιεικής ερμηνεία θα ήταν ότι καθώς η σκληρή πραγματικότητα του Brexit πλήττει τη Βρετανία, τα στενά οικονομικά του Ηνωμένου Βασιλείου, η επιβράδυνση της οικονομίας και το εξασθενημένο νόμισμα την ωθούν να προχωρήσει σε δύσκολους συμβιβασμούς. Εάν οι ξένες επιχειρήσεις φέρνουν ελκυστικούς όρους όσον αφορά στις τιμές και τις επενδύσεις, αυτό συνιστά μια νίκη για τους φορολογούμενους του Ηνωμένου Βασιλείου – αλλά η συνοριακή υποδομή είναι ένα μεγάλο εμπόδιο.
Υπάρχει μια αυξανόμενη αίσθηση απελπισίας, όχι πραγματισμού, καθώς η Βρετανία αγωνίζεται να κάνει το όνειρο του Brexit πραγματικότητα, ειδικά καθώς η Τερέζα Μέι προσπαθεί να σώσει την αδιαπραγμάτευτη συμφωνία της με τις Βρυξέλλες. Ο υπουργός Brexit παίρνει, όσο δυνατόν περισσότερη βοήθεια από το εξωτερικό γίνεται.
Η κυβέρνηση της Μέι υπέγραψε πρόσφατα μία συμφωνία ύψους 14 εκατ. στερλίνων (18 εκατ. δολ.) με μία βρετανική εταιρεία για την παροχή επιπλέον πλοίων σε περίπτωση ενός άτακτου Brexit. Το εμπόδιο είναι ότι η εταιρεία δεν έχει πλοία και δεν δραστηριοποιούνταν ποτέ σε κάποια ανάλογη υπηρεσία. Ήταν ο μόνος πλειοδότης, σύμφωνα με το BBC. Ο υπουργός Μεταφορών Κρις Γκρέιλινγκ προσπάθησε να υπερασπιστεί την κίνηση αυτή, υπό την έννοια της στήριξης μίας νέας βρετανικής επιχείρησης, αλλά εξακολουθούν να προκαλούνται προβλήματα λόγω της έλλειψης ελέγχου, προετοιμασίας και πόρων – όχι πατριωτισμού. Άλλες συμβάσεις ανατέθηκαν σε γαλλικές και δανικές ακτοπλοϊκές εταιρείες.
Και παρά τις σκληρές δηλώσεις της Μέι για τον τερματισμό της ελεύθερης κυκλοφορίας και την ανάκτηση της κυριαρχίας στα σύνορα της Βρετανίας, ο μεγαλύτερος αγώνας της κυβέρνησής της κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου ήταν αυτός με τους μετανάστες από χώρες εκτός της ΕΕ. Εκατοντάδες άνθρωποι διέσχισαν τη Μάγχη για να φτάσουν στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Νοέμβριο, με τον Υπουργό Εσωτερικών Σατζίντ Τζαβίντ να το χαρακτηρίζει ως “σημαντικό περιστατικό”. Αργότερα κάλεσε σε δράση το Βασιλικό Ναυτικό.
Ωστόσο, δεδομένου ότι τα σύνορα βρίσκονται στο Καλαί, η πιο πιθανή πορεία είναι η μεγαλύτερη συνεργασία με τη Γαλλία: η Βρετανία έχει ήδη συμφωνήσει να δαπανήσει περισσότερα χρήματα για να διατηρήσει και να ενισχύσει τα υπάρχοντα σύνορα, παρά να τα μεταφέρει στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι επενδύσεις και η πολιτική συνεργασία Βρετανίας-Γαλλίας μπορεί να αποτελούν καλά στοιχεία, συνολικά. Αν όμως το Brexit υποτίθεται ότι θα ήταν μια επίδειξη ανεξαρτησίας και ανάκτησης του ελέγχου, δεν το έχει επιτύχει ακόμη.