Δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς τι έχει συμβεί τις τελευταίες εβδομάδες στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής που ξεκινάει σήμερα, ωστόσο, θα σημάνει εκτός απροόπτου και το τέλος των αντεγκλήσεων επί της διαδικασίας ανάδειξης νέου προέδρου. Για να παρακολουθήσει κανείς ακόμα και τη δημόσια συζήτηση, βέβαια, χρειάζεται συριζαϊκό εγχειρίδιο.
Ποιος είναι σήμερα πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ;
Από τη στιγμή που κάποιος παίρνει ως δεδομένη την έκπτωση του Στέφανου Κασσελάκη (ως αποτέλεσμα της ψήφου των μελών της Κεντρικής Επιτροπής που επικυρώθηκε από τη στάση του ίδιου και επιβεβαιώθηκε από την Πολιτική Γραμματεία), τότε πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει – την καθοδηγητική ευθύνη μέχρι την εκλογή νέας ηγεσίας έχει η ΠΓ, σε ένα είδος συλλογικής ηγεσίας. Δεν πιστεύουν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ πως η άμεση αποχώρηση Κασσελάκη από τη θέση του έγινε νομότυπα. Οσο όμως το θέμα συνεχίζει να είναι αμιγώς πολιτικό και να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο, τότε ο Κασσελάκης είναι τέως – και ως τέτοιος, τουλάχιστον επισήμως, δεν μπορεί να συμμετέχει στις συνεδριάσεις των κομματικών οργάνων.
Δυσχεραίνει οικονομικά η θέση του ΣΥΡΙΖΑ μετά την απόφαση του Στέφανου Κασσελάκη να αναιρέσει το πληρεξούσιο για το δικαίωμα υπογραφής στον γενικό διευθυντή του κόμματος;
Από τη στιγμή που δεν έχει κινηθεί κανενός άλλου είδους διαδικασία για τα όσα συνέβησαν στην πρόταση μομφής, τότε η πολιτική απόφαση που λήφθηκε, με μεγάλη πλειοψηφία από την Κεντρική Επιτροπή, δίνει και την απάντηση. Τα οικονομικά προβλήματα και τα χρέη στους προμηθευτές (ένα εκ των οποίων χρειάστηκε διευθέτηση τις προηγούμενες μέρες) δεν μεταβάλλονται με βάση το πληρεξούσιο. Απουσία του προέδρου, που έχει εκπέσει, το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο, δηλαδή η Πολιτική Γραμματεία, είναι αυτό που εξουσιοδοτεί τον γενικό διευθυντή Χρήστο Μαυροκεφαλίδη για τις όποιες κινήσεις χρειαστούν.
Μπορούσε η πλειοψηφία των 100 να πετάξει έξω από την προεκλογική διαδικασία τον μέχρι πρότινος πρόεδρο;
Το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ αφήνει κενά. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει ρητή πρόβλεψη για τα κριτήρια με βάση τα οποία μπορεί κανείς να είναι υποψήφιος πρόεδρος, τότε επαφίεται στην Πολιτική Γραμματεία και την Κεντρική Επιτροπή να αποφασίσουν. Οι 100 είχαν την πλειοψηφία στην ΠΓ, θα μπορούσαν, αν ήθελαν, να έχουν βάλει τέτοιους φωτογραφικούς όρους που ο Κασσελάκης να έβγαινε εκτός κούρσας προτού καν δηλώσει επισήμως υποψηφιότητα – δεν είναι ο μοναδικός που μπορούσε να κοπεί λόγω κριτηρίων διαφάνειας όπως το πόθεν έσχες, καθώς στη συζήτηση μπήκε και το λευκό ποινικό μητρώο, που θα εμπόδιζε, αν είχε επιλεγεί, μια ενδεχόμενη υποψηφιότητα του Νίκου Παππά. Τελικά, το μόνο κριτήριο που μπήκε στην εισήγηση είναι η συγκέντρωση 30 υπογραφών υποστήριξης από την ΚΕ και τους βουλευτές – το ίδιο, δηλαδή, με πέρυσι.
Και γιατί δεν το έκανε;
Φαίνεται πως η κομματική πλειοψηφία χρησιμοποίησε το ζήτημα των κριτηρίων μόνο για να στείλει προειδοποιητικό μήνυμα στην πλευρά Κασσελάκη, που είχε αρχίσει να σηκώνει τους τόνους σχετικά με το πόσο νομότυπη υπήρξε η άμεση καθαίρεσή του – τα δικά του στελέχη στα κανάλια κατηγορούν ακόμα τους 100 για «κομματικό πραξικόπημα». Μερικοί θα μπορούσαν να το εκλάβουν ως οπισθοχώρηση, καθώς ο Κασσελάκης έρχεται πρώτος στις δημοσκοπήσεις – και πιθανό «στοπ» στην υποψηφιότητά του θα τον διατηρούσε αφηγηματικά στη θέση του θύματος, όπως τον περιγράφουν οι υποστηρικτές του. Τα πράγματα δεν τραβήξαν στα άκρα, πράγμα που σημαίνει πως ο Κασσελάκης μένει εντός διαδικασίας. Η πολιτική επιλογή της αναμέτρησης στην κάλπη, ωστόσο, έχει κάτι τελεσίδικο: τουλάχιστον οι δύο πλευρές της διαμάχης δεν θα μπορέσουν να συνυπάρξουν στο ίδιο κόμμα μετά το αποτέλεσμα – το ζήτημα μοιάζει να είναι ποιος θα αναγκαστεί να αποχωρήσει.
