Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τσακώνεται με έναν υπουργό στα σόσιαλ μίντια. Οι διεκδικητές της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ επιτίθενται σχεδόν μονότονα στην κυβέρνηση σε κάθε τους περιοδεία ανά την Ελλάδα ενόψει της πράσινης αναμέτρησης του Οκτωβρίου. Οσα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου βρίσκονται ακόμη στην Αθήνα ακολουθούν κατά γράμμα την πρωθυπουργική γραμμή, αναδεικνύοντας τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για τη διαχείριση των προβλημάτων της καθημερινότητας. Στις πιο ήσυχες μέρες του χρόνου, λίγο πριν από τον Δεκαπενταύγουστο, η πολιτική επικαιρότητα δεν παράγει δράματα ή έντονες κομματικές αντιπαραθέσεις. Κι όμως, αυτή η φαινομενική ηρεμία δεν είναι μόνο θέμα συγκυρίας. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν την τρέχουσα περίοδο έναν άλλον αντίπαλο να αντιμετωπίσουν: τα εσωκομματικά τους.
Μετά το 28% της ευρωκάλπης του Ιουνίου, το κυβερνών κόμμα δεν είναι πια το ίδιο. Για την ακρίβεια, μετά το ποσοστό το οποίο απείχε αρκετά από τον πήχη που είχε τεθεί για τις ευρωεκλογές – αλλά και μετά την ιστορικά χαμηλή συμμετοχή –, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναγκάστηκε για πρώτη φορά στα πέντε χρόνια της θητείας του να υπολογίσει σοβαρά τις βουλές της δεξιάς πτέρυγας της ΝΔ. Οι κινήσεις αποπασοκοποίησης της κυβέρνησης (από την «ενίσχυση» του κυβερνητικού σχήματος με εισόδους απ΄ τη νεοδημοκρατική επετηρίδα μέχρι τον σαρωτικό ανασχηματισμό των γενικών γραμματέων ώστε να κυριαρχήσει το γαλάζιο χρώμα σ΄ αυτό το επίπεδο των κρατικών αξιωματούχων) αλλά και η στροφή προς το άλλοτε βορειοελλαδίτικο κάστρο του κόμματος με την αναβάθμιση του Τζιτζικώστα σε επίτροπο της χώρας στην Κομισιόν μαρτυρούν πως η ορθόδοξη ΝΔ αποτελεί πλέον κριτήριο των πρωθυπουργικών επιλογών.
Το αφήγημα των μεταρρυθμίσεων, το οποίο ακούγεται ευχάριστα στ΄ αφτιά των κεντρώων ψηφοφόρων, δεν έπαψε να επαναλαμβάνεται σε κάθε ευκαιρία. Ωστόσο, πλέον προκρίνονται ως καταλληλότεροι αφηγητές του τα στελέχη που έχουν γράψει πολλές εργατοώρες στην Κεντροδεξιά, όχι οι μεταγραφές απ΄ το Κίνημα. Ηδη από την τελευταία φορά που ο Μητσοτάκης συναντήθηκε με την ΚΟ του, φάνηκε πως όσοι ήταν από την πρώτη τετραετία δυσαρεστημένοι και μουρμούριζαν, σήμερα νιώθουν περισσότερη αυτοπεποίθηση να εκφράσουν τη διαφωνία τους σε αρχηγικές αποφάσεις. Η δε συντονισμένη επίθεση των προκατόχων του στο μοντέλο διακυβέρνησής του στις αρχές Ιουλίου είναι άλλη μία ένδειξη των αλλαγών στο εσωτερικό της ΝΔ που ενδέχεται να μεταβάλουν τους συσχετισμούς δυνάμεων κόμματος και κυβέρνησης.
Η μάχη στο συνέδριο
Αυτή την περίοδο, βέβαια, προκαλούν μεγαλύτερο θόρυβο τα εσωκομματικά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο την εβδομάδα που πέρασε η Κουμουνδούρου κλήθηκε να διαχειριστεί την κόντρα του Παύλου Πολάκη με την Αθηνά Λινού (και κατ΄ επέκταση με τη λεγόμενη φρουρά του Τσίπρα) και την περιφρόνηση του Χρήστου Σπίρτζη στο Πειθαρχικό του κόμματος. Είχε προηγηθεί ο κύκλος εσωστρέφειας που προέκυψε μετά τη μισή – σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό τής ενδοσυριζαϊκής αντιπολίτευσης – διαγραφή του Σφακιανού, ενώ οι μυημένοι στα αριστερά παρασκήνια βάζουν στην εξίσωση και τις φήμες που θέλουν τις σχέσεις της ηγεσίας με τον πρόεδρο της ΚΟ του κόμματος να περνούν κρίση ύστερα από εκείνη την επεισοδιακή συνεδρίαση της ΚΟΕΣ όπου εκστομίστηκε το «σε όποιον δεν αρέσει, να φύγει».
Ο όλος ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται σαν να περιμένει το συνέδριο του Οκτωβρίου για να λύσει τις διαφορές του. Ή να προχωρήσει στην τρίτη διάσπαση μετά την αποχώρηση του «ιδρυτή» του, όπως στοιχηματίζουν οι κακές γλώσσες εντός κι εκτός του. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την προηγούμενη σύναξη του ανώτατου κομματικού οργάνου, όταν κάποιοι υποστήριζαν πως ο νέος επικεφαλής του κόμματος είχε βγει αναβαπτισμένος απ΄ το Τάε Κβον Ντο. Ωστόσο, ο μόνος λόγος για να θυμάται κανείς εκείνη την εσωκομματική στιγμή πια είναι επειδή – κοιτώντας την από την ασφάλεια που δίνει η μετέπειτα γνώση – υπογραμμίζει πως ο νούμερο ένα αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει η ρευστότητα η οποία επικρατεί στους κόλπους του.
Δεν λείπουν οι μπηχτές
Στο ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, η σύγκρουση των διαφορετικών κομμάτων που στεγάζονται κάτω από την πινακίδα με τον πράσινο ήλιο έχει επισημοποιηθεί. Παρότι ακόμη δεν έχουν εγκριθεί τυπικά οι υποψηφιότητες των επίδοξων αρχηγών, το κόμμα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο. Ο νυν πρόεδρος κι οι υπόλοιποι υποψήφιοι περιοδεύουν σχεδόν καθημερινά στην περιφέρεια και ζητούν τη στήριξη του κομματικού μηχανισμού προκειμένου να κερδίσουν την αναμέτρηση του Οκτωβρίου. Από τον αγώνα τους, όμως, δεν λείπουν οι μπηχτές για συνυποψηφίους τους ή οι καβγάδες για την πρόσβαση στο μητρώο μελών που διευκολύνει την προεκλογική δουλειά ενός επιτελείου. Ούτε κι οι προειδοποιήσεις πως το κόμμα δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένο τεχνικά για την προσέλευση περισσότερων ψηφοφόρων στις κάλπες του. Για τους επόμενους δύο μήνες τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ θα βρίσκονται σε περίοπτη θέση της κομματικής βιτρίνας.