Το μοναδικό πράγμα που συζητείται αυτές τις μέρες στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η «επιχείρηση σύγκλιση». Αλλοι το λένε πιο προωθημένα, φέρνοντας ως παράδειγμα τη Γαλλία (όπως ο Νίκος Παππάς στο βήμα της Βουλής), άλλοι κινούνται με ορίζοντα τα όργανα (όπως ο Γιάννης Ραγκούσης και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, που θα ζητήσουν εσωκομματικό δημοψήφισμα) και άλλοι καταθέτουν δικές τους προτάσεις οργανωτικής αναδιάταξης (όπως ο Διονύσης Τεμπονέρας και ο Αντώνης Κοτσακάς), για διάλογο όχι μόνο με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη Νέα Αριστερά. Η πίεση που ασκείται έχει αιτία: το αποτέλεσμα, στη δική τους ερμηνεία, δεν ήταν τέτοιο που να επιβεβαιώνει το αλάθητο του προέδρου ή να του δίνει «λευκή επιταγή» – άρα, στον δρόμο για το καταστατικό συνέδριο μπορούν να καταθέτουν τη δική τους οπτική στο τραπέζι. Ο Στέφανος Κασσελάκης μέχρι και πριν από την κάλπη έκλεινε την πόρτα των συνεννοήσεων κορυφής (ειδικά με τον Νίκο Ανδρουλάκη, σε έναν αλληλοαποκλεισμό από τις διεργασίες της επόμενης ημέρας), ξεκαθαρίζοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει τον κορμό για την όποια αλλαγή, με άλλη δομή και ανοιχτός σε προσωπικότητες και στελέχη από τον ευρύτερο χώρο που θέλουν να στηρίξουν την προσπάθεια.
Διάλογος
Την Πέμπτη το απόγευμα εμφανίστηκε πιο διαλλακτικός, ενθαρρύνοντας τους βουλευτές του να συνεννοηθούν σε κοινοβουλευτικό επίπεδο με τους συναδέλφους τους από ΠΑΣΟΚ και Πλεύση Ελευθερίας, να ξεκινήσουν διάλογο και κοινές δράσεις με προμετωπίδα κρίσιμα ζητήματα όπως η τραγωδία των Τεμπών. Και μαζί, έβαλε στο τραπέζι ένα υποθετικό σενάριο: αν θεωρητικά οι συγκλίσεις φτάσουν σε τέτοιον βαθμό που τα δύο κόμματα ενωθούν υπό τον ίδιο φορέα, τότε ο ίδιος δεν θα απαιτήσει την ηγεσία του, αλλά θα τη διεκδικήσει εκ νέου από τη βάση, θεωρώντας πως ένας νέος φορέας θα απαιτεί και εκ νέου νομιμοποίηση της ηγεσίας του. Ο Κασσελάκης περιέγραψε αυτήν την απόφαση ως ένδειξη ταπεινοφροσύνης, στην πραγματικότητα όμως η πρόθεσή του ερμηνεύεται ως προειδοποίηση πως δεν έχει καμία διάθεση να αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή ή από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε, σε περίπτωση συγκλίσεων, να παραμερίσει για έναν κοινό αρχηγό ευρείας αποδοχής ή να δεχθεί έναν άλλο πρόεδρο από πάνω του σε ένα ευρύτερο σχήμα. Ο Κασσελάκης υπενθύμισε εντός και εκτός του κόμματός του πως ήρθε για να μείνει και θα διεκδικήσει σε κάθε περίπτωση την ηγεσία όλου του προοδευτικού χώρου: «Σενάριο να αποχωρήσω και να έρθει από μηχανής θεός δεν υπάρχει». Πολλοί από εκείνους που άκουσαν τον Κασσελάκη να αναφέρεται στον «από μηχανής θεό» πίστεψαν, λόγω δηλώσεων στελεχών όπως ο Χρήστος Σπίρτζης, πως εννοούσε τον Αλέξη Τσίπρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, ήταν πολύ ευγενικός απέναντι στον προκάτοχό του όταν το όνομά του όντως αναφέρθηκε (Mega), επισημαίνοντας πως τα σενάρια που αφορούν την επιστροφή του «θα γράφονται», χωρίς να (φαίνεται τουλάχιστον πως) τους δίνει ιδιαίτερη σημασία.