Ποιος φέρεται να έχει κάνει μπούλινγκ σε ποιον;
Οι κατηγορίες για απειλές και εκφοβισμό ξεκίνησαν από την Κατερίνα Νοτοπούλου, η οποία κατήγγειλε δημόσια πως ο Στέφανος Κασσελάκης τής έστελνε απειλητικά μηνύματα πιέζοντάς τη να μιλήσει θετικά για εκείνον στα κανάλια – ο ίδιος, απαντώντας, έχει ζητήσει να προσφύγει στη Δικαιοσύνη για να ερευνηθεί το ζήτημα. Ο Γιάννης Ραγκούσης δήλωσε πως η βουλευτής Θεσσαλονίκης δεν είναι η μόνη που έχει υποστεί τέτοια συμπεριφορά, κάνοντας λόγο για μια γυναίκα – στέλεχος της ΠΓ που αφηγήθηκε, κλαίγοντας, στη συνεδρίαση του οργάνου ένα επεισόδιο μπούλινγκ με αποδέκτη την ίδια και θύτη τον Κασσελάκη. Με τη σειρά της, η Θεοδώρα Τζάκρη κατήγγειλε τον πρώην σύντροφό της στο ΠΑΣΟΚ για παρόμοια συμπεριφορά, ενώ φέρεται να αναφέρθηκε σε συγκεκριμένη επίθεση προς τη Δώρα Αυγέρη εν μέσω συνεδρίασης, την οποία εκείνος διαψεύδει.
Τι περιμένουμε αυτές τις 48 ώρες;
Η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής γίνεται σε διαφορετικό ξενοδοχείο απ’ ό,τι συνήθως και θα είναι κλειστή (δηλαδή παρατηρητές και μέλη δεν θα μπορούν να μπουν στην αίθουσα, όπως συνέβαινε στις «ανοιχτές» ομιλίες Κασσελάκη). Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που στελέχη – υποστηρικτές τού μέχρι πρότινος προέδρου και στελέχη των 100 θα βρεθούν σε συνεδρίαση τέτοιας κλίμακας μετά τη μομφή – η συμπεριφορά και το ύφος τους θα διαμορφώσουν και το κλίμα. Παράλληλα, βρισκόμαστε εν αναμονή της ανακοίνωσης της υποψηφιότητας Κασσελάκη και, πιθανώς, ενός ακόμα σημαίνοντος στελέχους. Και ένα ερώτημα – μπόνους, που κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα: αποκλείεται ο Κασσελάκης να αποφασίσει ξαφνικά και τελευταία στιγμή να δώσει το «παρών» στην Κεντρική Επιτροπή;
Μπορούν όλα ν’ αλλάξουν στην Κεντρική Επιτροπή;
Θεωρητικά ναι, μπορούν. Σήμερα και αύριο, τα μέλη του οργάνου έχουν τη δύναμη να ανατρέψουν την εισήγηση της Πολιτικής Γραμματείας, είτε στο σημείο που αφορά το χρονοδιάγραμμα (1-3 Οκτωβρίου η διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου, 24 Νοεμβρίου ο πρώτος γύρος) είτε τον χαρακτήρα του συνεδρίου – αν από έκτακτο γίνει διαρκές, τότε δεν απαιτείται εκλογή νέων συνέδρων, και αν λάβει και καταστατικό χαρακτήρα, τότε θα εγκρίνει και αλλαγές που έχουν ήδη συζητηθεί για το καταστατικό του κόμματος. Στην πράξη, η πιθανότητα κάτι τέτοιο να συμβεί δεν είναι μεγάλη, δεν είναι όμως και μηδαμινή. Η πλειοψηφία που διαμορφώθηκε στην πρόταση μομφής είναι μεγάλη, όμως είναι και ετερόκλητη – η πλευρά Πολάκη, όπως και η πλευρά Κασσελάκη, που αποτελούν δύο αντίπαλα στρατόπεδα, είναι υπέρ μιας πιο άμεσης χρονικά διαδικασίας. Αδιανόητο μοιάζει, αυτή τη στιγμή, να μπουν ξανά στο τραπέζι κριτήρια διαφάνειας – από τη στιγμή που αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως διαπραγματευτικό χαρτί και από τις δύο πλευρές και έφυγαν από τη μέση, δεν αποτελούν κύριο μέρος της συζήτησης.