Του Κώστα Ράπτη
Καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα η ηγέτιδα του Εθνικού Συναγερμού στη Γαλλία, Μαρίν Λεπέν είχε λόγους να ανησυχεί για την δικαστική της εκκρεμότητα σχετικά με τις καταγγελλόμενες υπεξαιρέσεις κοινοτικών κονδυλίων. Από χθες προστέθηκε άλλη μία.
Η εισαγγελία του Παρισιού επιβεβαίωσε ότι έθεσε από τις 2 Ιουλίου υπό την εποπτεία δικαστικού, ήτοι αναβάθμισε ποινικά, τις έρευνες που διεξήγαγε το οικονομικό τμήμα της δικαστικής αστυνομίας του Παρισιού, έπειτα από περσινή ειδοποίηση της αρμόδιας για τις προεκλογικές δαπάνες ελεγκτικής επιτροπής, για “δάνειο νομικού προσώπου σε υποψήφιο που διεξάγει προεκλογική εκστρατεία, αποδοχή από υποψήφιο σε προεκλογική εκστρατεία δανείου από νομικό πρόσωπο, υπεξαίρεση αγαθών από πρόσωπα που ασκούν δημόσιο λειτούργημα, απάτη σε βάρος νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, πλαστογραφία και χρήση πλαστών εγγράφων”.
Σε απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι η Λεπέν κατηγορείται πως παρανόμως υπερέβη το όριο προεκλογικών δαπανών για την εκστρατεία της στις προεδρικές εκλογές του 2022, η οποία, όπως είχε δηλώσει, της κόστισε σχεδόν 11,5 εκατομμύρια ευρώ. Περισσότερες λεπτομέρειες δεν έχουν δημοσιοποιηθεί, αν και ασφαλώς θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να κατονομασθεί η πηγή της καταγγελλόμενης παράνομης χρηματοδότησης.
Όσο για την προηγούμενη υπόθεση, η Λεπέν (η οποία επανεξελέγη βουλευτής από τον πρώτο γύρο των πρόσφατων πρόωρων βουλευτικών εκλογών στην εκλογική περιφέρειά της του Ενέν-Μπομόν στη βόρεια Γαλλία) πρόκειται να δικαστεί μαζί με άλλα 24 πρόσωπα και το κόμμα της, τον Εθνικό Συναγερμό, από τις 30 Σεπτεμβρίου. Εδώ η κατηγορία αφορά την χρήση από το 2004 ως το 2016 των προβλεπόμενων για τους βοηθούς των ευρωβουλευτών αμοιβών, προκειμένου να μισθοδοτούνται κομματικά στελέχη τα οποία δεν συνδέονταν με τα τότε ευρωκοινοβουλευτικά καθήκοντα της Λεπέν.
Όλα αυτά βεβαίως ακούγονται εξόχως γαλλικά. Γνωστό είναι το σκάνδαλο των κομματικών αργομισθιών στον δήμο Παρισίων επί δημαρχίας Ζακ Σιράκ, για το οποίο ο πρώην πρόεδρος καταδικάσθηκε μετά την έξοδό του από το Μέγαρο των Ηλυσίων, ενώ πιο πρόσφατα έτερος διατελέσας αρχηγός του κράτους, ο Νικολά Σαρκοζί έχει καταδικασθεί για απόπειρα επηρεασμού δικαστή, αλλά και για παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας.
Αλλά βέβαια στην περίπτωση της Λεπέν οι ποινικές εμπλοκές αναπόφευκτα καθίστανται τμήμα της προσπάθειας “δαιμονοποίησής” της και δεν ερμηνεύονται ως… πίστη στις πολιτικές παραδόσεις. Αρκετοί είναι αυτοί που διακρίνουν άμεσο παραλληλισμό με τις αντίστοιχες δικαστικές περιπέτειες του Ντόναλντ Τραμπ στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Αλλά αν κρίνουμε από αυτές, η προσπάθεια να αντιμετωπισθεί ένας (έστω και επικίνδυνος) πολιτικός αντίπαλος με νομικά μέσα, φαντάζουν ήδη καταδικασμένες.
Όπως σημειώνει το Eurointelligence: “Οι ΗΠΑ ήταν στα πρόθυρα της ένταξης στην επίλεκτη ομάδα χωρών που φυλακίζουν τον ηγέτη της αντιπολίτευσης. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε τον αριθμό των σχολίων από κομματικούς δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς και άλλους σχολιαστές που δήλωσαν με βεβαιότητα ότι οι πολλαπλές κατηγορίες εναντίον του Τραμπ θα σκότωναν την εκστρατεία του. Ειδικά οι ευρωπαϊκές εφημερίδες δεν μπορούσαν να κρύψουν τη χαρά τους που ο Τραμπ συνάντησε τελικά την άξια μοίρα του – αφήνοντας τους αναγνώστες τους σε μια επικίνδυνη αυταπάτη για την πολιτική των ΗΠΑ”. Όμως, προσθέτει το ίδιο δημοσίευμα, οι πρόσφατες αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ σχετικά με την μερική ασυλία του (διατελέσαντος) προέδρου, τουλάχιστον σε ό,τι σχετίζεται με την άσκηση των καθηκόντων του, αντέστρεψαν τις εντυπώσεις: “Ακόμη χειρότερα, απέτυχαν πολιτικά. Ακόμη και πριν δεν δούλευαν πολιτικά. Έδωσαν στους Δημοκρατικούς μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας. Τους ώθησε να στηρίξουν τον Τζο Μπάιντεν για άλλη μια θητεία, όταν η νοητική του επιδείνωση ήταν εμφανής εδώ και αρκετό καιρό”.
Αλλά αυτός ο ιδιόρρυθμος νομικισμός των κεντρώων έχει προβληθεί, κατά το Eurointelligence, και στο επίπεδο των σχέσεων μεταξύ κρατών, με εξίσου προβληματικά αποτελέσματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι διαδικασίες ποινών στην ΕE ως προς την απόκλιση από το κράτος δικαίου. “Η ΕE”, τονίζει το δημοσίευμα “σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να αναγκάσει τις απερίσκεπτες κυβερνήσεις να ευθυγραμμιστούν μέσω δημοσιονομικών κυρώσεων, χωρίς να αφιερώσει μια στιγμή σκέψης στο ότι ότι η ψήφος του Βίκτορ Όρμπαν είναι αναγκαία ουσιαστικά για όλα όσα είναι πολιτικά σημαντικά αυτή τη στιγμή, όπως οι κυρώσεις στη Ρωσία ή η ένταξη της Ουκρανίας. Η διαδικασία του κράτους δικαίου ξεκίνησε με σκοπό την καταπολέμηση της διαφθοράς και των παραβιάσεων του ευρωπαϊκού δικαίου. Αλλά κατέληξε ως μηχανισμός κυρώσεων κατά της ακροδεξιάς. Δεν είναι νομική διαδικασία, αλλά πολιτική. Όταν η Πολωνία άλλαξε κυβέρνηση πέρυσι, η Επιτροπή αποκάλυψε την υποκρισία της όταν εγκατέλειψε αμέσως τη διαδικασία. Η χειρότερη πτυχή του είναι ότι μαζί με τα πολιτικά τείχη προστασίας κατέληξε να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Ενίσχυσε τους αντιπάλους της φιλελεύθερης δημοκρατίας”.