Η πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ Τζάνετ Γέλεν αφήνει τη νομισματική πολιτική των ΗΠΑ σε πολύ καλή κατάσταση και ο συνάδελφος και ο διάδοχός της Τζερόμ Πάουελ αναμένεται να συνεχίσει την ιστορική διαχείρισή της. Όπως πάντα, όμως, η οικονομία μπορεί να έχει άλλες ιδέες.
Η Fed πιθανότατα θα αυξήσει τα επιτόκια κατά ένα ακόμη τέταρτο της μονάδας την Τετάρτη – το τελευταίο βήμα σε ένα προσεκτικά μελετημένο σχέδιο για να επανέλθει η νομισματική πολιτική στο κανονικό. Οι επενδυτές αναμένουν δύο ή τρεις ακόμη μικρές αυξήσεις το επόμενο έτος, παράλληλα με το πρόγραμμα της Fed για τη σταδιακή μείωση του διευρυμένου ισολογισμού της.
Με την άνοδο της ανάπτυξης, την χαμηλή ανεργία και τον πληθωρισμό να μην αποτελεί απειλή, το έργο της απόσυρσης της εξαιρετικής νομισματικής ενίσχυσης που ακολούθησε τη συντριβή του 2008 φαίνεται να προχωρά καλά.
Βεβαίως, μια απρόβλεπτη οικονομική έκτακτη ανάγκη θα μπορούσε να ανατρέψει τους υπολογισμούς της Fed. Διαφορετικά, ο κύριος κίνδυνος για αυτό το τακτοποιημένο σενάριο είναι ο πληθωρισμός. Το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάρχουν ενδείξεις πληθωρισμού που αγνοεί η Fed. Είναι ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις πληθωρισμού. Η ανεργία σε μόλις 4% και οι ισχυροί ρυθμοί αύξησης της απασχόλησης θα έπρεπε να ωθήσουν τους μισθούς και τις τιμές. Δεν το έχουν κάνει – ακόμα.
Σε κάποιο σημείο αυτό θα αλλάξει. Η φορολογική νομοθεσία που το Κογκρέσο εξετάζει μπορεί να προωθήσει αυτήν την προοπτική παρέχοντας μια κακώς συγχρονισμένη δημοσιονομική ενίσχυση. Η πληθωριστική πίεση θα μπορούσε να αναγκάσει τη Fed να επιταχύνει τα σχέδιά της για υψηλότερα επιτόκια και μείωση του ισολογισμού.
Η εξήγηση μιας τέτοιας μετατόπισης θα ήταν δοκιμασία για τη νέα ηγεσία της Fed – και δεν θα βοηθήσει αυτόν τον κύκλο εργασιών το γεγονός ότι είναι ασυνήθιστα υψηλός ο δείκτης κινητικότητας αντικατάστασης προσωπικού στο συμβούλιο δημιουργίας πολιτικής της Fed. Το πού στέκεται ο Πάουελ (ως πρόεδρος και όχι ως πιστός αναπληρωτής της Γέλεν) για την ανάγκη να προλάβει οποιαδήποτε άνοδο του πληθωρισμού, και το τι κάνουν οι νέοι συνάδελφοί του σχετικά με αυτό το ζωτικής σημασίας ερώτημα, θα δώσει στους επενδυτές αρκετά για να ανησυχούν.
Δύο ακόμη μεγάλα ερωτήματα θα τεθούν επίσης στο προσκήνιο υπό τον νέο πρόεδρο. Πρώτον, τι σημαίνει «κανονικό επιτόκιο»; Οι οικονομολόγοι φαίνεται να συμφωνούν ότι το βραχυπρόθεσμο επιτόκιο που συνάδει με την σταθερή ανάπτυξη στην πλήρη απασχόληση είναι χαμηλότερο από ό, τι πριν – αλλά πόσο χαμηλότερο; Δεύτερον, και σχετικώς, η ανάπτυξη της παραγωγικότητας θα ανακάμψει από τις απογοητευτικές επιδόσεις της μετά τη συντριβή, επιτρέποντας ταχύτερη μακροπρόθεσμη αύξηση της παραγωγής και του βιοτικού επιπέδου; Μέχρις ότου επιλυθούν αυτά τα ζητήματα, η μελλοντική πορεία της νομισματικής πολιτικής παραμένει αμφίβολη.
Παρ ‘όλα αυτά: Μέχρι στιγμής, όλα καλά. Όπως δήλωσε η Γέλεν με την επιστολή παραίτησής της, «Η οικονομία έχει παράγει 17 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, καθαρά, τα τελευταία οκτώ χρόνια και, από τις περισσότερες μετρήσεις, πλησιάζει στην επίτευξη των υποχρεωτικών στόχων της Ομοσπονδιακής Τράπεζας για μέγιστη απασχόληση και σταθερότητα των τιμών». Η κληρονομιά του Πάουελ θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερη. Απλά μην υποθέσετε ότι η δουλειά του θα είναι εύκολη.