Η Νέα Αριστερά
Θα μπορούσε αυτή η αλλαγή, τουλάχιστον στη θεωρία, να επηρεάσει τις σκέψεις της εσωκομματικής αντιπολίτευσης ή τη διάθεσή της απέναντι στην ηγεσία; Μάλλον όχι: στελέχη όπως ο Τεμπονέρας ή ο Κώστας Ζαχαριάδης συμπεριλαμβάνουν, στα δικά τους καλέσματα για συγκλίσεις, και τη Νέα Αριστερά, ενώ οι διαθέσεις Κασσελάκη απέναντι στον σχηματισμό που προέκυψε μετά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ συγκεκριμένες και συνοψίζονται στη φράση «να επιστραφούν οι έδρες». Τα αισθήματα προς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά για κάποιους από αυτούς που την έζησαν στο ίδιο κόμμα δεν είναι απαραίτητα τέτοια που να ευνοούν τη διάθεση συνεργασίας. Παράλληλα, ο Κασσελάκης στο περιθώριο σύγκλισης βάζει και πολιτικά ζητήματα που έχουν αντίκτυπο και στους δικούς του βουλευτές: στην προοπτική της σύγκλισης να μη συμμετέχουν πρόσωπα που διαφωνούν «σε ζητήματα αρχής», όπως η θετική στάση στον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και η αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης. Αυτό, με βάση τα δεδομένα του προηγούμενου διαστήματος, αποκλείει επίσης 11 από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που απείχαν στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αλλά και δικούς του, όπως ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος απείχε και από τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας.
Κεντροαριστερά
Με δεδομένη τη συζήτηση που έχει ανοίξει στο ΠΑΣΟΚ και αφορά τα του οίκου του προτού φτάσει στον κεντροαριστερό δήμο, η κουβέντα που έχει ξεκινήσει στον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται εκ των πραγμάτων για τη στάση που το ίδιο το κόμμα θα κρατήσει στον διάλογο – και εδώ ξανά οι απόψεις διίστανται ως προς το ύφος και τον τρόπο της διεύρυνσης. Για την εσωκομματική αντιπολίτευση που θα ήθελε μια σύγκλιση χωρίς τον Κασσελάκη ή με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ σε δεύτερο ρόλο, οι διαθέσεις του δεν διευκολύνουν την όποια διαδικασία θα μπορούσε να κινηθεί για την υπέρβασή του: υπό μια έννοια, το «βρείτε μου αντίπαλο και πάμε» παραμένει στο τραπέζι, με στόχο την ηγεσία ολόκληρου του χώρου. Σ’ αυτό το πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί, ο Κασσελάκης χρησιμοποιεί πιο άνετα και τον όρο Κεντροαριστερά μετά την κάλπη, τον οποίο είχε αφήσει στην άκρη για χάρη της «σύγχρονης Αριστεράς» που περιέχει το Κέντρο, αλλά και το πασοκικό λεξιλόγιο που περιλαμβάνει λέξει όπως «Δημοκρατική Παράταξη» και «Ανένδοτος Αγώνας», που περιέχουν σε πολιτικό επίπεδο και τον σχηματισμό μετώπου απέναντι στη ΝΔ.
Το τι θα κάνει ο Τσίπρας, από την άλλη, για την ώρα είναι επίσης δεδομένο: η διάσκεψη της Δευτέρας και της Τρίτης είναι το εναρκτήριο λάκτισμα για μια πιο ευρεία παρέμβαση του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εκ των πραγμάτων δεν αφορά μόνο την Ελλάδα ή το κόμμα του, αλλά περιέχει την ανάγκη διαλόγου και συγκλίσεων των κεντροαριστερών δυνάμεων – όπως φαίνεται και από τα πάνελ της διάσκεψης, που περιλαμβάνουν τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Χάρη Δούκα.